«Κατ’ αρχάς θέλω να σας ευχαριστήσω που μας στηρίξατε όλη τη χρονιά και στο να προβληθεί η προσπάθεια της ομάδας αλλά και γενικότερα το μπάσκετ στην περιοχή. Θέλω επίσης να δώσω συγχαρητήρια στην ομάδα του ΠΑΣ Πρέβεζα, σε όλα τα παιδιά, τη διοίκηση αλλά και σε όλο τον κόσμο που στήριξε αυτή την προσπάθεια και ανέβηκαν Γ’ Εθνική. Είναι ένα σημαντικό αθλητικό γεγονός για την πόλη μας μέσα στην κρίση, που κάποια ομάδα με μικρές προσπάθειες, που στο τέλος φανήκανε μεγάλες, κατάφερε να πετύχει το στόχο της και να ανέβει και πάλι στη Γ’ Εθνική. 

Τώρα όσον αφορά τη Νικόπολη, φέτος ήταν μια περίεργη χρονιά για την ομάδα από την άποψη ότι ήταν μια χρονιά επιβίωσης για το σύλλογο. Δηλαδή έγιναν κάποιες ενέργειες για να συγχωνευτούν ο Άτλας μαζί με τη Νικόπολη με σκοπό να μπορέσει να υπάρχει το σωματείο αυτή τη χρονιά, απαλλασσόμενο από τα επιπλέον χρηματικά βάρη. Μπήκαμε σε μια διαδικασία από τον Ιούλιο να μπορέσουμε να προσαρμόσουμε αυτά τα παιδιά που προέρχονταν από τον Άτλα στη φιλοσοφία και στον τρόπο δουλειάς που είχαμε εμείς στην προπόνηση. Ξεκινήσαμε την προετοιμασία μας και πήγαμε σε όλα τα φιλικά με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να πάρουν ευκαιρίες αυτά τα παιδιά και να μη νιώθουν ως «ξένο σώμα» στην ομάδα και ξαφνικά δέκα μέρες πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα αρχίσαμε να φτιάχνουμε μια εντελώς καινούργια ομάδα, με εντελώς διαφορετικούς παίχτες. Κάποια παιδιά μπόρεσαν να ακολουθήσουν το πρόγραμμα της προετοιμασίας, κάποια άλλα δεν μπόρεσαν και ξεκινήσαμε το πρωτάθλημα με μια εντελώς καινούργια και διαφορετική φιλοσοφία από ό,τι είχαμε ξεκινήσει στην αρχή. Βέβαια σε αυτό βοήθησε και το ότι κερδίσαμε και τη Βόνιτσα στην αρχή του πρωταθλήματος. Σε κάθε παιχνίδι παρουσιαζόμασταν με διαφορετική 12άδα, το βασικό πρόβλημα όμως σίγουρα ήταν ότι στην προπόνηση δεν είχαμε αρκετά άτομα. Οχτώ, εφτά, πέντε, δέκα...και σίγουρα επειδή το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που απαιτεί επανάληψη και είναι σε συνέχειες, εάν χάσεις μια, δυο, τρεις συνέχειες, μετά δεν μπορείς να ακολουθήσεις το όλο πρόγραμμα».

 

«Προσωπικά για μένα για την προσπάθεια των παιδιών που υπερέβησαν τους εαυτούς τους, ήταν μια πολύ επιτυχημένη χρονιά. Αν αναλογιστείτε ότι τα πέντε, έξι άτομα που στήριξαν την ομάδα ήταν και αυτοί που έφτασαν μέχρι το τέλος. Όσον αφορά την παρουσία της ομάδας στα play off,  σε σχέση με το ότι μπήκαμε στα play off ουσιαστικά έχοντας πλεονέκτημα απέναντι στη Βόνιτσα. Είχαμε μειονέκτημα σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες γιατί εμείς στα play off δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε να είμαστε από την πλευρά του ότι αντί να συσπειρωθούμε, εμείς καν δεν μαζευτήκαμε για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε κάτι. Κατεβαίναμε σε κάθε παιχνίδι διεκδικώντας κάποια πράγματα ίσως αν θες με τον τσαμπουκά, δεν δουλέψαμε αρκετά για να μπορέσουμε να έχουμε και απαιτήσεις. Και λογικά ήρθε αυτό το αποτέλεσμα. Άρα για μένα, εφόσον δεν μπήκαμε στη διαδικασία να σκεφτούμε και να αναλογιστούμε αυτό που κερδίσαμε όλη την υπόλοιπη χρονιά, νομίζω ότι είναι επιτυχία το αποτέλεσμα στο τέλος. Τα παιδιά κατέβαλαν τεράστιες προσπάθειες και σίγουρα είναι επιτυχημένη χρονιά από την πλευρά αυτή».

