Συνέντευξη στο The People

Σε είδαμε δαφνοστεφανωμένη στην Ολυμπιάδα το 2004, στην ψηλότερη θέση του βάθρου, με ένα μεγάλο χαμόγελο. Τι συνέβη από το 2004 και μετά;

Μετά το χρυσό μετάλλιο του 2004, ξεκίνησε ένας πόλεμος εναντίον μου από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Αθλητισμού. Οι άνθρωποί της μου έλεγαν ότι έπρεπε «οπωσδήποτε» να λαμβάνω μέρος σε διεθνή meetings «για να βγαίνουν τα έξοδα των παγκόσμιων πρωταθλημάτων». Αν και δεν μου άρεσε όλο αυτό, πήγαινα, γιατί από τη συμπεριφορά τους καταλάβαινα ότι δεν είχα άλλη επιλογή. Όμως δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ξαφνικά θα βρισκόμουν μπλεγμένη σε μια ιστορία ντόπινγκ. Το καλοκαίρι του 2005, σε αγώνα που συμμετείχα, στα πρώτα 300 μέτρα, οι κριτές μού έβγαλαν δύο κάρτες και μετά με ακύρωσαν. Δεν μου είχε συμβεί ποτέ. Αργότερα, οι κριτές μού είπαν: «Δεν συμμετείχες σε πολλούς αγώνες, όπως σου είχαμε πει». Την ίδια χρονιά στο Παγκόσμιο, αν και ήμουν στην πρώτη τριάδα, ακυρώθηκα. Το 2006 γέννησα την κόρη μου και απείχα. Το 2007, αν και έπιασα το όριο για τους αγώνες, δεν συμμετείχα για να μην αφήσω την κόρη μου. Το 2008, η προετοιμασία μου ξεκίνησε με πολλούς ελέγχους. Έρχονταν καθημερινά από την ΙΑΑF και με «ενοχλούσαν» συνέχεια μέχρι και στις 6.00 το πρωί καθ’ υπέρβαση του νόμου. Μετά από κάθε αγώνα, πάντα κληρωνόταν το όνομά μου για έλεγχο. Ένιωθα ότι με είχαν βάλει στο μάτι.

Η αντίστροφη μέτρηση για την καριέρα σου ξεκινάει όταν η IΑΑF σε επισκέπτεται στην Ευρυτανία (Αύγουστος 2008), όπου προπονείσαι για το Πεκίνο, και ζητάει δείγματα.

Σαράντα μέρες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μόνο η ΔΟΕ δικαιούται να ζητήσει δείγματα, όμως στην περίπτωσή μου ήρθαν από την IAΑF. Σύμφωνα με τους κανονισμούς, αν ήθελα, θα μπορούσα να αρνηθώ το τεστ. Επειδή δεν είχα κανένα λόγο να ανησυχώ, δέχτηκα και μετά συνέχισα ήρεμη την προετοιμασία μου.

Πότε μαθαίνεις ότι, σύμφωνα με την IAΑF, τα δείγματα της Ευρυτανίας έχουν πρόβλημα και θεωρείσαι ντοπαρισμένη;

Πρέπει να διευκρινίσω ότι μόνο όταν τα δείγματα είναι θετικά σε κάποια απαγορευμένη ουσία ενημερώνονται οι αθλητές. Εγώ ποτέ δεν έλαβα κάποια ειδοποίηση και γι’ αυτό ακολούθησα το αγωνιστικό μου πρόγραμμα και στη συνέχεια πήγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Κανείς δεν με εμπόδισε. Μετά το Πεκίνο και έως το τέλος του 2008, λαμβάνω μέρος σε meetings. Αν υπήρχε πρόβλημα, δεν θα με άφηναν. Μέσα Ιανουαρίου του 2009, η IAAF μού ανακοινώνει ότι έλεγξαν ξανά τα δείγματα της Ευρυτανίας και αυτή τη φορά ήταν θετικά σε ερυθροποιητίνη. Όπως μου είπαν, ο επανέλεγχος έγινε σε νέα αντιδραστήρια και μόνο αυτά ανιχνεύουν την ερυθροποιητίνη. Όμως αυτό ήταν ένα μεγάλο ψέμα της IAFF: Μέσα από δημοσιεύματα, ανακάλυψα ότι την ίδια ουσία την είχαν ανιχνεύσει τον Ιούνιο, πριν τη δική μου υπόθεση, σε ποδηλάτες, που συμμετείχαν στο Γύρο της Γαλλίας.

Το 2009 ένας ολόκληρος λαός προσγειώθηκε απότομα, με την ανακοίνωση της IAAF ότι πιάστηκες ντοπαρισμένη…

Αν ήμουν έξω από αυτή την ιστορία, ίσως κι εγώ να αισθανόμουν όπως περιγράφεις, αλλά εγώ έχω πολύ ήσυχη τη συνείδησή μου. Όσοι θέλουν ας με πιστέψουν, για τους άλλους δεν ενδιαφέρομαι. Έχω μάθει να κλείνω τα αυτιά μου και να γυρνάω το κουμπί.

