Η φετινή εκστρατεία είχε κεντρικό μήνυμα «Στην κρίση είμαστε όλοι μαζί. Στην κρίση απαντάμε με αλληλεγγύη» επικεντρώνοντας στην ανάγκη για υποστήριξη των ευάλωτων ομάδων και όλων εκείνων που την περίοδο της κρίσης είναι πιο αδύναμοι, εγκλωβισμένοι στον κόσμο των εξαρτήσεων, που βρίσκονται στη φυλακή, στο δρόμο, στο περιθώριο.

Αυτό ήταν και το μήνυμα που έστειλε ο επιστημονικά υπεύθυνος του ΚΕΠΡΟΝΑΠ κ. Γέρος, ο οποίος επισήμανε το συμβολισμό της ημέρας υπογραμμίζοντας ωστόσο πως κάθε μέρα είναι μέρα κατά των εξαρτήσεων.

«Βλέπουμε το ποδήλατο σαν μια φυσική δραστηριότητα έτσι ώστε να αλλάξουμε τρόπο ζωής και νοοτροπία. Επίσης δίνοντας έμφαση στο περιβάλλον με τη χρήση του ποδηλάτου, θέλουμε να δείξουμε ότι στη σημερινή κρίση, όχι μόνο την οικονομική, αλλά την κοινωνική, την οικογενειακή, την πολιτιστική, τόσο ατομικά όσο και ομαδικά μπορούμε να αντιπαλέψουμε και να γίνουν καλύτερες οι συνθήκες ζωής για όλους μας» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Γέρος σημειώνοντας πως η επιλογή της ποδηλατοδρομίας δεν ήταν τυχαία καθώς το μήνυμα που ήθελαν να περάσουν ποδηλατώντας, είναι ότι ο καθένας μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό του και ταυτόχρονα να χαρίσει πολλές ανάσες στο περιβάλλον.

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών οι εργαζόμενοι των Κέντρων πρόληψης, του ΟΚΑΝΑ, του ΚΕΘΕΑ, και του 18 άνω εξέδωσαν την παρακάτω κοινή ανακοίνωση:

«Οι φετινές εκδηλώσεις εν όψει της «Παγκόσμιας Ημέρας Κατά των Ναρκωτικών» (26η Ιουνίου), βρίσκουν την χώρα και τον λαό βαριά χτυπημένους. Οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, εκφραζόμενες και υλοποιούμενες στην χώρα μας με το καθεστώς της Τρόικας και των Μνημονίων, έχουν ήδη αποδώσει τους επιδιωκόμενους -από τους εμπνευστές τους- καρπούς: Μαζί με την πτώση του βιοτικού επιπέδου, την αύξηση του ποσοστού ανασφάλιστων ανθρώπων και της ύφεσης, της ανεργίας, της κατάθλιψης, της χρήσης και κατάχρησης ψυχοδραστικών ουσιών, έχουν καταφέρει εμπρόθετα πλήγματα στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας και τον καθολικό χαρακτήρα της παροχής υπηρεσιών τους.

Από την άλλη πλευρά, στους «άνωθεν» αγώνες των ισχυρών του κόσμου για μεγαλύτερη κερδοφορία και έλεγχο, που εκφράζονται στην χώρα μας με τα «Μνημόνια», ο ελληνικός λαός απάντησε με μια διετία δικών του, αυθεντικών αγώνων, που περνούν και από την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Τα αιτήματα για δημοκρατία, για αξιοπρέπεια, για ανεξαρτησία από τα δεσμά των ευρωτραπεζιτών, για κάλυψη των πραγματικών αναγκών των κατοίκων της χώρας, για τιμωρία των υπαίτιων της καταστροφής, κινούν τις εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα.

Ωστόσο, μέχρι να θρυμματιστεί οριστικά το φαύλο παρελθόν, παραμένουν ζοφεροί οι όροι ζωής του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Η εξίσωση, που στο ένα σκέλος της έχει τις πολιτικές λιτότητας για τον λαό και στο άλλο την ευημερία των δανειστών και των μεσιτών τους, συμπεριλαμβάνει την απόσυρση της Πολιτείας από την προστασία του κοινωνικού αγαθού της δημόσιας υγείας.