«Σε εμάς το εύκολο καλάθι θα ήταν να πιέσουμε να κλέψουμε μπάλα και να βάλουμε ένα γρήγορο καλάθι στο transition. Σε άλλες ομάδες το εύκολο καλάθι είναι να παίξει πέντε εναντίον πέντε, να γυρίσει η μπάλα και να μπει το καλάθι μέσα από τη ροή της ομάδας. Εμείς αυτό δεν το είχαμε στην ομάδα εξαιτίας της έλλειψης ενός ψηλού παιδιού κοντά στο καλάθι, ο οποίος θα μας έδινε κάποιες λύσεις. Παρόλα αυτά στο αμυντικό κομμάτι εμείς δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα σε σχέση με τους ψηλούς. Δεν υπήρξε ποτέ κάποιος ψηλός, ο οποίος θα μας έβαζε τους πολλούς πόντους και θα έκανε τη διαφορά για την αντίπαλη ομάδα. Αντιμετωπίσαμε όμως πρόβλημα στα υπόλοιπα γκαρντ, γιατί αναγκαστήκαμε να μπούμε σε πάρα πολλές περιστροφές εξαιτίας των βοηθειών που δίναμε. Και αναγκαστικά τα παιδιά κάπου κουράζονται σε όλο αυτό το σκηνικό, συν με τον τρόπο που αποφασίσαμε να πιέζουμε σε όλο το γήπεδο γιατί το εύκολο καλάθι έπρεπε να το πάρουμε με αυτόν τον τρόπο. Σύμφωνα με αυτά που αποφάσιζα πάντα εγώ βέβαια. Αλλά πιστεύω πως από τη στιγμή που έχεις κάποιους παίχτες που μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα μέσα στο γήπεδο, καλό είναι να τους βάζεις αυτά που μπορούν να κάνουν και όχι αυτά που δεν μπορούν».

«Ο Βασίλης ο Μπούντας είναι ένα παιδί που αγαπάει το μπάσκετ, ψάχνει και βρίσκει από μόνος του να κάνει προπόνηση, δουλεύει και ήρθε στην ομάδα για να διεκδικήσει μια θέση και μέσα από την προπόνηση τη διεκδίκησε και την κέρδισε. Στα φιλικά που κάναμε το Καλοκαίρι ήταν από τους καλύτερους παίχτες της ομάδας σαν πρωτοεμφανιζόμενος. Τώρα για τα υπόλοιπα παιδιά, δοθήκανε ευκαιρίες σε αρκετά παιδιά, παρόλα αυτά όπως φάνηκε σε κανένα από αυτά δεν άρεσε τόσο πολύ το μπάσκετ για να μπορέσει να συνεχίσει. Υπάρχουν παιδιά από τις ακαδημίες και από τις μικρές ομάδες που μπορούν να έρθουν στη Νικόπολη, σημασία έχει όμως ότι για να έρθουν να παίξουν θα πρέπει να υπάρχει ένα καλό επίπεδο παιχτών ούτως ώστε να το βλέπουν πιο ανταγωνιστικά και όχι να κάνουμε χάρη στα παιδιά του στυλ, δεν υπάρχει κανένας να παίξει άρα μπορείς να παίξεις κι εσύ. Μπορείς να παίξεις κι εσύ κερδίζοντας τη θέση του συμπαίχτη σου μέσα από έναν ευγενή ανταγωνισμό. Όταν το πετύχουμε αυτό θα έχουμε και περισσότερους παίχτες που θα μπορούν να παίζουν στην αντρική ομάδα».

