Τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση της ΝΔ ακολουθώντας πιστά τη διαχρονική στρατηγική της ΕΕ για την απασχόληση, για την περίφημη «καλύτερη λειτουργία της αγοράς εργασίας», σηματοδότησε την πλήρη επιβολή της ευελιξίας του χρόνου εργασίας με σκοπό την επιμήκυνσή του άρα και του χρόνου εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Μπορεί το ιστορικό αίτημα του Σικάγου πριν από 140 περίπου χρόνια να ήταν τα «τρία 8», ωστόσο η κυβέρνηση σήμερα απαντά με το … «6, 13, 72»: το εξαήμερο συνεχούς εργασίας, τις 13 ώρες ημερήσια εργασία και τη δουλειά έως τα 72 έτη, όπως προκύπτει από τους νόμους Χατζηδάκη και Γεωργιάδη. 

Από 1η Ιουλίου έρχεται και επισήμως η εξαήμερη εργασία με το υπουργείο Εργασίας να σπεύδει δήθεν να καθησυχάσει ότι η ρύθμιση αφορά «ορισμένους ακόμα κλάδους όπου η παραγωγή είναι “συνεχούς ροής”», και η οποία δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να ζητήσει από τον εργαζόμενο να εργασθεί και έκτη ημέρα με μια επιβάρυνση μόλις 40% επί του ημερομίσθιου, αντί νέων προσλήψεων. Το μέτρο, ισχυρίζονται, αφορά λίγους εργαζόμενους, όμως τα ίδια έλεγαν και για την κυριακάτικη αργία που πλέον έχει επεκταθεί από το εμπόριο και σε βιομηχανικούς κλάδους των τροφίμων, των ποτών κ.α. 

Εκτός όμως από το 6ήμερο, οι εργοδότες έχουν κι άλλα αντεργατικά όπλα στη φαρέτρα τους για την «αξιοποίηση» κατά το δοκούν της εργατικής δύναμης: α) Το «νόμιμο» 45ωρο / 48ωρο (για 5ήμερη/6ήμερη εργασία αντίστοιχα) β) την τετραήμερη εβδομάδα εργασίας, στο πλαίσιο της «ευέλικτης διευθέτησης του χρόνου εργασίας», με 10ωρη ημερήσια εργασία γ) την παράλληλη απασχόληση σε πολλούς εργοδότες, που εκτοξεύει τις ώρες εργασίας έως και στις 13 ημερησίως, στο όνομα δήθεν της «ελευθερίας» του εργαζόμενου να κάνει δύο ή και τρεις δουλειές την ημέρα…δ) τις συμβάσεις κατά παραγγελία.

Μπορεί το υπουργείο Εργασίας να πανηγυρίζει ότι προχώρησε στην «τέταρτη αύξηση» στον κατώτατο μισθό, ωστόσο τα επιπλέον 39 καθαρά ευρώ δε φτάνουν ούτε για μια λαϊκή αγορά. Το εν λόγω μέτρο αφορά μόλις 500.000, ενώ περίπου δύο εκατομμύρια εργαζόμενοι είτε δεν έχουν πάρει ευρώ αύξηση (καθώς οι 3 στους 4 δεν καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις), είτε σε κλάδους όπου οι επιχειρήσεις σημειώνουν τεράστια κέρδη, οι όποιες ΣΣΕ υπογράφηκαν προβλέπουν αυξήσεις-ψίχουλα για το 2024: Οι τράπεζες έδωσαν 1%(!), τα ξενοδοχεία 5%, οι βιομηχανίες τροφίμων-ποτών 5%, οι τσιμεντοβιομηχανίες 4%, όταν ο μέσος (επίσημος) πληθωρισμός το 2022 ήταν 9,6% και το 2023 4,2%. 

Αψευδής μάρτυρας, το ύψος των μισθών για το 2023, καθώς 1 στους 7 αμείβεται με κάτω από 500 ευρώ, ενώ κάτω από 1.000 ευρώ λαμβάνει το 55% των εργαζομένων, όταν το 2022, τα συνολικά κέρδη των 500 πιο κερδοφόρων εταιρειών της χώρας αυξήθηκαν κατά 75,5%!

Με στοιχεία της Eurostat, η Ελλάδα, όσον αφορά στο ωριαίο κόστος εργασίας, κατατάσσεται στη δεύτερη «φθηνότερη» ζώνη των χωρών της Ευρώπης και 23η στην κατάταξη στην ΕΕ, πολύ πιο κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο και κοντά σε Βουλγαρία και Ρουμανία! Επιπλέον οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα δουλεύουν τις πιο πολλές ώρες εργασίας, 41 την εβδομάδα, σε όλη την ΕΕ, όταν ο μέσος όρος είναι 37,5 ώρες. Πώς να μην οδηγηθούμε στη μακάβρια στατιστική των εργοδοτικών εγκλημάτων που αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο; Μόνο στις πρώτες 100 μέρες του 2024 μετράμε 33 νεκρούς και 60 σοβαρά τραυματισμένους εργάτες.

Κυβέρνηση και η ΕΕ υλοποιούν με τον πιο κυνικό τρόπο το «όραμα» της δουλειάς μέχρι τα βαθιά γεράματα, και «καταδικάζουν» τους σημερινούς εφήβους σε εργάσιμο βίο άνω των 40χρόνων και έξοδο στη σύνταξη στα… 72,5 έτη.

Αυτός ο κοινωνικός μεσαίωνας δεν μπορεί να είναι το μέλλον μας. Με αποφασιστικούς αγώνες να διαμηνύσουμε στην κυβέρνηση, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το κεφάλαιο ότι «δεν θα πεθάνουμε για τα κέρδη τους! Δε θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντά τους!», ότι μας αξίζει μια άλλη ζωή, χωρίς εκμετάλλευση, πείνα και πολέμους, μια ζωή ελεύθερη και χειραφετημένη από κάθε είδους δεσμά.

ΤΕΤΑΡΤΗ 1 ΜΑΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10 πμ ΣΤΟΝ ΟΤΕ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