Τα νέα ανατρέπουν τη ζωή σου. Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση;

Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες. Είχα νεύρα και πικρία από την αδικία. Αμέσως μετά ξεκίνησε το πανηγύρι. Αρχικά, η IAΑF είχε ελέγξει το Α δείγμα. Τη δεύτερη φορά επανέλεγξαν το Α δείγμα. Εγώ ζήτησα να ελέγξω το Β δείγμα. Το Α και το Β δείγμα είναι ίδια, απλά μοιράζονται σε δύο διαφορετικά μπουκαλάκια. Ταξίδεψα στα κεντρικά της IAΑF, στο Παρίσι, γιατί ήθελα η εξέταση του δεύτερου δείγματος να γίνει παρουσία μου. Έφτασα στα εργαστήρια, με πήγαν στα ψυγεία και μου είπαν «αυτό είναι το δείγμα σου με τον κωδικό σου και τώρα θα πάει για ανάλυση». Τότε τους ρώτησα «Γι’ αυτό ήρθα εδώ πέρα;» και μου απάντησαν αδιάφορα «μπες στους -20οC και παρακολούθησέ το».

Λίγες μέρες μετά ανακοίνωσες, σε ένα κείμενο-καταγγελία, ότι εγκαταλείπεις την ενεργό δράση. Κάποιοι μετέφρασαν την απόφασή σου ως σιωπηλή παραδοχή ενοχής…

Κανενός είδους παραδοχή! Απλά πιστεύω ότι τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή να αφήσω τον αθλητισμό. Είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσεις να σταματήσεις. Για να ξεκόψεις είτε θα πρέπει να τραυματιστείς ή να σου τύχει αυτό που έγινε σε εμένα. Θυμάμαι ότι όταν το έγραφα, έκλαιγα από οργή, το χαρτί ήταν μούσκεμα. Οι πολύ οικείοι μου ήξεραν ότι από το 2005 είχα αποφασίσει να αποσυρθώ από την ενεργό δράση, είχα κουραστεί πια. Τόσο καιρό το καθυστερούσα, γιατί ήθελα να με δει και η κόρη μου να αγωνίζομαι. Επιπλέον, το 2008, όταν συνέβησαν τα γεγονότα, ήμουν ήδη έγκυος στο δεύτερο παιδί μου.

Σε ποιους απευθυνόσουν όταν έγραφες στην επιστολή σου «δεν θέλω τέτοιον πρωταθλητισμό»;

Μιλούσα για την Παγκόσμια Ομοσπονδία. Δεν έχει νόημα ο πρωταθλητισμός να υπάρχει, όπως υπάρχει σήμερα.

Τον Απρίλιο του 2009 δέχτηκες ένα νέο χτύπημα: Επανεξετάζονται τα δείγματα της Ολυμπιάδας της Κίνας και κρίνεσαι ντοπαρισμένη.

Αυτό που μου λες το ακούω σήμερα για πρώτη φορά. Δεν μου έχει κοινοποιηθεί ή αποσταλεί κάποιο τέτοιο επίσημο χαρτί. Αυτό που ξέρω είναι ότι την παραμονή του αγώνα μου με ξύπνησαν στη 1.00 για έλεγχο και βγήκα απόλυτα καθαρή. Την επομένη αγωνίστηκα και ήρθα 9η.

Συχνά βλέπουμε αθλητές που κάνουν υπεράνθρωπα ρεκόρ. Υπάρχει πρωταθλητισμός χωρίς χημεία, χωρίς φάρμακα;

Δεν ήμουν ποτέ φορτωμένη με φάρμακα και χορηγούς. Στο σωστό αθλητισμό πρέπει να υπάρχουν μόνο ο καλός προπονητής και ο υγιής αθλητής, που αγωνίζεται γερά. Θεωρώ αδύνατο κάποιος να μπορεί να κερδίζει συνέχεια.

Πέντε χρόνια μετά την περιπέτειά σου με τα δείγματα της Ευρυτανίας, το εφετείο, αφού εξέτασε τους φακέλους της ΙΑΑF, σε αθώωσε και αποφάσισε ότι δεν είχες κάνει χρήση αναβολικών ουσιών. Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο μοιράστηκες τη χαρά σου;

Πήρα τηλέφωνο τη μαμά μου. Θα ήθελα να μπορούσε να το μάθει και ο πατέρας μου, αλλά δεν πρόλαβε, πέθανε δεκαπέντε μέρες πριν από την αθώωσή μου. Τώρα πια μπήκαν τα πράγματα στη θέση τους.

