Μπορεί ο τεράστιος πολιτιστικός πλούτος του Νεκρομαντείου, να επισκιάζει την πολιτιστική αξία ενός μνημείου από το 18ο αιώνα, ωστόσο ο ναός έχει τη δική του αξία για την περιοχή.

Σε κείμενό του ο π. Ηλίας Μάκος στο Romfea.gr, αναφέρει:

“Μέσα στο μνημείο των ειδωλολατρικών δοξασιών, στο νεκρομαντείο του Αχέροντα (ή αλλιώς Εφύρας) και μάλιστα στο κέντρο του, σώζεται ο ναός της μονής του Ιωάννου του Προδρόμου (μαζί με νεκροταφείο), που είναι κτίσμα του 18ου αιώνα.

Κάτω από το ναό, ανακαλύφτηκε, κατά τις ανασκαφές, 1958 έως το 1964 και 1975 έως το 1977, από τον αείμνηστο καθηγητή Σ. Δάκαρη, το περίφημο νεκρομαντείο του Αχέροντα, κοντά στο χωριό Μεσοπόταμος της Πρέβεζας (στην αρχαιότητα το ιερό υπαγόταν στη Θεσπρωτία, όπου κατοικούσαν οι Θεσπρωτοί, ένα από τα πρώτα ελληνικά φύλα που εγκαταστάθηκαν στην Ήπειρο, γύρω στο 2000 π.Χ.).

Πολλές πληροφορίες δεν υπάρχουν για τη Μονή αυτή, ούτε ένδειξη ότι οι κτήτορες γνώριζαν για τη λειτουργία του νεκρομαντείου, αφού ήρθε στο φως αργότερα, ωστόσο η χωροταξική διάταξη του σημείου ευνοούσε την ανέγερση μοναστηριακού συγκροτήματος.

Οι ιδρυτές τους, άθελά τους ίσως, έδωσαν ορθόδοξη διάσταση σε χώρο, όπου, τα αρχαία χρόνια, σύμφωνα με τη μυθολογία, υπήρχε το ανάκτορο του Άδη και της Περσεφόνης, και εμφανίζονταν τα φαντάσματα των νεκρών για να επικοινωνήσουν με τους ζωντανούς.

Οι κτήτορες μέσα στην «κόλαση», που εκπροσωπούσε το μαντείο δημιούργησαν λίγο «ουρανό», λίγο «παράδεισο»!

Το μοναστήρι γνώρισε μικρή περίοδο ακμής και ο αύλειος χώρος του χρησιμοποιούνταν ως κοιμητήριο”.