Στην Πρέβεζα έχουμε το «πλεονέκτημα» να έχουμε αρκετά αναξιοποίητα γεωτεμάχια (στρατόπεδα) ιδιοκτησίας του Ελληνικού Δημοσίου ή της ΥΠ.Α.Α.Π.Ε.Δ., ήτοι: Πρώην πεδίο βολής Παντοκράτορα, Στρατόπεδο Σολωμού, Κάστρο Αγίου Ανδρέα, Κάστρο Αγίου Γεωργίου,  Καύσιμα, Στρατόπεδο Κονκουρή (ίσως και άλλα).

Κατά το ισχύον Γ.Π.Σ. Πρέβεζας, δύο από τα παραπάνω στρατόπεδα, αποτελούν: 

• το Σολωμού: (Ιαματική Πηγη, Ιαματικά Λουτρά, Χαμάμ Αλή Πασσά, Κάστρο Μπούκας κλπ), βρισκεται εντός σχεδίου Πόλεως με χαρακτηρισμό:  Κοινόχρηστος χώρος Πρασίνου,  και
• το πρώην πεδίο βολής Παντοκράτορα: (Δημόσιο Κτήμα Α.Β.Κ. 192, συμπαγές ψηλό δάσος έκτασης τουλάχιστον 75 στρεμμάτων), εκτος σχεδίου, Ζώνη Προστασίας δάσους και δασικού τοπίου .

Οι υπόλοιποι «κοινόχρηστοι χώροι πρασίνου» εντός του Σχεδίου Πόλης Πρέβεζας, είναι ιδιωτικές εκτάσεις και δεν έχουν γίνει μέχρι σήμερα απαλλοτριώσεις των εκτάσεων αυτών, ούτε υπάρχουν (ως σήμερα) πιστώσεις για να απαλλοτριωθούν και να γίνουν τα σχέδια ανάπλασής τους και να αποδοθούν στους πολίτες και τους επισκέπτες της Πρέβεζας, ουτε και ενδιαφέρεται κανείς. Επομένως αργά ή γρήγορα θα γίνει άρση του χαρακτηρισμού τους ως «κοινόχρηστος χώρος πρασίνου» και θα ρυμοτομηθούν, με μικρότερο ή μεγαλύτερο συντελεστή δόμησης, ανάλογα με τις ανάγκες της εποχής ή τις γνωριμίες….. ή τις ολιγωρίες….

Ερώτηση:        Τι απομένει? Τι μέλλει γενέσθαι?  

Απάντηση:      Η Πρέβεζα θα μείνει χωρίς «κοινόχρηστους χώρους πρασίνου». 

Ολες οι δημόσιες εκτάσεις, που δεν προστατεύονται από την Αρχαιολογική ή την Δασική Νομοθεσία, εν δυνάμει εκποιούνται για «αξιοποίηση», εντασσόμενες είτε στο ΤΑΙΠΕΔ, είτε  στην  ΥΠ.Α.Α.Π.Ε.Δ. (=Ταμείο Στρατού εν καιρώ ειρήνης, επιχειρηματίας – επενδυτής – εκποιητής, δημόσιας – λαϊκής περιουσίας, που παραχωρήθηκε κατά χρήση από το Ελληνικό κράτος για την άμυνα της χώρας).

Με τον Ν. 4280/2014 άρθρο 32 παρ. 4 , χαρακτηρίζονται ως δασικές φυτείες και δεν υπάγονται στις προστατευτικές διατάξεις της Δασικής Νομοθεσίας, εκτάσεις του δημοσίου, που ήταν γεωργικές ή  χορτολιβαδικές κατά την αεροφωτογράφηση του έτους 1945 και στη συνέχεια φυτεύτηκαν (κατόπιν δασικής μελέτης της δασικής αρχής και δαπάναις της ή με την έγκρισή της), με δασικά είδη δένδρων (πευκα, κυπαρίσσια, ακακίες, ευκάλυπτα, μελικοκιές, μουριές, λεύκες, ασημόλευκες κλπ.) ή θάμνους (αρμυρίκια, σπάρτα, σμυρτιές, σχίνα, πικροδάφνες κλπ.) ή σε μίξη των προηγούμενων ειδών  και σήμερα αποτελούν ψηλά δάση ή συμπαγείς θαμνώνες ή μικτές δασικές φυτοκοινωνίες, με σαφές δασογενές περιβάλλον (δασικά οικοσυστήματα). Δηλαδή τα παραπάνω δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις, δεν αποτελούν δάση ή δασικές εκτάσεις, άρα είναι χωράφια και εκποιούνται άνευ περιορισμών….. για λόγους «ανάπτυξης» (??????), «αξιοποίησης» (??????) (και με συνοπτικές διαδικασίες) και αλλάζουν χρήση, π.χ. ξενοδοχεία, (ο αριθ. Αστεριών δεν έχει να κάνει, είναι για λόγους εντυπωσιασμού) κλπ.

