Πρώτον: Ο “κακός” και “συγκεντρωτικός” Καλλικράτης, επέτρεπε στις παρατάξεις της αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Πρέβεζας να εκπροσωπούνται από 2 μέλη. Αν τελικώς -που πιθανότατα έτσι είναι- έχει δίκιο το προεδρείο του δημοτικού συμβουλίου, ο Δήμαρχος προτείνει 5 μέλη στα 7 και συνολικά η αντιπολίτευση μόνο έναν. Στον αντίποδα, οι παρατηρήσεις των Νίτσα, Πιπιλίδη ότι πλειοψηφία ο Δήμαρχος επιτυγχάνει και με 4 μέλη επίσης σωστή είναι, στη βάση της λογικής της. Πιάσε το αυγό και κούρεψέ το δηλαδή...

Τα ίδια επιχειρήθηκαν και στις επιτροπές του δήμου. Ο Υπουργός έκοψε-έραψε, ξαναέκοψε-καναέραψε και πάλι από την αρχή με τροπολογίες-express. Όλα αυτά για την κυβερνησιμότητα...

Μα προσπάθησαν οι Δήμοι και δεν τους βγήκε; Εφαρμόστηκε η απλή αναλογική και δεν βγήκε;

Και υπάρχει και η ηθική διάσταση στο θέμα: Πως ψήφισε ο λαός;

Σε όλα αυτά υπάρχει και ο αντίλογος. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε στελέχη στην αυτοδιοίκηση και ήθελε να “κόψει” τα... πόδια της ΝΔ. Ας το δεχθούμε. Αυτό πως αλλάζει όλα τα παραπάνω και κυρίως το πρακτικό μέρος των όσων ευτράπελων συμβαίνουν με τις παρεμβάσεις στο νόμο;

Γιατί αν υπήρχε η αναλογία 4-2-1 στο ΔΛΤ, το συμβούλιο θα είχε ήδη οριστεί και ο Δήμαρχος πρακτικά θα έκανε ό,τι ήθελε... Αλλά ο κ. Θεοδωρικάκος είχε άλλη άποψη...

Με τα όσα έχουμε δει έως τώρα οι περιβόητες παρεμβάσεις Θεοδωρικάκου στον “Κλεισθένη” έχει φέρει αντιδικίες, εντάσεις και καθυστερήσεις στα δημοτικά συμβούλια, παρά συνεισφέρει στη λεγόμενη κυβερνησιμότητα...