Γράφει ο Γιώργος Κουλιάτσης
Υπάρχουν πόλεμοι για την εξασφάλιση πρώτων υλών. Για τη διατήρηση ή την αλλαγή γεωπολιτικών ισορροπιών. Για τον έλεγχο εμπορικών περασμάτων. Για λόγους διατήρησης διεθνών συμμαχιών. Για μια ακόμη επέκταση μιας αυτοκρατορίας. Υπάρχουν πόλεμοι όπως οι εμφύλιοι με στόχο την πολιτική κυριαρχία σε μία χώρα. Υπάρχουν πόλεμοι που απλά τροφοδοτούνται από εθνικιστικά πάθη ή και για εταιρικά οικονομικά συμφέροντα. ‘Ολοι αυτοί μπορεί να είναι εξίσου άγριοι, ανηλεείς και βάρβαροι αλλά κάποτε τελειώνουν. Υπάρχει όμως και πόλεμοι που μπορεί να συνεχίζονται στο διηνεκές και δεν αντέχουν σε συμβιβασμούς παρά μόνο ως πρόσχημα για προσωρινά διαλείμματα. Συνήθως τέτοιοι είναι οι πόλεμοι για τη γη.
Ότι και να αισθάνεται κανείς για το κράτος του Ισραήλ είναι αδιάφορο για τους ίδιους τους Ισραηλινούς. Θα σκοτώσουν και θα σκοτωθούν για να διατηρήσουν τον έλεγχο της γης τους και θα κάνουν τα πάντα, με κάθε σημασία και βαρύτητα που μπορεί να έχει αυτή η λέξη, για να εξαλείψουν οποιοδήποτε θεωρητικό ή πραγματικό κίνδυνο για το κράτος τους. Ξέρουν εξάλλου από την ιστορία τους τόσες φορές που έχασαν τον έλεγχο της γης τους τι τους περιμένει και ο επόμενος που θα θελήσει να τους διώξει από εκεί θα έχει να αντιμετωπίσει τελικά και πυρηνικό πόλεμο.
Ότι και να αισθάνεται κανείς για το λαό της Παλαιστίνης είναι αδιάφορο για τους ίδιους τους Παλαιστίνιους. Θα σκοτωθούν και θα σκοτώσουν για να επανακτήσουν τον έλεγχο της γης τους αδιαφορώντας για τακτικές και συνέπειες. Τι χειρότερο να τους συμβεί από την τωρινή τους κατάσταση; Εκκαθάριση τύπου ολοκληρωτικής γενοκτονίας είναι δύσκολο να τους συμβεί λόγω γεωγραφικής εγγύτητας με τη Δύση. Ή που θα επανακτήσουν κάποτε με κάποιο τρόπο κάποια εδάφη ή που θα εκδιωχθούν και από τα πολύ λίγα που τους άφησαν και μοιάζουν μάλλον με φυλακή παρά με πατρίδα.
Ειδωλολάτρες Φιλισταίοι ή μουσουλμάνοι Παλαιστίνιοι, θρησκευτικοί πρόσφυγες από την Αίγυπτο ή ο εκλεκτός λαός του Θεού, τρομοκράτες ή αντιστασιακοί, ο «πιο ηθικός στρατός του κόσμου» ή μια αδίστακτη στρατιωτική μηχανή, τα ονόματα αλλάζουν και οι όποιες κρίσεις επηρεάζονται από το πώς έχει διδαχθεί ο καθένας την ιστορία μιας περιοχής που έχει γεννήσει Θεούς και αυτοκρατορίες, θρησκείες και έθνη, έχει κατακτηθεί από περίπου κάθε μεγάλη δύναμη της Δύσης και δε συγκινείται από άλλους λίγους χιλιάδες νεκρούς.
Η ουσία βέβαια είναι πάντα η ίδια.
Φύγε από τη γη μου, η γη αυτή είναι δική μου.
Δε θέλουν υπόδουλους, δε θέλουν κοιτάσματα, δε θέλουν «σχέσεις καλής γειτονίας», πρακτικά δεν αναγνωρίζουν άμαχο πληθυσμό στον εχθρό, δεν ικανοποιούνται από ηθικές ή συμβολικές νίκες και δε σκοπεύουν να κάνουν παραχωρήσεις για την ειρήνη.
Θέλουν μόνο τη γη.
Και πώς να σταματήσει αυτός ο πόλεμος;
Email για σχόλια- παρατηρήσεις: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
