Mια πολιτική κωμωδία, μια απίστευτη αλλά αληθινή ιστορία, που μιλά για την αλληλεγγύη, την υποκρισία, τον αλληλοσεβασμό, την αλληλοκατανόηση και την εργατική πάλη στα χρόνια της Θάτσερ.

Έχει βραβευτεί, μεταξύ άλλων με πολλαπλά βραβεία στη Βρετανία και στο Φεστιβάλ Καννών.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Στο Λονδίνο του 1984 μια ομάδα γκέι ακτιβιστών προσπαθεί να συγκεντρώσει χρήματα για την υποστήριξη της μεγάλης απεργίας των ανθρακωρύχων.

Όταν όμως τα μέλη της χρειαστεί να μεταβούν στην Ουαλία για να συναντήσουν τους απεργούς, θα διαπιστώσουν ότι δεν είναι ακριβώς καλοδεχούμενα.

ΣΥΝΤΟΜΗ ΚΡΙΤΙΚΗ

Η αλληλεγγύη είναι ίσως το μοναδικό (και δυνατότερο) όπλο στον αγώνα των πολλών αλλά αδύναμων, ενάντια στους λίγους αλλά ισχυρούς. Σε μια εποχή στην οποία αυτού του είδους οι άδολες εκδηλώσεις αφενός σπανίζουν και αφετέρου γίνονται πιο επίκαιρες από ποτέ, δεν μπορείς παρά να είσαι διατεθειμένος να αγκαλιάσεις κάθε δημιουργία που αφορά γεγονότα κοινωνικής ανισότητας, αγώνες για δικαιοσύνη και οδυνηρές αλλά μεγαλοπρεπείς αντιδράσεις απέναντι σε οποιασδήποτε μορφής κατεστημένο. Η κινητήρια δύναμη του συγκεκριμένου εγχειρήματος (παρότι αυτό διαδραματίζεται σε άλλες εποχές) παραμένει θλιβερά καίρια, γι' αυτό και ίσως αποδεικνύεται τόσο εύστοχη κι αποδοτική. Αναμιγνύοντας σκληρά γεγονότα με μικρές αλλά συγκλονιστικές νότες δραματοποίησης, το φιλμ μιλά όσο πιο απλά και κατανοητά γίνεται για τη δύναμη που καλούνται να αντλήσουν ανόμοιες ομάδες ώστε να αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο. Χωρίς να χάνει τον χρόνο του, ή να αργεί να βρει το βήμα του, το «Pride» σε κερδίζει σχεδόν από την πρώτη του σκηνή.

Ο κατά κύριο λόγο θεατρικός σκηνοθέτης Μάθιου Γουόρχος κατορθώνει να δημιουργήσει ένα φιλμ το οποίο είναι διασκεδαστικό, χωρίς όμως να ευτελίζει τα σοβαρότατα θέματα που πραγματεύεται. Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα -και με την ουσιαστική συμβολή του επίσης θεατρικού Στίβεν Μπέρεσφορντ στο σενάριο-, μας μεταφέρει στα χρόνια της αμείλικτης θατσερικής κυβέρνησης και τις μεγαλύτερες ίσως απεργιακές κινητοποιήσεις που γνώρισε ποτέ η Μεγάλη Βρετανία. Κινηματογραφώντας νοσταλγικά μια εποχή στην οποία το να παίζεις δυνατά ντίσκο μουσική θεωρούνταν ξεκάθαρα πολιτική πράξη, μιλά για την ιστορία μιας απίθανης ένωσης δυο εντελώς διαφορετικών κοινωνικών ομάδων που διασύρονται κάτω από την ακραία συντηρητική πολιτική της Αγγλίας της δεκαετίας του ογδόντα. Η μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων που κράτησε σχεδόν έναν χρόνο (ο επονομαζόμενος και «εμφύλιος χωρίς όπλα»), ζητά τη στήριξη όλων των κοινωνικών στρωμάτων και τελικά τη βρίσκει εκεί που δεν το περιμένει. Μια ομάδα γκέι λονδρέζων ακτιβιστών ιδρύει τον σύλλογο αλληλεγγύης με τον ευφάνταστο τίτλο «Οι γκέι και οι λέσβιες υποστηρίζουν τους ανθρακωρύχους», με σκοπό να συνεισφέρουν οικονομικά και ηθικά στον αγώνα τους. Το πρόβλημα είναι ότι το μικρό χωριό της Ουαλίας που τελικά αποδέχεται τη στήριξη, αντιμετωπίζει τους γκέι και τους χορτοφάγους με την ίδια καχυποψία. Ανάμεσα στις αμήχανες στιγμές, τις σκηνές ομοφοβικής βίας, την ακραία σκληρότητα και τη δαιμονοποίηση αυτών που μάχονται για τα δικαιώματά τους, φτάνεις ολοκάθαρα σε ένα σημείο στο οποίο το φιλμ σού ζητά να διαλέξεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.

Πηγή: cine.gr