Η φοιτητική μετανάστευση φέρνει οικονομική μετανάστευση και τελικά κοινωνική φτώχεια και μαρασμό. Οι συνέπειες είναι, επίσης, και δημογραφικές, πολιτιστικές, ψυχολογικές και τελικά έχουν μακροπρόθεσμα και εθνικές διατάσεις.

Η τοπική κοινωνία δεν έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος των συνεπειών. Αφορά τα διάφορα επαγγέλματα, πολλές κατηγορίες απασχολουμένων, αποτελεί αιτία ανεργίας, έλλειψης επιχειρηματικότητας, καινοτομικών ιδεών και πρακτικών, διαπεριφερειακών και διεθνών σχέσεων.

Η ίδια η κοινωνία πρέπει να παράσχει τις προϋποθέσεις στα παιδιά της να σπουδάσουν στον τόπο τους. Τα παιδιά δεν θέλουν. Η κοινωνία είναι ασφυκτική, συντηρητική, κουτσομπόλα, με μικρές και φτωχές επιλογές. Αυτά πρέπει να αλλάξουν τώρα. Και ευτυχώς που στα δύσκολα το συνειδητοποιούν και αλλάζουν.

Οι τοπικές αρχές είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν το πρόβλημα και να δράσουν, όχι άμεσα, αλλά τώρα. Να συστρατευθούν με τις Σχολές και σχετικά Τμήματα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, και να στηρίξουν ουσιαστικά την προσπάθεια με άμεσες λύσεις: υποδομών, φοιτητικής μέριμνας, διευκολύνσεων προς φοιτητές και επιστημονικό προσωπικό. Αλλιώς θα υπάρξει παρακμή και γκρίνια, αλληλοκατηγορίες – εμφύλιες ψευτοδιαμάχες: Παρακμή.

Η κατάσταση αυτή αδικεί ειδικά την Πρέβεζα αλλά και την Άρτα. Από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων έχουν περάσει πολύ μεγάλα ονόματα της παιδείας στην Ελλάδα: Κακριδής, Δάκαρης, Φράγκος, Μπιτσάκης, Παπαϊωάννου. Δεν θα είχαν περάσει αν είχε επικρατήσει η ίδια λογική.

Γι΄ αυτό η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει. Θα αλλάξει ολόκληρη η περιοχή και η κοινωνία. Δεν θα ζηλεύουμε αντίστοιχες καταστάσεις του εξωτερικού, δεν θα υπάρχει πλέον λόγος. Και όλα αυτά εξαρτώνται από μια κίνηση: αν τα παιδιά μας προτιμήσουν να σπουδάσουν στον τόπο τους. Από ένα κλικ δηλ. στο μηχανογραφικό. Τόσο πολύτιμο για τον τόπο αλλά και για τον ίδιο το μαθητή που αύριο θα το εισπράξει πολλαπλάσια. Στο κάτω-κάτω γιατί να του «φάνε τα λεφτά» σε Αθήνα - Θεσσαλονίκη (είναι σίγουρο πως θα κάνει καλή φοιτητική ζωή εκεί;) και να μην τα «φάει μόνος του» σε διακοπές π.χ. σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό; Και χωρίς στερήσεις για τον ίδιο, την οικογένειά του και τον τόπο του. Γιατί τα έξοδά του είναι απώλεια για τον τόπο του, φτώχεια τελικά.

Η φοιτητική μετανάστευση φέρνει τελικά οικονομική μετανάστευση, φτώχεια και μαρασμό. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας, δεν μας φταίει κανένας, και ειδικά οι επερχόμενες γενιές. Τι άλλο πια για να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα και πόσο μας αφορά; Και ειδικά τους νέους.

Ι. Σωτηρόπουλος

Πρόεδρος Τμήματος Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής

Πανεπιστημίου Ιωαννίνων