Σκηνοθεσία Αλέξης Αλεξίου
Παίζουν Στέλιος Μάϊνας Δημήτρης Τζουμάκης Αδάμ Μπουσδούκος

Στείλτε mail στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. με την ένδειξη "ΤΕΤΑΡΤΗ" μέχρι και το πρωί της Πέμπτης 29 Μαρτίου, με το ονοματεπώνυμο και ένα τηλέφωνο για να μπείτε στην κλήρωση για 2 μονές προσκλήσεις!

Αθήνα, Χειμώνας 2010. Ο Στέλιος Δημητρακόπουλος έχει 32 ώρες πριν χάσει τα πάντα. Από το τζαζ μπαρ που με πολύ κόπο διατηρεί σε λειτουργία εδώ και χρόνια, μέχρι την ίδια του την οικογένεια. Ο Ρουμάνος γκάνγκστερ που του έχει δανείσει χρήματα, απαιτεί να εξοφληθεί το χρέος τώρα. Ο μεσολαβητής και πρώην φίλος του Στέλιου, τον υποχρεώνει σε διάφορα παράνομα θελήματα. Η σύζυγος σκέφτεται σοβαρά να τον εγκαταλείψει και ένας ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου, χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες, σηκώνει επιτέλους το ανάστημα του. Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, ο χρόνος τρέχει, και το έλατο στο σπίτι του Στέλιου πρέπει να στολιστεί.

Με μια εσωτερική και μετρημένη, γεμάτη καταπιεσμένη ένταση ερμηνεία, ο Στέλιος Μάινας δίνει δραματική υπόσταση στην –κλασική για τα γκανγκστερικά θρίλερ– φιγούρα­ του απελπισμένου loser, χρωματίζοντας με γκρίζες αποχρώσεις τον φιλόδοξο, αμετροεπή­, πεισματάρη και αντιφατικό χαρακτήρα του. Η πορεία προς τη λύτρωση, και ταυτόχρονα κάθοδος προς την κόλαση, εικονογραφείται από τον Αλεξίου με ένα δεξιοτεχνικό στιλιζάρισμα (δημιουργικά) επηρεασμένο από τον Μάικλ Μαν, τον Κουέντιν Ταραντίνο και όλο το μοντέρνο κορεάτικο σινεμά: νυχτερινή ατμόσφαιρα, χορογραφημένη βία, νέον φωτισμοί, off beat χιούμορ και μια «επιθετική» αφήγηση που αντανακλά έναν κόσμο στο όριό του, παγιδευμένο σε έναν αναπόδραστο κύκλο αίματος.

Η διάχυτη διηγηματική ειρωνεία (που ξεκινά από τους διαλόγους και φτάνει στο «πειραγμένο» easy listening σάουντρακ) βοηθά την ταινία να ξεπεράσει κάποιες μελοδραματικές σεναριακές αμηχανίες, όχι όμως και την ισοπεδωτική παρουσία της Ελλάδας της κρίσης, που –αντί για ντεκόρ της πλοκής– γίνεται ακόμη ένας πρωταγωνιστής του φιλμ. Από τον Γιώργο Παπανδρέου στις ειδήσεις (πάλι;) μέχρι τις διαρκείς νύξεις στο σπάταλο παρελθόν (των ηρώων και ολόκληρης της χώρας), τους ελληνοποιημένους μετανάστες και την ευθύνη την οποία όλοι έχουν και κανείς δεν αναλαμβάνει, η κοινωνική παραβολή ηχεί σταθερά μερικές οκτάβες υψηλότερα από την εσωτερική κινηματογραφική μελωδία της ταινίας, η οποία ακριβώς επειδή είναι πληθωρικά σκηνοθετημένη, θα όφειλε να γίνει αλληγορικά πιο λιτή.

Πηγή: αθηνόραμα

Ελλάδα. 2015. Διάρκεια: 116΄.