Οι αλιείς της Πρέβεζας ωστόσο αντιμετωπίζουν και την “οικονομική ασφυξία”, ταυτόχρονα με την περιβαλλοντική επιβάρυνση του Αμβρακικού Κόλπου, γεγονός που κάνει δυσβάσταχτη την επαγγελματική τους επιβίωση, σε έναν κλάδο-σήμα κατατεθέν της πόλης.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου συναντήθηκε με την προϊσταμένη της Λιμενικής Αρχής Πρέβεζας κα Μαργέλη, θέτοντας τα αιτήματα και τους προβληματισμούς του.

Μιλώντας στο atpreveza.gr, ο Πρόεδρος του Δ.Σ. Παναγιώτης Μπούκουρας ανέφερε:

“Έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι αναφορικά με την παράνομη αλιεία. Κύριο μέλημα πρέπει να είναι για το Λιμεναρχείο αυτό που γίνεται με τα τρατάκια και τους παράνομους αλιείς, είτε είναι επαγγελματίες είτε ερασιτέχνες. Αν έχει τη δυνατότητα βέβαια. Δε νομίζω ότι το Λιμεναρχείο είναι εναντίον σε αυτό, αλλά μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα λόγω στελέχωσης. Αν δεν έχει τη δυνατότητα να κάνουμε κι εμείς μία διαμαρτυρία στο Υπουργείο. Θα φτάσουμε σε ένα σημείο να παραδώσουμε εδώ τις άδειές μας γιατί δε βγαίνουμε οικονομικά. Δε μας ρωτάνε αν τέλος του μηνός πρέπει να πληρώσουμε τέλη που μου έβαλαν στη θάλασσα, λες και έχω αυτοκίνητο και πληρώνω τέλη κυκλοφορίας. Δε μας ρωτάνε πως θα μαζέψουμε αυτά τα 250 ευρώ. Έβγαλε μία απόφαση το Κράτος. Να βγάλει και μία μέριμνα για να δει τι θα κάνουμε κι εμείς.

Πέρα από αυτό είναι τα κλουβιά που ασύστολα λειτουργούν και δεν ξέρει κανείς τι τονάζ έχουν μέσα. Τα ταΐζουν, δε τα ταΐζουν, πόσο τα ταΐζουν, τι μεταφέρουν δεν ξέρει κανείς. Γίνονται έρευνες στον Αμβρακικό, αλλά επικεντρώνονται μόνο στα δελφίνια και τις χελώνες. Φυσικά πρέπει να προστατευτεί το οικοσύστημα, συμφωνούμε, αλλά να ακουμπήσει και σε εμάς. Θα σωθεί το ένα για να εξαφανιστεί το άλλο; Θα πρέπει να προστατεύουμε εμείς τα δελφίνια, αλλά να προστατέψει το Κράτος κι εμάς. Να μας δώσει μια βοήθεια.

Έχουμε φτάσει κάποια χρόνια να δίνουμε μόνιμα και να μη παίρνουμε τίποτα. Ούτε καν την προστασία που θα πρέπει να έχει ο Αμβρακικός. Μιλάμε για προστασία του Αμβρακικού, για διεθνείς συνθήκες και αυτή τη στιγμή σε έναν κλειστό κόλπο είναι 30 ιχθυοκαλλιέργειες. Δε γίνεται πουθενά αυτό”.

Σχετικά με την κακή κατάσταση των υποδομών στο αλιευτικό καταφύγιο, ο κ. Μπούκουρας τόνισε:

“Εμείς πληρώνουμε για να σφραγίσει κάποιος την άδειά του κάθε δύο χρόνια τα λιμανιάτικα. Αν θα πάμε στο αλιευτικό καταφύγιο θα δούμε ότι μας κλέβουν πράγματα, οι νταλίκες αράζουν, οι Ρομά έχουν μεταφερθεί εκεί το καλοκαίρι και έχουμε θέματα. Για ποιο λόγο πληρώνουμε εμείς αν δεν έχουμε την υποδομή; Πουθενά αλλού δεν πληρώνουν. Στη Λυγιά, στην Καστροσυκιά, στον Παντοκράτορα, στο Μύτικα. Να έχουμε τουλάχιστον κάτι.

Αυτή τη στιγμή ελλιμενίζονται περίπου 100 σκάφη και νερό έχουν τα πέντε, ρεύμα έχουν τα τρία. Έχουμε απελπιστεί πλέον.

Εγώ ο ίδιος απέτρεψα το γιο μου από την αλιεία. Δεν υπάρχει μέλλον.

Όπως είπα υπάρχουν προγράμματα για τις χελώνες, τα σαλάχια, αλλά για τα 30 είδη του Αμβρακικού που έχουν εξαφανιστεί δεν μας λένε τι έχει γίνει.

Ο Αμβρακικός χάνει το ψάρι του και το κύριο μέλημά μας είναι η γαρίδα, γιατί με την παράνομη αλιεία καταστρέφεται. Έχουμε θέμα και είναι πολλά άλλα”.