 

 

 

 

«Κοιτάξτε, πιστεύω ότι και ο κόσμος παρόλο που μας στήριξε άρχισε και έκανε επιλογή παιχνιδιών. Δηλαδή του τύπου, αφού κερδίσαμε τη Βόνιτσα, θα κερδίζαμε και εύκολα μια άλλη ομάδα η οποία μπορεί να ήταν υποδεέστερη. Αλλά το θέμα ήταν ότι η Νικόπολη κέρδιζε μέσα από κόπο, δηλαδή οι 30 και 40 πόντοι έρχονταν μέσα από κόπο των παιδιών και δεν ήταν πολύ εύκολο αυτό για να γίνει στη δικιά μας στην ομάδα όπως φαινόταν στον κόσμο. Οι παίχτες κουράζονταν μέσα στο γήπεδο εν αντιθέσει με κάποιες άλλες ομάδες που είχαν διαφορετικές ισορροπίες και διαφορετικούς παίχτες στο ρόστερ. Κι αυτή η προσπάθεια των παιδιών γινόταν σε κάθε παιχνίδι. Ο κόσμος πιστεύω επέλεγε σε ποια παιχνίδια θα έρθει, όπως και αρκετοί παίχτες έκαναν στις προπονήσεις επιλογή παιχνιδιών...πότε θα κατέβουν να κάνουν προπόνηση και πότε δεν θα κατέβουν, γιατί πιστεύανε ότι όλα τα παιχνίδια θα ήταν εύκολα. Τελικά όπως αποδείχτηκε κανένα παιχνίδι δεν ήταν εύκολο και το ζήσαμε μέχρι την τελευταία αγωνιστική».

 

 

 

 

«Προσωπικά θα κρατούσα το ότι οι παίχτες μου στήριξαν την ομάδα της Πρέβεζας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ανεξάρτητα από τις όποιες εμφανίσεις της ομάδας. Ήταν εκεί και στήριξαν με νύχια και με δόντια την ομάδα ούτως ώστε να είναι σε ένα υψηλό επίπεδο και να βρίσκεται εκεί. Εκείνο που θα άλλαζα σίγουρα είναι ότι δεν θα έδινα πολλές ευκαιρίες σε κάποιους που έδωσα και ήταν λάθος μου που έδωσα αυτές τις ευκαιρίες σε κάποιους ανθρώπους ούτως ώστε να είναι κοντά στην ομάδα. Κι αυτό αν θα ξανατύχει φέτος και είμαι στη Νικόπολη, δεν θα ξαναγίνει. Τώρα, όσον αφορά το μπασκετικό κομμάτι και το πως έπαιξε η ομάδα όπως είχα πει και παλιά πέρα από δυο, τρία παιχνίδια, δεν παίξαμε και τόσο καλό μπάσκετ όσο παίξαμε τις προηγούμενες χρονιές. Παρόλα αυτά όμως αν και υπάρχουν δικαιολογίες για αυτό, δε θα σταθώ σε δικαιολογίες. Θα μπορούσαμε να είχαμε δουλέψει ακόμη περισσότερο, αν υπήρχε όμως και η διάθεση και ο αριθμός των παιχτών στις προπονήσεις. Πιστεύω ότι φέτος θα πρέπει να αλλάξουμε πάρα πολλά πράγματα στην ομάδα και να ξεχάσουμε τις χρονιές όπου απλά πρέπει να κατέβουμε ή απλά να παίξουμε καλό μπάσκετ. Το καλό μπάσκετ χρειάζεται και παίχτες, όχι απαραίτητα μεταγραφές».