Τελικά τι συνέβη με τα δείγματά σου; Έγινε λάθος; Υπήρχε πρόθεση;

Νιώθω ότι θα πεθάνω με την απορία… Θεωρώ ότι υπήρχε δόλος. Είναι πολύ φυσιολογικό κάποια αθλήτρια που δεν έχει χορηγούς, όπως είχα αρνηθεί εγώ να έχω, να μην τη θέλουν στην πρώτη γραμμή. Θα ήθελα να ήμουν αόρατη, να μπω στα γραφεία κάποιων και να δω τι λένε…

Σκέφτεσαι να επιστρέψεις στους αγώνες;

Όχι, δεν θέλω να κάνω άλλο πρωταθλητισμό. Χάρη στον αθλητισμό, έχω γίνει ισχυρός χαρακτήρας, όμως ποτέ δεν είχα ονειρευτεί μετάλλια. Ανέκαθεν στόχος μου ήταν να γίνω καλή μαμά και να ζω σε ένα λιβάδι.

Ο πρωταθλητισμός σού πρόσφερε πολύ μεγάλες χαρές. Ποιο ήταν το αντίβαρο; Τι σου στέρησε;

Δεν έζησα την εφηβεία μου, δεν έκανα βόλτες με τους φίλους μου, δεν πήγα σε κλαμπ. Όμως το κυρίαρχο στοιχείο ήταν η απομόνωση. Συχνά λένε ότι οι αθλητές δεν διαβάζουν, δεν μιλούν κι έχουν δίκιο. Μετά το 2005, συνειδητοποίησα ότι η αφοσίωσή μου στο τρέξιμο ήταν τέτοια, που έμενα πίσω ως προσωπικότητα. Δεν έκανα τίποτα για τον εαυτό μου, δεν διάβαζα, ούτε καν ήθελα να ακούω τα προβλήματα φίλων μου. Όταν σταμάτησα, ήταν δύσκολη η μετάβαση. Οι ορμόνες που ανεβαίνουν την περίοδο της προπόνησης σου λείπουν. Την εποχή της προετοιμασίας ξυπνούσα γύρω στις 5.00 και στις 6.00 ξεκινούσα προπόνηση. Το βράδυ κοιμόμουν γύρω στις 20.30. Η νέα μου ζωή μού έδωσε την ευκαιρία να συνειδητοποιήσω ότι μπορώ να κάνω και άλλα πράγματα, όπως να χαίρομαι την οικογένεια και τους φίλους μου. Τώρα πια δεν θέλω να κοιμάμαι νωρίς, θέλω να απολαμβάνω ένα κρασάκι με τον άντρα μου, θέλω να πηγαίνω βόλτες. Ακόμα ανακάλυψα ότι μπορώ να είμαι καλή στο γράψιμο όσο είμαι και καλή προπονήτρια. Γράφω γεγονότα που συνέβησαν στη ζωή μου γλαφυρά και με χιούμορ. Σήμερα όχι μόνο είμαι υποπλοίαρχος στο Πολεμικό Ναυτικό, αλλά μαζί με το σύζυγό μου, Νίκο Δημητριάδη, έχουμε αφιερωθεί στον αθλητισμό: Αξιολογούμε τη φυσική κατάσταση αθλουμένων στο εργομετρικό κέντρο My Athlete και μυούμε μικρούς και μεγάλους στην υγιεινή ζωή μέσα από το Holmes Place running club. Για εμένα είναι ψυχοθεραπεία να βλέπεις ανθρώπους να αλλάζουν προς το καλύτερο και να έχεις βάλει την πινελιά σου.

Ο σύζυγός σου ήταν και προπονητής σου. Όταν εγκατέλειψες τον πρωταθλητισμό, χρειάστηκε να επαναπροσδιορίσετε τη σχέση σας;

Όταν ήμουν αθλήτρια, τα πράγματα ήταν διαφορετικά, έπρεπε να κάνω ό,τι μου έλεγε, γιατί, πάνω απ’ όλα, ήταν ο προπονητής μου. Όταν τα εγκατέλειψα, περάσαμε πια σε άλλη φάση. Είμαστε μόνο δύο σύζυγοι. Κάθε αλλαγή φέρνει ρήξη. Για μας ήταν παροδική και σήμερα συνεχίζουμε να είμαστε ερωτευμένοι!

Θα ήθελες τα παιδιά σου, η Στεφανία (8) και Ιάσονας (5), να ασχοληθούν με τον πρωταθλητισμό;

Όχι! Εγώ είμαι 32 χρόνων κι έχω πολλές καταπονήσεις στον οργανισμό και τη μέση μου. Θα ήθελα να ασχοληθούν με τον αθλητισμό για να μάθουν να παλεύουν στη ζωή. Ο αθλητισμός με βοήθησε να ξεφύγω από την Πρέβεζα, γιατί δεν είχα εύκολα παιδικά χρόνια, για οικονομικούς και άλλους λόγους. Ίσως το πάθος μου ήταν κάτι άλλο, π.χ., η ηθοποιία. Κάνω καλές μιμήσεις. Πολλές φόρες έχω σκεφτεί να πάω σε δραματική σχολή.