Οι συγκεντρωμένοι κρατώντας πανό και σημαίες διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση με το οποίο γίνονται νέες επώδυνες αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο 1264/1982 και στο νόμο 1876/1990 που αφορά τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Ο αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ Πρέβεζας Αποστόλης Κατσανάκης στο χαιρετισμό του τόνισε μεταξύ άλλων:
"Η κυβέρνηση της Ν.Δ., παίρνοντας τη σκυτάλη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ψήφισε την αντιαπεργιακή ρύθμιση για το 50% + 1, ως προς την απαρτία των Γενικών Συνελεύσεων, συνεχίζει στον ίδιο δρόμο της απεργοκτόνας πολιτικής, που αποτελεί και έναν από τους αντεργατικούς πυλώνες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Με τη ρύθμιση αυτή, προβλέπεται ότι «οι αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων και λοιπών οργάνων διοίκησης Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων κήρυξης απεργίας, λαμβάνονται με ψηφοφορία, η οποία μπορεί να διεξάγεται και με ηλεκτρονική ψήφο..», ενώ, «με απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων είναι δυνατόν να ορίζονται οι όροι, οι προϋποθέσεις και κάθε λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παρούσης διάταξης», που σημαίνει ότι με απόφαση του υπουργού θα ρυθμιστούν και άλλα κρίσιμα ζητήματα, όπως αν το 50% + 1 είναι επί του συνόλου των εργαζομένων του χώρου εργασίας ή των μελών του σωματείου.
Μ’ αυτόν τον τρόπο επιχειρείται η κατάργηση των συλλογικών και ζωντανών συζητήσεων και ζυμώσεων που γίνονται μέσα στις γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων, το κυρίαρχο Όργανο που τους αντιπροσωπεύει δηλαδή, και επιδιώκεται η λήψη της απόφασης για απεργία να γίνεται από μακριά, από τα γραφεία της εργοδοσίας ή της διοίκησης και των εγκάθετών της , προκειμένου να ελέγχεται το αποτέλεσμα. Επιχειρούν, με αυτό τον τρόπο, να κόψουν τους δεσμούς μεταξύ των εργαζομένων, να ακυρώσουν το αναφαίρετο δικαίωμά τους να ενημερώνονται και να συζητούν συλλογικά, να συνδιαμορφώνουν τα αιτήματά τους και το σχέδιο δράσης τους, να οργανώνουν τις απεργιακές και τις άλλες κινητοποιήσεις τους.
Στο νομοσχέδιο αυτό προβλέπεται, επίσης, η δημιουργία Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων στο υπουργείο Εργασίας, όπου θα τηρούνται «α) το καταστατικό της συνδικαλιστικής οργάνωσης και οι τυχόν τροποποιήσεις αυτού, καθώς και η τυχόν πράξη διάλυσής της, β) ο αριθμός των μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης που έλαβαν μέρος στις εκλογές για ανάδειξη διοίκησης, γ) η σύνθεση των οργάνων διοίκησης αυτής, δ) η έδρα της συνδικαλιστικής οργάνωσης και στοιχεία επικοινωνίας και ε) οι οικονομικές της καταστάσεις, εφόσον υφίστανται κρατικές ή συγχρηματοδοτούμενες πηγές χρηματοδότησης στην ίδια την οργάνωση ή στις συνδεδεμένες με αυτή οντότητες». Ουσιαστικά, επιχειρείται ο εργοδοτικός – κυβερνητικός έλεγχος της λειτουργίας και δράσης των σωματείων.
Το πολυνομοσχέδιο ορίζει ως ανώτατη αρχή τον Υπουργό Εργασίας, ώστε να καθορίζει με Υπουργικές Αποφάσεις το συνδικαλιστικό νόμο και τα καταστατικά των Σωματείων, να τα υπερβαίνει, καθώς θα ορίζει και τον τρόπο λήψης των αποφάσεών τους.