«Κοιτάξτε, οι κριτικές σίγουρα θα υπάρχουν. Καλοπροαίρετα δέχομαι όλες τις κριτικές από ανθρώπους που είναι σχετικοί με το χώρο. Δηλαδή αν θα με ρωτούσες αν θα δεχόμουν μια κριτική από το φίλο μου τον Κώστα τον Παπίρη που είναι αντίπαλος προπονητής με τη Βόνιτσα, ναι θα την δεχθώ. Τώρα με οποιονδήποτε που είναι στην κερκίδα και θα λέει πως ό,τι κάνω είναι λάθος ή όχι, δεν θα τη δεχθώ. Θα δεχθώ κριτική από τους παίχτες μου σε κάποια πράγματα, για το αν έχω σκεφτεί σωστά ας πούμε για το πως θα χρησιμοποιήσω κάποιον παίχτη. Ναι θα το δεχθώ, γιατί μπορεί να κάνω και λάθος τις περισσότερες φορές και σίγουρα δεν μπορώ να τα βλέπω όλα μέσα σε ένα παιχνίδι. Από όλους τους υπόλοιπους δεν δέχομαι καμία κριτική, ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει και δεν με αφορά. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι του μπάσκετ που υπάρχουν και ξέρουν κάποια πράγματα, ξέρουν αν γίνεται καλή δουλειά, αν οι παίχτες προσπαθούν όσο πρέπει, ποιοι παίχτες μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα, ποιοι δεν μπορούν και αν ο προπονητής έχει κάνει σωστές επιλογές ή όχι. Τώρα όσον αφορά το κοουτσάρισμα, γιατί σε αυτό συνήθως υπάρχει κριτική, το κοουτσάρισμα είναι ένα είδος ταλέντου. Ή βλέπεις ή δεν βλέπεις. Πολλές φορές μπορεί να πάρεις τις σωστές αποφάσεις και να βγουν λάθος. Εκεί ναι, θα σας ότι δεν είμαι και ο καλύτερος κόουτς στον κόσμο. Είμαι αυτός που μπορώ να είμαι».

 

 

 

 

«Είμαστε σε μια συνεννόηση με το σύλλογο για την καινούργια χρονιά και έχω βάλει κάποιους όρους και προϋποθέσεις για να μπορέσουμε να ξανασυνεργαστούμε. Ο πρώτος όρος είναι να υφίσταται η ομάδα για τα επόμενα 4, 5 χρόνια σε κάποιο υψηλό επίπεδο. Το υψηλό επίπεδο δεν είναι ότι απαραίτητα πρέπει να ανεβείς κάποια κατηγορία, αλλά σίγουρα ότι θα πρέπει να πρωταγωνιστήσεις και να προσπαθείς κάθε χρόνο για το καλύτερο. Το απλά κατεβαίνεις και κερδίζεις κάτι το κάναμε τρία χρόνια... Κατεβαίνουμε, έχουμε συμμετοχή στα play off, κάτι γίνεται και δεν πάμε παραπέρα. Τώρα θα πρέπει να αλλάξει αυτό. Υπάρχει η μεταβατική περίοδος μετά τον Πολίτη, αφού σταματώντας ο Σπύρος θα πρέπει να βρεθεί ένα άλλο παιδί γύρω από τον οποίον θα πρέπει να χτιστεί μια ομάδα για τα επόμενα 4, 5 χρόνια. Επίσης θα πρέπει να στηριχθεί ο σύλλογος στα δικά του παιδιά, με την έννοια ότι θα πρέπει να φέρει πίσω δικά του παιδιά που παίζουν αλλού και να τα κρατήσουμε και θα πρέπει να λειτουργεί και σαν εύρεση δουλειάς σε σχέση με την περίοδο που διανύουμε, με την έννοια να συνεισφέρει οικονομικά σε κάποια παιδιά που το έχουν ανάγκη. Να σταματήσει δηλαδή αυτό το αφιλοκερδώς. Θα πρέπει να αλλάξουν κάποια πράγματα σε σχέση με την όλη διοργάνωση του πότε θα πρέπει να ξεκινήσουμε να κάνουμε προετοιμασία, πότε οι παίχτες θα πρέπει να κάνουν προπόνηση, τον αριθμό των προπονήσεων που θα πρέπει να έρθει ένας παίχτης και το τι σημαίνει προπόνηση σε σχέση με τη φιλοσοφία του προπονητή. Αν είμαι εγώ έχω συγκεκριμένη φιλοσοφία, αν είναι κάποιος άλλος έχει τη δική του φιλοσοφία, θα πρέπει όλοι οι παίχτες να προσαρμόζονται στη φιλοσοφία του προπονητή. Δεν είχαμε κανένα πρόβλημα στον πάγκο, με την έννοια ότι δεν είχαμε μουρμούρες ή και αν είχαμε σταματήσανε κάποια στιγμή παρόλο που είχαμε και αρκετό πόλεμο και από μέσα στην αρχή από κάποιους παίχτες οι οποίοι απομακρύνθηκαν».

