Έψαξα να βρω στο διαδίκτυο το σκεπτικό της απόφασης του πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ για την τιμωρία ορισμένων δημοσιογράφων που υποστήριξαν το «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα αλλά δεν τα κατάφερα. Σίγουρα δεν έχει αναρτηθεί ακόμα στην ιστοσελίδα της, οπότε όταν γίνει αυτό θα μπορέσω να το σχολιάσω όπως πρέπει.

Παρ’ όλα που η απόφαση φαίνεται ότι καλά-καλά δεν έχει καθαρογραφεί, έχει ήδη προκαλέσει μια ενδιαφέρουσα δημόσια συζήτηση σχετικά με το αν η τιμωρία αυτή πλήγει την ελευθερία του λόγου ή αν αντίθετα την υπερασπίζεται, αν η ΕΣΗΕΑ είναι κομματικά ελεγχόμενη ή απλά αντιστέκεται στα κακώς κείμενα της δημοσιογραφίας  και αν έχει κάνει τα στραβά μάτια σε ατοπήματα δημοσιογράφων που υποστήριζαν την αντίθετα άποψη ή αν απλά δεν υπήρχαν τέτοια.

Οι συζητήσεις αυτές συνήθως αναμασούν κάποια τετριμμένα, όπως την υποχρέωση του δημοσιογράφου να δίνει βήμα σε όλες τις απόψεις, να διαχωρίζει σαφώς το σχόλιο από την είδηση και να μην προβάλλει επιλεκτικά τις ειδήσεις, πολύ περισσότερο δε να μη λέει συνειδητά ψέματα, υπερβολές και μισές αλήθειες.

Πολλές μέσα φαίνεται ότι ακολουθούν κυρίως στρατευμένη δημοσιογραφία. Στο δικό μου λεξικό αυτό σημαίνει ότι δέχονται να καταπατούν όλους αυτούς τους κανόνες προκειμένου να προωθήσουν ένα κόμμα, μια άποψη ή μια ατζέντα. Αυτό είναι κατακριτέο αλλά είναι τόσο διαδεδομένο που όποιος δημοσιογράφος θέλει να βγάλει από πάνω του αυτή τη ρετσινιά πάει στο άλλο άκρο. 

Βλέπω πολλούς δημοσιογράφους ιδίως στα ραδιόφωνα και τα κανάλια που αρνούνται να πάρουν θέση και αρνούνται να έχουν άποψη για το οτιδήποτε. Αν όμως ο δημοσιογράφος θεωρεί ότι ένας πολιτικός λέει ψέματα, είναι υποχρεωμένος να το επισημαίνει. Αν θεωρεί ότι μια απόφαση είναι λανθασμένη, είναι υποχρεωμένος να το δηλώνει καθαρά. Αν ανησυχεί για τις επιπτώσεις μιας πολιτικής, θα πρέπει να παραθέσει τις ανησυχίες του με ειλικρίνεια. Δεν μπορείς να είσαι πραγματικά ουδέτερος, αφού κάθε άνθρωπος έχει μια άποψη για ένα θέμα. Μπορείς όμως να είσαι αντικειμενικός, δηλαδή να χρησιμοποιείς έγκυρες πηγές για τα στοιχεία που επικαλείσαι, να φιλοξενείς με επάρκεια την αντίθετη άποψη, να είσαι έτοιμος να αλλάξεις γνώμη αν κάποτε τα επιχειρήματά της σε πείσουν και φυσικά να προβάλλεις κάθε  είδηση χωρίς την κοπτοραπτική που θα την κάνει να ταιριάξει με την άποψή σου.

Ναι στην αντικειμενικότητα λοιπόν, αλλά όχι στην ουδετερότητα που φαίνεται να προσπαθεί να επιβάλει μια «politically correct» θεώρηση της δημοσιογραφίας. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος διαβάζει ή ακούει ένα άνθρωπο πρώτα και κυρίως γιατί τον ενδιαφέρει η γνώμη του. Κάθε δημοσιογράφος έχει το κοινό του και αν προσπαθεί να μη θίξει κανένα, συνήθως τελικά θα θίγει την αλήθεια.

ΥΓ Ευχαριστώ δημόσια τους δημοσιογράφους του atpreveza που διατηρούν ένα site που ακούγονται και οι ειδήσεις της περιοχής και οι ειλικρινείς απόψεις τους για αυτές. Τους ευχαριστώ που φιλοξενούν και απόψεις με τις οποίες μερικές φορές διαφωνούν,  όπως οι δικές μου. Είναι ανηφορικός ο δρόμος τους αλλά στο τέλος κάθε ανηφόρας σε αποζημιώνει μια ωραία θέα.

Email για σχόλια-παρατηρήσεις: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.