-Ποιες αναμνήσεις σου έχουν χαραχθεί πιο έντονα από την παρουσία σου στην ακαδημία «Αθλόπολις»;

«Δε θα μπορέσω να ξεχάσω τα πρώτα τουρνουά που συμμετείχαμε με το ‘’Αθλόπολις’’ ως ‘’πράσινη’’ ακαδημία και ιδιαίτερα το τουρνουά στο Λουτράκι. Εκεί βρεθήκαμε αντίπαλοι με την ακαδημία του Παναθηναϊκού και με τους τότε αντιπάλους μου βρεθήκαμε να είμαστε αργότερα συμπαίκτες».

-Πως θα χαρακτήριζες το «Αθλόπολις» με μία λέξη;

«Οικογένεια».

-Θυμάσαι κάποιο περιστατικό σε έναν αγώνα που ακόμη και σήμερα το θυμάσαι και έχει λειτουργήσει ως παράδειγμα για εσένα;

«Θυμάμαι στο Λουτράκι, σε τουρνουά εκεί με την ομάδα του ‘’Αθλόπολις’’. Ήμασταν πίσω στο σκορ και στα τελευταία 5 λεπτά καταφέραμε και γυρίσαμε το ματς. Αυτό με έμαθε τότε ότι ο αγώνας τελειώνει όταν σφυρίξει για τελευταία φορά ο διαιτητής».

-Θα ήθελες απευθυνόμενους στους προπονητές του «Αθλόπολις» να τους πεις κάτι;

«Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους για τη βοήθεια και τη συμπαράσταση σε όλους τους τομείς. Ένα ευχαριστώ στους προπονητές που με βοήθησαν, δίνοντάς μου τα πρώτα και σημαντικότερα ποδοσφαιρικά ‘’εφόδια’’ για να φτάσω να φοράω τη φανέλα του Παναθηναϊκού».

-Θα έδινες μία συμβουλή σε παιδιά που κάνουν τα ίδια όνειρα με εσένα και έχουν τις ίδιες φιλοδοξίες;

«Τα όνειρα και τις φιλοδοξίες δε μπορεί κανείς να μας τα στερήσει. Γι’ αυτό όποιος ονειρεύεται ας το παλέψει για να το πετύχει».