Συχνά ακούγεται από επίσημα χείλη ότι τα παιδιά όλου του κόσμου έχουν δικαίωμα για ελεύθερη πρόσβαση στην εκπαίδευση. Ίσως η Φιλιππιάδα δεν λογίζεται ως μέρος αυτού του κόσμου. Στη Φιλιππιάδα υπάρχουν πάνω από 70 παιδιά σχολικής ηλικίας τα οποία δεν γίνονται δεκτά στα εν λειτουργία σχολεία επειδή κάποιοι γονείς δεν τα θέλουν.

Η κατάσταση με τα ανεκπαίδευτα παιδιά των προσφύγων και των μεταναστών είναι τραγική καθώς υπολείπονται σε βασικές γνώσεις και κοινωνικές δεξιότητες αφού έχουν μείνει εκτός σχολικής εκπαίδευσης λόγω του πολέμου και των κακουχιών που πέρασαν. Τα παιδιά πήγαν στο ελληνικό σχολείο μόλις για μία ημέρα. Τα τμήματα που υποδέχονται τα παιδιά των προσφύγων και των μεταναστών παραμένουν κλειστά από τις 22 Νοεμβρίου 2016 χωρίς κανέναν λόγο που να δικαιολογεί τέτοιον πολύμηνο αποκλεισμό.

Οι 12 εκπαιδευτικοί οι οποίοι έχουν προσληφθεί για την εκπαίδευση αυτών των παιδιών παραμένουν άπραγοι εδώ και μήνες χωρίς κανείς να τους εξηγεί το λόγο που δεν τους αφήνουν να διδάξουν.

Οι ξενοφοβικοί πανηγυρίζουν χαιρέκακα το ότι δεν άφησαν τα προσφυγόπουλα να έρθουν στο σχολείο.

Οι τοπικοί άρχοντες της Φιλιππιάδας ελκύονται από τις ψήφους των συμπολιτών τους. Οι πρόσφυγες βλέπετε δεν έχουν δικαίωμα ψήφου… Ένας τοπογράφος δήμαρχος δίνει συμβουλές στο ΥΠΠΕΘ προτρέποντας σε γκετοποίηση των παιδιών σε σχολεία μόνο για ξένους.

Αύριο ξεκινάει η 121η ημέρα χωρίς σχολείο για τα προσφυγόπουλα της Φιλιππιάδας τα οποία ρωτάνε καθημερινά «tomorrow school?» από το φθινόπωρο ακόμα. Αδυνατώντας να τους απαντήσω ειλικρινά για το πότε θα μπορέσουν να ξαναέρθουν στο σχολείο, νοιώθω μια ξεφτίλα που στη ζωή μου δεν έχω ξανανιώσει, απέναντι σε μικρά παιδιά που απλά θέλουν να έρθουν στο σχολείο.

Η εκπαίδευση των παιδιών δεν αποτελεί θέμα καλής διάθεσης. Είναι υποχρέωση. Κανείς δεν μπορεί να κάνει πως δεν κατάλαβε. Ο παράνομος αποκλεισμός των παιδιών των προσφύγων από τα σχολεία της Φιλιππιάδας δεν θα τελειώσει αν δεν αναλάβουμε όλοι τις ηθικές ευθύνες που μας αναλογούν ως πολίτες. Υπενθυμίζω πως μένουν μόλις 10 εβδομάδες μαθήματος μέχρι το τέλος της χρονιάς. Μια χαμένη χρονιά για εκπαιδευτικούς και πρόσφυγες. Ας δείξουμε ότι έχουμε αρχές που μπαίνουν πάνω από τοπικά μικροπολιτικά οφέλη, έστω και στο παρά πέντε.

 *Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα alfavita.gr