Έπειτα από τέσσερις ταινίες, τις οποίες συνσκηνοθέτησε με τον Μαριάνο Κον, ο Αργεντινός Γκαστόν Ντουπράτ μένει τώρα μόνος πίσω από την κάμερα. Δεν αλλάζει όμως στιλ ούτε θεματική και πάντα με τη σεναριακή βοήθεια του αδελφού του Αντρές μάς συστήνει για πρωταγωνιστή ακόμη έναν sui generis καλλιτέχνη (όπως είχε κάνει τόσο στο «El Artista» όσο και στον βραβευμένο στο Φεστιβάλ Βενετίας «Επιφανή Πολίτη»). Πρόκειται για τον πάλαι ποτέ διάσημο, αλλά τώρα πλέον εκτός μόδας ζωγράφο Ρένζο Νέρβι, έναν κυνικό, δύστροπο και πικρόχολο (σχεδόν) ογδοντάρη, ο οποίος αρνείται πεισματικά να συμβιβαστεί με την εποχή του. Παρά τον δύσκολο χαρακτήρα του και τις κατά καιρούς ισχυρές συγκρούσεις τους, ο ευγενής, κοινωνικός και σικάτος γκαλερίστας Αρτούρο Σίλβα παραμένει ο μόνος καλός του φίλος εδώ και δεκαετίες.

   
Η ιστορία των δύο φίλων, των οποίων η σχέση θα δοκιμαστεί όταν ένας πάμπλουτος βιομήχανος τού παραγγείλει για την επιχείρησή του έναν πίνακα. Εκείνος θα σκεφτεί τον οικονομικά στριμωγμένο Ρένζο, ο τελευταίος θα δεχτεί έχοντας κάτι εντελώς… αντισυμβατικό στο νου του και οι δύο άντρες θα έρθουν σε σκληρή αντιπαράθεση για ακόμη μία φορά. Η ζωή, όμως, έχει άλλα σχέδια για τους δυο τους, με τους Ντουπράτ να διατηρούν σκηνοθετικά και σεναριακά έναν διασκεδαστικό, ανάλαφρο τόνο, καθώς σατιρίζουν εύστροφα τον κόσμο της σύγχρονης τέχνης (ο πυροβολισμός ενός πίνακα είναι περφόρμανς ή βανδαλισμός;). Την ίδια στιγμή, περιγράφουν πειστικά δυο αντίθετες ιδιοσυγκρασίες –και δυο διαφορετικές στάσεις ζωής– οι οποίες βρίσκουν έναν κώδικα πρωτότυπης επικοινωνίας ακατανόητο για τους περισσοτέρους από εμάς. Η μαεστρία των Ντουπράτ έγκειται στο ότι οι Αρτούρο και Ρένζο είναι αστείοι, αλλά τρισδιάστατοι χαρακτήρες, γραφικοί, παράξενοι και ταυτόχρονα αληθινοί και ευάλωτοι. Με τη πρώτη σεναριακή ανατροπή της, το ενδιαφέρον μας παραμένει συγκεντρωμένο στην ανανεωμένη σχέση τους, η οποία βάζει απλά μα επώδυνα ερωτηματικά για τη φιλία, την ανθρωπιά και την ατομική ευθύνη. Ακόμα και τότε, όμως, το «Αριστούργημά μου» δεν έχει βάλει την τελική δραματική πινελιά σε μια ιστορία που μέσα από άλλο ένα έξυπνο plot twist επανεξετάζει τη σχέση πολιτισμικών και οικονομικών αξιών, τέχνης και αληθινής ζωής, προσωπικών ηθικών επιλογών και κοινωνικών επιταγών. Κι όπως στον «Επιφανή Πολίτη», οι ζωντανές αντιφάσεις των πρωταγωνιστών δεν τους αφήνουν να βρουν τις απλές, ξεκάθαρες απαντήσεις τις οποίες έχουν όλοι στις χολιγουντιανές κομεντί, αλλά κανένας στην εκτός οθόνης πραγματικότητα.

Αθηνόραμα