Είναι 1948 και ο Ψύχρος Πόλεμος έχει φτάσει στη Χιλή. Ο γερουσιαστής Pablo Neruda κατηγορεί την κυβέρνηση για προδοσία και αρχίζει φυσικά να διώκεται από την κυβέρνηση. Ο αστυνομικός Óscar Peluchonneau αναλαμβάνει να συλλάβει τον ποιητή. Ο Neruda προσπαθεί να διαφύγει από τη χώρα μαζί με τη γυναίκα του Delia del Carril αλλά καταφέρνει μόνο να κρυφτεί. Tο διάστημα εκείνο είναι που γράφει την επική ποιητική συλλογή του "Canto General". Ο ποιητής βλέπει την όλη κατάσταση ως μια ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό και να γίνει ένα σύμβολο ελευθερίας αλλά και συγγραφικός μύθος. Για καιρό παίζει έναν παιχνίδι με τον αστυνομικό που τον κυνηγά, αφήνοντας συνεχώς στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτόν.
Η ταινία είναι μια βιογραφία για τον βραβευμένο με Νόμπελ Χιλιανό ποιητή Pablo Neruda. Τον ομώνυμο ρόλο στην ταινία ερμηνεύει ο Luis Gnecco. Είναι πράγματι μαγευτικό να ακούς τον Gnecco να απαγγέλλει Neruda. Ο ποιητής δεν εξιδανικεύεται μέσα από την ταινία. Μαζί με τις αρετές του παρουσιάζονται τα πάθη του και κυρίως το πείσμα του, που πολλές φορές κινδυνεύει να τον καταδικάσει. Για το Neruda όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως ίσοι, γι' αυτό γράφει ποιήματα για αυτούς που δεν έχουν φωνή. Ντύνει με λέξεις το όραμα των συμπολιτών του και στηρίζει τον αγώνα τους. Η γραφή είναι το όπλο του.
Σημαντικό ρόλο στη ταινία έχει και η γυναίκα του ποιητή, την οποία υποδύεται η Antonia Zegers.Σε έναν συγκλονιστικό διάλογο ανάμεσα στη Delia και στον αστυνομικό Peluchonneau. "Δεν είστε αληθινός" του λέει. "Είστε απλά ένας ενισχυτικός χαρακτήρας που δημιούργησε εκείνος (ο Neruda) για να κάνει την ιστορία της διαφυγής του
από τη Χιλή πολύ πιο συναρπαστική." Αυτή η αποκάλυψη σοκάρει τον αστυνομικό στον ρόλο του οποίου βρίσκουμε τον αγαπημένο του σκηνοθέτη Gael García Bernal. Η δίωξη του ποιητή του έχει γίνει εμμονή με αποτέλεσμα ο ποιητής να είναι πλέον κομμάτι του. Αντίστοιχα ο φόβος που αισθάνεται ο Neruda για το διώκτη του τον κάνει επίσης να δεθεί μαζί του και ας μην τον γνωρίζει. "Δενόμαστε με όλα όσα μας φοβίζουν" μας λέει ο ποιητής. Μια πράξη γεννά και την αντίδραση προς αυτήν,έτσι καταπιεστές και καταπιεζόμενοι είναι κομμάτια του ίδιου παζλ. Ο καθένας προσπαθεί να κερδίσει παραπάνω χώρο από τον άλλο.
Ο σκηνοθέτης Pablo Larraín,γνωστός για τις ταινίες "Λέσχη" και "ΝΟ", επιστρέφει με μια ταινία που στην ουσία αποτελεί ένα οπτικοποιημένο ποίημα. Πέρα από τον ποιητικό λόγο, λυρισμό στην ταινία προσδίδουν τα αρμονικά με τα πλάνα και η μαγευτική φωτογραφία της. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό είναι ότι οι σκηνές δεν έχουν πάντα λογική ακολουθία. Τις περισσότερες φορές επηρεάζονται από τη συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ήρωες. Αν οι τόνοι μιας συζήτησης ανεβούν, το πλάνο,ακόμα και το σκηνικό μπορεί να αλλάξει δηλώνοντας έτσι την κρισιμότητα της σκηνής.
ΠΗΓΗ cinefreaks
