Στις 26 Μάρτη 2019 η διεύθυνση Δασών Πρέβεζας εξέδωσε Δασική Αστυνομική Διάταξη με την οποία παραχωρεί στα ΕΛΠΕ την άδεια υλοτοµίας – κλάδευσης ή εκρίζωσης πλατυφύλλων ή κωνοφόρων δασικών και λοιπών ειδών από δηµόσιες και µη δηµόσιες δασικού χαρακτήρα εκτάσεις καθώς και από εκτάσεις που δεν ανήκουν στο προστατευτικό καθεστώς της δασικής νοµοθεσίας, για να καταστούν προσπελάσιµες οι καθορισθείσες ζώνες και απαιτούµενες θέσεις προκειµένου να διεξαχθούν οι γεωφυσικές έρευνες υδρογονανθράκων για την υλοποίηση του έργου: «Γεωφυσική έρευνα στη χερσαία περιοχή Άρτας – Πρέβεζας.

Επισημαίνεται πως η παρούσα απόφαση ισχύει από τη δημοσίευσή της.

Τα ΕΛΠΕ θα επιβλέπουν τον εαυτό τους(!) και σε αυτή την διαδικασία. Όπως ξεκάθαρα αναφέρεται στην σύμβαση έρευνας - εξόρυξης υδρογονανθράκων σε κάθε στάδιο, τα ΕΛΠΕ για την περιοχή Άρτας Πρέβεζας, η Repsol για το Ιωαννίνων – Θεσπρωτίας, η Total για το Ιόνιο κοκ, θα επιβλέπουν τον εαυτό τους κατά τη διάρκεια των εργασιών. Δηλαδή αυτοί που θα προκαλούν τη ζημιά, θα αυτό-ελέγχονται αν την έκαναν!!!

Επίσης δεν ξεκαθαρίζεται για πόση έκταση μιλάμε. Αναφέρονται 300 στρέμματα και 406 αντίστοιχα αλλά χρίζει διευκρίνισης. Και βέβαια θα ζητήσουμε να δούμε λεπτομερείς χάρτες κάθε έκτασης που θα λεηλατηθεί σε αυτή την πρώτη φάση. Ή μήπως δεν έχουμε δικαίωμα να ξέρουμε;

Βρισκόμαστε στην καρδιά της Άνοιξης κι αναρωτιέμαι...

Αναρωτιέμαι πως μια υπηρεσία που υποτίθεται πως ο ρόλος της είναι να διαφυλάσσει και να προστατεύει τα δάση μας, αναγκάζεται(!) με πρόφαση εθνικού(!) συμφέροντος, υποχρεώνεται(!) να αδειοδοτήσει μια τέτοια λεηλασία, και δεν βάζει τον παραμικρό φραγμό στη ζημιά που θα προκληθεί σε όλα τα ζώα και τους οργανισμούς κι είναι πολλά και όσα ζουν και φωλιάζουν κάτω από τη γη και πάνω στη γη και όσα φωλιάζουν σε κλαδιά δέντρων ή θάμνους κι ετούτη την εποχή αναπαράγονται!!! Σε μικρή ακτίνα από τον Αμβρακικό, αλλά και μέσα σε οάσεις - οικοσυστήματα καθόλου μικρής σημασίας για την ύπαρξη ζωής που η περιοχή μας διατηρεί και τους προσφέρει. Ή μήπως η προστασία της Άγριας Ζωής, χλωρίδας και πανίδας δεν είναι πλέον αντικείμενο της δασικής υπηρεσίας;

Αναρωτιέμαι τελικά για το ρόλο της δασικής υπηρεσίας σε σχέση με τις αποφάσεις οι οποίες μάλλον είναι αντιφατικές σε σχέση με το θεσμικό της ρόλο ή τουλάχιστον αυτόν που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε.

Διακοσμητικός είναι ο ρόλος της Δασικής Υπηρεσίας τελικά;

Την ίδια στιγμή βέβαια, έρχεται η επιβεβαίωση για όλα όσα καταγγείλαμε ως Πρωτοβουλία πολιτών ενάντια στις εξορύξεις Πρέβεζας, στην γελοία παρουσίαση των ΕΛΠΕ στις 9.12.18 (που μάλλον κυκλοφορεί ακόμη βιντεοσκοπημένη) για τη λεηλασία που στον τόπο θα διαπράξουν, και μάλιστα, με την κάλυψη(!) των υπηρεσιών του δημοσίου, όπως αποδεικνύεται.

Κι άλλη μια διαπίστωση, ακόμη πιο θλιβερή. Πως κουμάντο κάνουν οι μανιακοί κερδοσκόποι που ελέγχουν απόλυτα το σύστημα, ελέγχουν τους πολιτικούς, οι οποίοι ελέγχουν το υποσύστημα που ελέγχει το άλλο υποσύστημα π.χ. των υπηρεσιών κ.ο.κ. και τίποτα δεν έχει μείνει να θυμίζει διακριτούς κι αδιάβλητους θεσμικούς ρόλους και δημοκρατία. (Να ντρεπόμαστε να χρησιμοποιούμε την λέξη!)

Δεν προσβάλλεται μόνο η νοημοσύνη μας! Προσβάλλεται και το κοινό περί δικαίου αίσθημα, προσβάλλεται η προσωπικότητά μας!

Προβάλω λοιπόν ανοιχτά την ένστασή μου με απόλυτη συνέπεια στο έργο της διάσωσης και περίθαλψης άγριων ζώων και τις προσπάθειες διατήρησης της βιοποικιλότητας της περιοχής, στάσης που υπηρετώ συνειδητά εδώ και εικοσιδύο (22) χρόνια. Θα ακολουθήσει και το τυπικό μέρος, αφού ενημερώσω την συνέλευσή μας (πρωτοβουλία πολιτών ενάντια στις εξορύξεις) προσβάλοντας με κάθε μέσο ηθικό και νόμιμο την απόφαση του Δασαρχείου, ακόμη κι αν δεν δύναται να ακυρωθεί αυτή η, με πρόθεμα το «εθνικής(!) σημασίας» απόφαση.

Είναι μια απόφαση στρεβλή που θα πλήξει ανεπανόρθωτα όχι μόνο το περιβάλλον άλλα όλη την αλυσίδα, και δεν πρέπει να γίνει καμία απολύτως ενέργεια από όσες περιγράφονται, κυρίως δε σε αυτή την περίοδο που είναι αναπαραγωγική για την πανίδα και ορνιθοπανίδα της περιοχής που φιλοξενεί μάλιστα καθόλη τη διάρκεια του έτους μεγάλο πληθυσμό προστατευόμενων πτηνών και ζώων καθώς και αποδημητικά.

Από κάθε σκοπιά έχουμε υποχρέωση να στραφούμε κατά παντός υπευθύνου, αναζητώντας την ευθύνη για το έγκλημα που πάει να διαπραχθεί.