 

 

 

 

«Ήμασταν μόνοι μας όλη τη χρονιά. Αποφασίσαμε και βάλαμε τους στόχους μας μόνοι μας. Είπαμε ότι εφόσον κάνουμε προπόνηση και δουλεύουμε με βάση κάποια πράγματα θα πρέπει να πάμε στο γήπεδο και να κάνουμε κάτι καλύτερο από την προηγούμενη χρονιά. Και μπήκαμε με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Βέβαια τα παιδιά είναι άνθρωποι και δεν μπόρεσαν να αντέξουν αυτό το βάρος μέχρι το τέλος. Αναγκάστηκαν κάποια παιδιά να παίξουν 40 λεπτά σε δύο-τρία συνεχόμενα παιχνίδια. Δεν γίνεται αυτό, δεν είναι τόσο εύκολο.

Εν όψει της νέας χρονιάς αυτό θα πρέπει να αλλάξει άρδην αν θέλουμε να έχουμε κάποια αποτελέσματα. Σίγουρα το σωματείο θα πρέπει να σκεφτεί την βιωσιμότητα του μπάσκετ πλέον, όχι του σωματείου. Φέτος το κάναμε αυτό. Τώρα θα πρέπει να σκεφτούμε αν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε στον μπασκετικό χάρτη, αν θα έχουμε το υλικό για να το κάνουμε. 

Δεν μπορούμε να στηριχθούμε στο αν θα κατέβει, κάποιος, ποιος θα κατέβει, πότε θα κατέβει, αν θα έχει τη διάθεση. Όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν από τώρα. Νωρίς, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε μεταβατική περίοδο. Τα παιδιά απέχουν από το μπάσκετ, κοντά στους 1,5-2 μήνες. Πρέπει να δούμε ποια παιδιά θα ασχοληθούν, τι απαιτήσεις έχουν από το σύλλογο, τι απαίτηση έχει ο σύλλογος από αυτούς κι αν όντως μπορούμε να χτίσουμε μία ομάδα, που να μπορεί ο πρόεδρος να έρχεται να τη βλέπει, να υπάρχουν ισορροπίες, να είναι αξιοσέβαστη. Να τη χαιρόμαστε εμείς που είμαστε εκεί και ο κόσμος που θα έρχεται να τη βλέπει».

«Η εισήγησή μου είναι να μείνει η ομάδα ως έχει. Δε θα πρέπει να φύγει κανένας παίκτης. Θα πρέπει να γίνουν προσθήκες σε κάποιους παίκτες, που μας έλειπαν την προηγούμενη χρονιά. Γίνονται κάποιες συζητήσεις με τον Χρήστο Μπάλλα, ενώ θα προσπαθήσουμε να φέρουμε και κάποια άλλα παιδιά στη θέση αυτή. Ο Χρήστος δε μπορεί να παίζει 40 λεπτά. Όταν θα βγαίνει έξω τι θα γίνει; Μη πάμε στα ίδια πάλι. Δε γίνεται η ομάδα να έχει πάλι δύο πρόσωπα.

Θέλουμε έναν παίκτη αν όχι ισάξιο με το Χρήστο, ικανό να του δίνει μερικές ανάσες ή να τον αντικαταστήσει αν φορτωθεί με φάουλ. Υπάρχουν κάποιες ισορροπίες που πρέπει να τις βρούμε.

Όσο για τις υπόλοιπες θέσεις, αν υπήρχαν χρήματα θα σου έλεγα ότι θέλουμε ακόμη έναν-δύο παίκτες. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν χρήματα, δε μπορώ να ζητάω κάτι τέτοιο. Παρ' όλα αυτά δεν είναι ντροπή να ζητάω κάτι τέτοιο, ούτε είναι κάτι εκβιαστικό. Είναι αναγκαίο να ενισχυθεί η ομάδα. Ανεξάρτητα αν πάει για Γ' Εθνική ή για κάτι άλλο. Πρέπει οπωσδήποτε να περάσουμε στη δεύτερη φάση. Δεν γίνεται να σταματήσουμε το μπάσκετ από νωρίς.

Φέτος δε το εκμεταλλευτήκαμε αυτό. Καλύτερα να είχαμε σταματήσει παρά να παίρναμε συμμετοχή στα πλέι-οφ».

