Το προσωπικό πρόθυμο να εξυπηρετήσει, παρά τον εργασιακό «μεσαίωνα» στον οποίο τους έχουν αναγκάσει, ένας χώρος πεντακάθαρος και άρτιος, ενώ έξοχη είναι και η φωτογραφική έκθεση «Ξεχασμένες όψεις της Πρέβεζας».

Ένα μουσείο-κόσμημα, για το οποίο όμως δεν γνωρίζουν τη σπουδαιότητά του, όχι μόνο οι υπόλοιποι Έλληνες, αλλά ούτε καν οι Πρεβεζάνοι.

Κι αυτό το Μουσείο, παραλίγο να έχει την τύχη του αρχαιολογικού χώρου της Κασσώπης και να κλείσει...

Ας ελπίσουμε να προχωρήσει γοργά το έργο των πολιτιστικών διαδρομών, ως ευκαιρία για να πάρει επιτέλους το Μουσείο τη θέση που του αξίζει, σε επίπεδο επισκεψιμότητας και αναγνώρισης!

Και φυσικά, αυτό δεν γίνεται χωρίς προσλήψεις εργαζομένων στον τομέα του πολιτισμού και μάλιστα με ένα εργασικό καθεστώς που θα τους δώσει κίνητρα να δουλέψουν και να προοδεύσουν !
Αν και η λέξη αυτή (προσλήψεις) στην Ελλάδα των Μνημονίων, μάλλον αποτελεί... σύντομο ανέκδοτο!

Παναγιώτης Τσόγκας