“Με προπαγανδιστικές μεθοδεύσεις και τρικ, με ευχολόγια και ανακοινώσεις ανεπαρκών μέτρων για τους εργαζόμενους, η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει το μαύρο άσπρο:

Επιχειρεί να εμφανιστεί ως «προστάτης» των εργαζομένων, ως «εγγυητής» των δικαιωμάτων τους, όταν είναι αυτή που έχει δώσει το «πράσινο φως» για τη νέα κλιμάκωση της εργοδοτικής επίθεσης στο φόντο της επιδημίας του κορονοϊού, για την «απογοητευτική έως τραγική εικόνα της αγοράς εργασίας τον μήνα Μάρτιο», που «θυμήθηκε» κατόπιν εορτής ο υπουργός Εργασίας, σε μια ομολογία ενοχής.

Μέτρα όπως το έκτακτο επίδομα των 800 ευρώ για εργαζόμενους για 45 μέρες από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τους φόρους που στη συντριπτική τους πλειοψηφία πληρώνονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν αναιρούν σε καμία περίπτωση την ακόμα πιο άθλια κατάσταση που διαμόρφωσε η εργοδοσία μέσα στις τελευταίες τρεις βδομάδες, αξιοποιώντας το «ελεύθερο» που της έδωσε η κυβέρνηση και όλο το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο που διαμόρφωσαν αυτή και οι προκάτοχοί της.

Οι κυβερνητικές εξαγγελίες δεν αναιρούν την παραπέρα «απογείωση» των απολύσεων, το πέταγμα δεκάδων χιλιάδων επιπλέον εργαζομένων στην ανεργία, ούτε τις δραματικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που συντελέστηκαν και συντελούνται για ακόμα περισσότερους εργαζόμενους, με επιβολή εκ περιτροπής εργασίας, με μειώσεις μισθών, με υποχρεωτικές άδειες άνευ αποδοχών.

Δεν αναιρείται η καταγγελία συνδικάτων ότι με κυβερνητικές οδηγίες «αποσύρθηκαν» οι Επιθεωρήσεις Εργασίας το επίμαχο διάστημα, για να έχει λυμένα τα χέρια της η εργοδοσία.

Δεν αναιρείται το γεγονός ότι η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή της εξάπλωσης του κορονοϊού στη χώρα έσπευσε να δώσει νέα εργαλεία στη μεγαλοεργοδοσία για ακόμα μεγαλύτερη γενίκευση της «ευελιξίας» στην «οργάνωση του χρόνου και του χώρου εργασίας», αλλά «θυμήθηκε» να θέσει «ρήτρες προστασίας των θέσεων εργασίας» μόνο μετά από τρεις βδομάδες, αφού δηλαδή δόθηκε όλη η άνεση στις επιχειρήσεις να κλιμακώσουν όλη την παραπάνω επίθεση κατά τα εκάστοτε συμφέροντά τους, ώστε τώρα να μπορούν «καθαρές - καθαρές» να στρωθούν στο τραπέζι των νέων «διευκολύνσεων» και των «χρηματοδοτικών εργαλείων» που ανήγγειλαν οι κυβερνώντες για το κεφάλαιο.

Η απόδοση του επιδόματος των 800 ευρώ σε όσους απολύθηκαν κάτω από αυτές τις συνθήκες από την 1η Μάρτη δεν «χρυσώνει το χάπι» για τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που προσθέτονται στις ουρές των ανέργων, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι με τις επιπτώσεις που έτσι κι αλλιώς έχει στην οικονομία η επιδημία του κορονοϊού, θα είναι πολύ δύσκολο να βρουν ξανά δουλειά για πολύ καιρό.

Πόσο μάλλον που οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι με «ευέλικτες» σχέσεις εργασίας, εργολαβικοί, «ενοικιαζόμενοι», εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου κ.ο.κ., μένουν εντελώς ξεκρέμαστοι, αφού από τη μια στιγμή στην άλλη πετιούνται στο δρόμο χωρίς καν να θεωρούνται απολυμένοι, χωρίς καμία από τις προβαλλόμενες «ρήτρες» να βάζει εμπόδια στην εργοδοσία.

Αντίστοιχα προκλητική είναι και η χτεσινή μεθόδευση της κυβέρνησης με το Δώρο Πάσχα των εργαζομένων, με ζήτημα δηλαδή που αφορά στα ίδια τα δεδουλευμένα τους: Η κυβέρνηση ήταν αυτή που «έριξε» το πρωί στο τραπέζι θέμα αναστολής του, η ίδια είναι αυτή που το απόγευμα, κάτω και από τη γενική κατακραυγή, εμφανίστηκε ως... «εγγυήτριά» του, καταλήγοντας βέβαια στο διά ταύτα να ανακοινώνει ότι ο χρόνος της απόδοσής του - αντί για το πρώτο 10ήμερο του Απρίλη - θα καθοριστεί με απόφαση των συναρμόδιων υπουργείων!”.