 

 

 

«Σαν παίκτης πριν, αλλά και σαν προπονητής τώρα, είναι άνθρωπος της δουλειάς. Δε θα πάω σε μια προπόνηση και θα σκεφτώ εκεί τι θα κάνω. Το όραμά μου είναι να ξαναδώ την ομάδα στο επίπεδο που της αρμόζει. Έχουμε το γήπεδο. Αυτό το γήπεδο είναι στολίδι για την περιοχή. Το έχουμε αφήσει παραμελημένο. Ένας παλιός κόουτς είχε πει ότι όταν θα έχουμε γήπεδο, δε θα έχουμε παίκτες. Δε θέλω να γίνει αυτό το πράγμα. Φεύγοντας από το χώρο του μπάσκετ, θα θέλω να έχω αφήσει πίσω κάτι για τα παιδιά που θα έρθουν και σίγουρα θέλω να χτίσω μια διαφορετική φιλοσοφία, σε σχέση με τον Πρεβεζάνο μπασκετμπολίστα. Ο Πρεβεζάνος μπασκετμπολίστας έχει αξία και τόσο καιρό φαίνεται. Πρέπει να τιμάμαι αυτή την αξία. Να τιμηθούν τα παιδιά που ήδη βοηθούν στην ομάδα και η τιμή γίνεται με πάρα πολλούς τρόπους.

Πέρα από κάποια ανταμοιβή, είναι να πλαισιώσεις αυτούς τους παίκτες, με παίκτες ανάλογης αξίας. Κι εμείς είμαστε πολύ τυχεροί στην περιοχή μας γιατί τους έχουμε. Το μόνο που αρκεί είναι να τους φέρουμε πίσω».

«Πιστεύω ότι μπορούμε να τα δούμε πάλι. Κλασικό παράδειγμα είναι τα παιδιά από το ποδόσφαιρο. Σε άλλες εποχές, που το μπάτζετ ήταν τριπλάσιο-τετραπλάσιο δε μάζευε τόσο κόσμο στο γήπεδο. Με παιδιά γύρω από την περιοχή, μαζεύει 3.000 κόσμο. Ο κόσμος διψάει για τέτοια πράγματα αυτή την εποχή. Πιστεύω ότι κι εμείς αν μαζέψουμε όλα τα παιδιά της Πρέβεζας -σίγουρα χρειάζονται και προσθήκες από αλλού, αν υπάρξει κάποια άνοδος στην κατηγορία- έχουμε κάποια βάση να στηριχθούμε. Ο κόσμος θα έρθει και στο γήπεδο για να δει μπάσκετ. Είναι και ποιες κινήσεις θα κάνουμε εμείς. Οι άνθρωποι βέβαια που ασχολούνται με το μπάσκετ, κάπου έχουν μείνει μόνοι τους. Αυτοί στηρίζουν οργανωτικά και το μπάσκετ.

Οι επιχειρηματίες δεν ασχολούνται πολύ, αλλά κάπου πρέπει κι εμείς να τους δείξουμε ότι έχουμε στόχο. Τότε θα έρθει κι ο κόσμος κοντά σε εμάς».

«Από τη στιγμή που έχουμε 200-250 παιδιά στις ακαδημίες και ο Θεόφιλος Λιόντος κάνει πολύ καλή δουλειά. Είναι ένας... ήρωας, στηρίζει το μπάσκετ τόσα χρόνια, μαζί με τον Σπύρο Πολίτη, που δουλεύουν στις ακαδημίες. Αυτή η δουλειά όμως δε φαίνεται γιατί τα παιδιά σταματούν κάποια στιγμή το μπάσκετ.

Οπότε ο Πρεβεζάνος δύσκολα θα δει κάποιο ταλέντο να παίξει μπάσκετ, εξαιτίας του φόρτου των μαθημάτων, αλλά και άλλων πραγμάτων. Δε θα φτάσουν να παίξουν στην πρώτη ομάδα. Εφηβικό Πρωτάθλημα δεν υπάρχει. Τα παιδιά έρχονται από το παιδικό στο αντρικό. Κάποιο παιδί είναι δύσκολο να ανταπεξέλθει αν δεν έχει τα αθλητικά προσόντα.

Σίγουρα υπάρχουν ταλέντα. Θα πρέπει να οργανωθούμε. Να ασχοληθούμε με αυτά τα παιδιά, ώστε να φτάσουμε να έχουμε παραγωγή παικτών για τις μικρές εθνικές ομάδες. Εκεί πιστεύω θα είναι και η επιτυχία του σωματείου. Αν έχει παίκτη για τις εθνικές. Το σωματείο ακούγεται περισσότερο και ο κόσμος βλέπει πως γίνεται δουλειά εκεί. Όχι ότι τώρα δεν γίνεται. Και βέβαια γίνεται. Μην ξεχνάτε πως κι αυτά τα παιδιά έχουν περάσει από τα τμήματα υποδομής της Νικόπολης και του Θεόφιλου του Λιόντου».