Με το νομοσχέδιο προωθείται η αντικατάσταση των αναγκαίων μόνιμων και σταθερών σχέσεων εργασίας στο Δημόσιο με τη μερική απασχόληση Ιδιωτικού δικαίου που εισάγει η παρ. 18 του Άρθρου 55. Με την διάταξη αυτή για πρώτη φορά σε Δημόσιες Υπηρεσίες θα προσλαμβάνονται συμβασιούχοι για μερική απασχόληση μέχρι 6 μηνών που δεν θα υπερβαίνει τις 4 ώρες ημερησίως. Δηλαδή το συνεχώς μειούμενο προσωπικό των Δημοσίων Υπηρεσιών θα αντικαθίσταται σταδιακά -και λόγω της πολιτικής περιορισμού των προσλήψεων- με ανακυκλούμενους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου και μειωμένου ωραρίου.
Προωθείται, επίσης, η μετακύλιση της ευθύνης και η συνεχής απειλή πειθαρχικών διώξεων Υπαλλήλων αν σε διάστημα μόλις ενός μηνός δε γνωμοδοτήσουν για τις «στρατηγικές επενδύσεις», τη στιγμή που η πολυνομία, η πολυπλοκότητα και η ασάφεια της νομοθεσίας, η επικάλυψη αρμοδιοτήτων μεταξύ φορέων, η προαπαιτούμενη γνωμοδότηση Συλλογικών Οργάνων, όσο και τα τεράστια ελλείμματα στελέχωσης και ο φόρτος εργασίας οδηγούν στην αναποτελεσματικότητα και αυτά είναι που οφείλουν να επιλυθούν. Οι Υπάλληλοι που ελέγχουν επενδυτικά σχέδια εκατομμυρίων με τεράστιες επιπτώσεις δεν μπορούν να κάνουν ευσυνείδητα την υπεύθυνη δουλειά τους υπό τη δαμόκλειο σπάθη πειθαρχικών διώξεων και αυταρχισμού.
Διεκδικούμε:
•Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην απεργία και τη συλλογική δράση.
•Να μην περάσουν τα νέα αντεργατικά μέτρα και το «αναπτυξιακό νομοσχέδιο».
•Κατάργηση της τροπολογίας Αχτσιόγλου για το 50%+1 για τη λήψη απόφασης για απεργία και όλων των αντιαπεργιακών νόμων. Θα καταργήσουμε στην πράξη όλες τις αντισυνδικαλιστικές ρυθμίσεις.
•Να μην προωθηθούν τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης.
•Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Υπολογισμό της διετίας 2016 και 2017 στη μισθολογική εξέλιξη. Νέο μισθολόγιο για το 2020 που θα αποκαθιστά σταδιακά τα εισοδήματα, θα αίρει τις αδικίες και θα επαναφέρει το 13ο και 14ο μισθό.
•Κατάργηση του Νόμου Κατρούγκαλου (Ν. 4387/16) για το ασφαλιστικό και όλων των αντιασφαλιστικών – αντισυνταξιοδοτικών νόμων. Σταδιακή αποκατάσταση όλων των συντάξεων. Καμία ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης. Καθιέρωση συστήματος κοινωνικής ασφάλισης που θα εγγυάται αξιοπρεπή διαβίωση για τους συνταξιούχους, όπως ορίζει το Σύνταγμα.
•Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για να καλυφθούν όλα τα οργανικά κενά (Παιδεία, Υγεία, Αυτοδιοίκηση, Ασφαλιστικά Ταμεία, Κοινωνικές Υπηρεσίες κτλ). Κατάργηση της ελαστικής, ενοικιαζόμενης και εκ περιτροπής εργασίας.
•Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους. Όχι στις απολύσεις συμβασιούχων συναδέλφων.
•Επέκταση, αύξηση και μη περικοπή από κανέναν εργαζόμενο του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας, που το λαμβάνει σήμερα. Επέκταση του θεσμού των Βαρέων – ανθυγιεινών στο Δημόσιο με ευνοϊκές ρυθμίσεις στα όρια συνταξιοδότησης και το χρόνο εργασίας. Λήψη μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους.
•Να σταματήσει η φορολογική επιδρομή και η καταλήστευση του εισοδήματός μας. Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.
•Μείωση των συντελεστών του ΦΠΑ στο 15%.
•Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων οργανισμών, κοινωνικών υπηρεσιών και στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών. Όχι στην εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο. Αύξηση των κοινωνικών δαπανών για Υγεία, Παιδεία, ασφάλιση, κοινωνική προστασία και περιβάλλον.
•Κανένας πλειστηριασμός λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, για τους εργαζόμενους που αποδεδειγμένα αδυνατούν να πληρώσουν.
•Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων.
