Η κινηματογραφική Βίβλος της ιεροσυλίας, εξαιτίας της οποίας ο μέγας Bunuel διώχτηκε από τις συμπληγάδες Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και φρανκικής δικτατορίας, για να επιβιώσει και τροπαιούχος, με τον Χρυσό Φοίνικα ανά χείρας, να καταλήξει. Εντός της «Βιριδιάνας» δε συμβαίνει τίποτα από όσα οι μέσοι φωστήρες θα ονόμαζαν «αυστηρώς ακατάλληλα», ούτε διαστροφές α λα «Σαλό» ούτε καν το υβρεολόγιο του Οικονομίδη.

Κι όμως, όσοι θέλετε να αναθρέψετε το τέκνο σας με πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια και προδέρμ, καλύτερα να το κρατήσετε σε απόσταση ασφαλείας από την οθόνη. Διότι κάπου ανάμεσα στα πάθη της δόκιμης μοναχής που επισκέπτεται τον χήρο θείο της, θα αντικρίσει την ολοκληρωτική κατάρρευση του μύθου της φιλανθρωπίας και του λοιπού χριστιανικού οικοδομήματος – η σκηνή της παρωδίας του Μυστικού Δείπνου είναι υπεραρκετή. Κυριολεκτικά αξεπέραστο, ειρωνικό μέχρι το μεδούλι, φετιχιστικό και υπογείως σουρεαλιστικό, το σκάνδαλο «Βιριδιάνα» με τα χρόνια έχει βελτιώσει την γεύση του σαν το καλό κρασί.