Το ονοματεπώνυμό του έχει διττή σημασία αφού το όνομα του (Εμμανουήλ) στα εβραϊκά σημαίνει «ο άνθρωπος του θεού», ενώ το επώνυμο του εκπορεύεται επίσης απο το ιερό όνομα του κορανίου Ρασούλ. Σημαιοφόρος στα μαθητικά του χρόνια και με αθλητικές επιδόσεις αφού έρχεται τέταρτος στα τετρακόσια μέτρα των σχολικών αγώνων του νομού Ηρακλείου. Περνά όμορφα και ανέμελα τα παιδικά του χρόνια ασχολούμενος ακόμα και με τις ψαλμωδίες.

Βραχύσωμος, διαβολικά οξυδερκής, απρόσμενα ετοιμόλογος, ποιητής του ήθους απο αυτούς που σπάνια συναντάς πλέον.

Ενας εν ολίγοις καλλιτεχνικός και πνευματικός ταγός που σφράγισε γενιές Ελλήνων με την καυστική πολιτικά, σαρκαστική, λυρική και «αισθαντική» του πέννα. Το πιο παράξενο γεγονός όσον αφορά τον τρόπο που επήλθε ο θανατός του είναι ότι το Ρασούλη τον πρόδωσε η καρδιά του σε ηλικία μόλις 66 ετών. Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, σχήμα... οξύμωρο θα μπορούσε να πει κανείς, αφού βλέποντας κάποιος τον εκ Κρήτης ορμώμενο τραγουδοποιό, με το πλούσιο και μνημειώδες στιχουργικά και συγγραφικά έργο καταλάβαινε αμέσως την καρδιά μικρού παιδιού που έκρυβε μέσα του.

Άνθρωπος ζεστός, ζωντανός με έντονη σαρκαστική διάθεση και μια συνεπή πολιτική δράση και στάση (114, φοιτητικό κίνημα της δεκαετίας του 1960, συμμετοχή σε πορείες Ειρήνης), είτε μέσα απο το πολιτικό του αισθητήριο για τα ζητήματα των καιρών του είτε από την αλληλεγγύη που χαρακτηρίζονταν από τη συμμετοχή του στο διεθνές αριστερό λαϊκό κίνημα. Χωρίς ποτέ ούτε κατά διάνοια να σκεφτεί να το εξαργυρώσει στην ανάλογη αποδοχή και αναγνωρισιμότητα μέσω της αύξησης των ποσοστών που δικαιούταν απο τις πωλήσεις των δίσκων που σφράγισε με την στιχουργική του δεινότητα. Δύο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα της δουλειάς του αποτελούν, «Τα τραγούδια της Χαρούλας» σε σύνθεση του Μάνου Λοϊζου και «Η εκδίκηση της γυφτιάς» σε σύνθεση του Νίκου Ξυδάκη και ερμηνεία του Νίκου Παπάζογλου. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς: Αχ Ελλάδα, Τίποτα δεν πάει χαμένο, Όλα σε θυμίζουν, Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, που ανάγκασε το 1969 τον μεγάλο επίσης λαϊκό συνθέτη Άκη Πάνου να τον «ανακαλύψει» και να ζητήσει επιμόνως συνάντηση μαζί του. Ακόμα το γνωστό και επιτυχημένο, Πότε Βούδας Πότε Κούδας, πού ντύθηκε μουσικά και ρυθμικά υπό τους ήχους του τσιφτετελιού για να μπορεί κατά τον Ρασούλη ο κόσμος χορεύοντας να σκεφτεί λίγο περισσότερο (λόγω της κίνησης του συγκεκριμένου χορού αιματώνεται πιο αποτελεσματικά ο εγκέφαλος).

Παντρεμένος επί χρόνια με την επίσης συνθέτη Βάσω Αλαγιάννη υπογράφει τον δίσκο Αχ Ελλάδα που έμελλε να γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Καρπός της σχέσης του με την Βάσω Αλαγιάννη η κόρη του Ναταλί, η οποία επίσης δραστηριοποιείται στον χώρο της μουσικής (το μήλο κάτω απο την μηλιά φυσικά έπεσε). Ο Ρασούλης που εκτός απο διανοητής, συνθέτης, στιχουργός και συγγραφέας είχε μεγάλη επιθυμία να ταξιδέψει ανά τον κόσμο ως εξερευνητής για να γνωρίσει άλλους πολιτισμούς και κουλτούρες και το κατάφερε έχοντας υπάρξει κατα καιρούς στην Κίνα στην Ινδία και άλλες χώρες μιμούμενος τον Νίκο Καζαντζάκη που απετέλεσε και προτυπό του.

Όλες του κόσμου οι Κυριακές θα λάμπουν στο προσωπό του και όλα θα τον θυμίζουν αφού δεν πρόκειται ποτέ να πάει χαμένο το έργο που αφήνει ως κληρονομιά και παρακαταθήκη στις νεότερες γενιές, για να κρατήσουν ζωντανά όλα όσα με την σκέψη του προσπάθησε να μεταλαμπαδεύσει ο μεγάλος αυτός δημιουργός. Κι ας έλειπε απο το μιντιακό πανηγύρι που σε κάθε ευκαιρία στηνόταν προς όφελός του, παραμένοντας αθέατος κριτής και παρατηρητής του γίγνεσθαι. Ένας σύγχρονος Διογένης που πυθάρι του είχε την αλήθεια και την δυναμική που εξέπεμπαν τα γραπτά του. Μακάρι να περιπλανηθεί σε κόσμους μαγικούς κι ονειρεμένους μακριά απο ό,τι φθοροποιεί και απαξιώνει την ανθρώπινη ύπαρξη.