"Πριν λίγους μήνες το "κακό" χτύπησε την πόρτα του σπιτιού μου. Στο πιο ευαίσθητο σημείο του. Στο παιδί. Πριν προλάβεις να συνειδητοποιήσεις τι συμβαίνει, πρέπει να αρχίσεις τη "μάχη". Έτσι είπαν οι γιατροί. Και εκει που πιστεύεις ότι είσαι περίπου "μόνος", ξαφνικά εμφανίζονται Άνθρωποι που σε ξέρουν από λίγο ως καθόλου να σου πουν "προχώρα..δεν είσαι μόνος", αποδεικνύοντας - για μία ακόμη φορά- το ανεξάντλητο του φιλότιμου και της ανθρωπιάς αυτού του λαού.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον οδηγό, τον Χρυσόστομο (ξέρει αυτός), καθώς και στον πρόεδρο του ΚΤΕΛ, οι οποίοι αθόρυβα και χωρίς να τους ζητηθεί, φρόντισαν να καλύψουν στο μέγιστο βαθμό τις μετακινήσεις μου από και προς την Αθήνα, καθ' όλη τη διάρκεια αυτού του Γολγοθά.
Να τους έχει πάντα καλά ο Θεός, αυτούς και τις οικογένειές τους.
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τους συναδέλφους μου (ξέρουν εκείνοι)
Ένας πατέρας."