 Θα χρειαστούν όμως και εγκρίσεις της δασικής Υπηρεσίας, άδειες υλοτομίας, δελτία μεταφοράς δασικών προϊόντων κλπ, γιατί αποτελούν δασικές καρπώσεις (τα παραπάνω προϊόντα των  χωραφιών…), προκειμένου να διευθετηθούν κατά χώρον τα  «διαμερίσματα».

            Σαφής προστατευτική Νομολογία των «δημοσίων δασικών φυτειών» είναι η απόφαση 3457/2009 του Σ.τ.Ε.  

            Η προηγούμενη Ελληνική κυβέρνηση (2014) κάτω από την πίεση των δανειστών, προκειμένου να παρακάμψει την παραπάνω Νομολογία, που αποτελεί (την μόνη)  τροχοπέδη στην εκποίηση δημοσίων δασών και δασικών εκτάσεων, τροποποίησε τον Ν. 998/79, όπως ίσχυε ως τις 8-8-2014 (αρα και το 2009), προσθέτοντας (με τον Ν. 4280/2014 άρθρο 32 παρ. 4) στην παρ. 6 εδ. γ’  (δασικες φυτείες) του αρθρου 3 του Ν. 998/79 την (αθώα) προταση:   «ή την αναβάθμιση της αισθητικής του τοπίου».

             Αποτέλεσμα, ειδικά για την Πρέβεζα, που είναι σχεδόν επίπεδη περιοχή και έχουν γίνει από το 1945 και εντεύθεν, μέχρι την πρόσφατη αεροφωτογράφηση, (βλέπε ΔΑΣΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ) εκτεταμένες δασώσεις – αναδασώσεις, Μονολίθι (1950-55), Αγιος Θωμάς (1992-93), Αγιοι Απόστολοι (1992-93), πρωην πεδίο βολής Παντοκράτορα (1983-1993)  κλπ.) να θεωρούνται ιδιωτικές (του Δημοσίου) «δασικές φυτείες», που δημιουργήθηκαν με σκοπό την αναβάθμιση της αισθητικής του τοπίου και να μην υπάγονται στο προστατευτικό καθεστώς της Δασικής Νομοθεσίας και του άρθρου 24 του Συντάγματος.

Τα ανωτέρω δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις, εξομοιούνται με γεωργικές  καλλιέργειες, γιατί το 1945 ήταν χερσολίβαδα ή χορτολιβαδικές ή ακαλλιέργητες εκτάσεις, άσχετα αν σήμερα είναι δάση και δασικές εκτάσεις.

Με τον Ν. 4407/2016, η εκποίηση και αξιοποίηση των ανωτέρω εκτάσεων (δασικών φυτειών) ιδιοκτησίας ΥΠ.Α.Α.Π.Ε.Δ., θεωρούνται Στρατηγικές Επενδύσεις και διενεργούνται κατ΄ εξαίρεση παντός περιορισμού,   κανονικά και με το ΝΟΜΟ!!!!

ΑΡΑ: Δεν προκειται να μείνει τίποτα από ό,τι θεωρείται «δασική φυτεία», είναι δεν είναι δάσος, δημόσιο ή ιδιωτικό. Το δημόσιο δάσος του πρώην πεδίου βολής Παντοκράτορα, που είναι είναι συμπυκνο  – ψηλό ηλικίας 25-30 ετων, θα φυγει από τα πρώτα στην Ελλάδα.

ΠΡΟΤΑΣΗ: Να απαλειφθεί από την παρ. 6 εδ. γ’  (δασικες φυτείες) του αρθρου 3 του Ν. 998/79 η προταση:   «ή την αναβάθμιση της αισθητικής του τοπίου» (ως αντισυνταγματική).