«Θα αλλάξει και του χρόνου πάλι. Θα γίνουν δύο όμιλοι. Βοήθησε τις ομάδες από οικονομικής άποψης. Από πλευράς μπάσκετ, είναι δύσκολο να το πω. Γιατί ανέβηκαν ομάδες πολύ αδύναμες, οι οποίες δεν είχαν καν πολλούς πιτσιρικάδες. Οι μοναδικοί που μπορούσαμε να έχουμε πλουραλισμό σε αυτό ήμασταν εμείς με 4-5. Άλλες ομάδες δεν έχουν παίκτες Κ21 που να μπορούν να παίζουν μπάσκετ και να αποδίδουν σε ένα επίπεδο. Δίνεται η ευκαιρία σε κάποια παιδιά να αναδειχθούν, αλλά από την άλλη υπάρχει ένα πολύ αδύναμο πρωτάθλημα. Μπορεί να παίξεις δύο ντέρμπι, μετά να έχεις 6-7 εύκολα ματς και στα πλέι-οφ θα αντιμετωπίσεις ομάδες που σίγουρα θα παίζουν πιο οργανωμένο μπάσκετ. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω αυτές τις ομάδες. Για μένα είναι αποδυναμωμένο το πρωτάθλημα»

«Όχι. Η Βόνιτσα έφτασε στο πρωτάθλημα, κρατώντας ομοιογενές το σύνολό της μέχρι το τέλος. Γι' αυτό και έφτασε στο πρωτάθλημα. Αν η Βόνιτσα είχε τα δικά μας προβλήματα, ίσως ήταν διαφορετική η έκβαση στο πρωτάθλημα. Και μπορώ να το τεκμηριώσω αυτό. Εμείς είχαμε τρεις τραυματισμούς στο πρώτο παιχνίδι. Στο ματς στη Βόνιτσα, μείον τρεις και μείον τον Σπύρο Μπιστιόλα. Εντελώς διαφορετική ομάδα. Η Βόνιτσα είχε μόνο μία απουσία. Στα πλέι-οφ στο πρώτο παιχνίδι χάσαμε στη Ναύπακτο με 10 πόντους, ''έσβησαν τα φώτα'' στο τέταρτο δεκάλεπτο. Στο δεύτερο παιχνίδι, μείον τρεις παίκτες η Ναύπακτος, έχασε 50 πόντους. Με τον ΠΑΣ Γιάννινα, στην έδρα του, είχαμε πέντε απουσίες και χάσαμε. Στην έδρα μας είχαν τρεις απουσίες και έχασαν 40 πόντους. Δε τα λέω σαν δικαιολογίες αυτά. Έτσι ήταν.

«Όχι. Είναι πολύ δύσκολο. Δεν υπάρχουν και οι ομάδες εδώ γύρω για να ασχοληθώ. Και δεύτερον ασχολήθηκα εντελώς τυχαία με τη Νικόπολη, γιατί δεν ήθελα να αφήσω το σύλλογο εκτεθειμένο -ρομαντικά σκεπτόμενος- τη χρονιά που έπεσε από τη Γ' Εθνική. Για να μην πάει η ομάδα σε μία λύση παίκτη-προπονητή. 

Τη δεύτερη χρονιά είπαμε να κρατήσουμε το σύλλογο σε κάποιο επίπεδο. Την τρίτη χρονιά, φτάσαμε να κρατήσουμε το σύλλογο πάλι. Εάν δεν γίνει κάτι να πάμε παραπέρα και να υπάρχει και κάποιος λόγος για να ασχοληθώ, πιστεύω πως έχει κλείσει ο κύκλος μου στη Νικόπολη. Δε νομίζω πως υπάρχει κάποιος λόγος να καθίσω στον πάγκο της Νικόπολης, μόνο και μόνο για να υπάρχει ο σύλλογος. Δεν είχα άλλωστε άλλη πρόταση».

 

* Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Aktia Cafe στην παραλία της Πρέβεζας