Στο πλαίσιο αυτό ο χώρος της Αντιμετώπισης των Εξαρτήσεων χτυπήθηκε πολύ κατά την τελευταία διετία των Μνημονίων. Οι περικοπές των προϋπολογισμών του Υπουργείου Υγείας για τους φορείς που ασχολούνται με την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων τόσο το 2011 όσο και το 2012, όχι απλά εμποδίζουν την παραγωγή ποιοτικού έργου ή έστω επαρκούς, αλλά και εμπρόθετα προκαλούν την διάλυσή τους. Οι περικοπές αυτές συνδέονται με μια αποφασιστική στροφή των κυβερνητικών πολιτικών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, τα τελευταία χρόνια: Συγκεκριμένα, με την προσήλωση στην επέκταση της χορήγησης υποκαταστάτων ουσιών -μάλιστα χωρίς καμιά μέριμνα για την διασφάλιση των προδιαγραφών ποιότητας και ασφάλειας των αντίστοιχων προγραμμάτων- και με παράλληλη συρρίκνωση των «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων και, ακόμη περισσότερο, της πρόληψης.

Ως εργαζόμενοι σε φορείς αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, θεωρούμε ότι η δουλειά μας, με πληθυσμούς με ιδιαίτερες και άμεσες ανάγκες και με όλες τις δυσκολίες που αυτή έχει, μας θέτει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για δημόσιες, δωρεάν και ποιοτικές υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.

Εμείς, οι εργαζόμενοι του 18 ΑΝΩ, των Κέντρων Πρόληψης, του ΚΕΘΕΑ, και του ΟΚΑΝΑ για την εκπλήρωση της κοινωνικής αυτής επιταγής διεκδικούμε την δυνατότητα να επιτελέσουμε το έργο που έχουμε αναλάβει, κι αυτό προϋποθέτει:

o Χρηματοδότηση όλων των Φορέων που παρέχουν δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες στους εξαρτημένους συμπολίτες μας και όχι περικοπές που τους καταδικάζουν σε ασφυξία, την στιγμή μάλιστα που τα κοινωνικά προβλήματα που προάγουν την χρήση και την εξάρτηση διογκώνονται.

o Ανάκληση των φονικών περικοπών του 2011 και 2012. Απόδοση όλων των απαιτούμενων πόρων, ώστε να μπορέσει να συνεχιστεί η ομαλή λειτουργία όλων των δομών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων.

o Καμία ανοχή στη λειτουργία παράνομων ιδιωτικών κλινικών, που κερδοσκοπούν σε βάρος των εξαρτημένων και των οικογενειών τους.

o Ακύρωση όλων των πιθανών σεναρίων κατάργησης, συγχώνευσης, ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών σε όλα τα επίπεδα: πρόληψη, θεραπεία, επανένταξη.

o Ενιαίο κι όχι ελαστικό εργασιακό καθεστώς. Συμβάσεις, αμοιβές και εργασιακά δικαιώματα που σέβονται τους εργαζόμενους και τους αποδέκτες των υπηρεσιών.

o Θεσμική κατοχύρωση των Κέντρων Πρόληψης, που υπολείπονται σήμερα κατά πολύ από όλους τους υπόλοιπους Φορείς αντιμετώπισης των εξαρτήσεων.

o Άμεσες προσλήψεις προσωπικού, ώστε να καλύπτονται κατ’ ελάχιστο οι διεκδικήσεις των τοπικών κοινωνιών για ένα στέρεο δίκτυο Δομών, με προδιαγραφές ώστε να καλύπτει πραγματικά τις ανάγκες των κατοίκων της χώρας και όχι τις λογιστικές ανάγκες των «δανειστών».

o Ένα αποτελεσματικό Εθνικό Σχέδιο Δράσης, καρπό πραγματικής ζύμωσης με συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων οργανισμών και όχι συγκυριακών επιλογών. Ένα Σχέδιο Ολοκληρωμένων Πολιτικών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων ως ζήτημα δημόσιας υγείας, ως μείζον κοινωνικό θέμα, που απαιτεί την συλλογική ενεργοποίηση και δράση και θα στοχεύει ισότιμα στην πρόληψη, την ολοκληρωμένη θεραπεία και απεξάρτηση και την κοινωνική επανένταξη των χρηστών.

o Αποδόμηση του κυρίαρχου Λόγου περί των Εξαρτήσεων, όπως αυτός αναπαράγεται από τις μνημονιακές Κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ. Στόχος μας η αποδαιμονοποίηση της εξάρτησης, των εξαρτημένων και των υπηρεσιών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, που είναι εφικτή με ουσιαστική ενημέρωση και εκπαίδευση, στο πλαίσιο μιας ευρείας αγωγής κοινότητας, στην οποία όλοι οι εργαζόμενοι μπορούμε να συνεισφέρουμε. Ενάντια στην προχειρότητα, τον ρατσισμό και την «ατομική ευθύνη» του κοινωνικού μεσαίωνα.

o Ανατροπή των Μνημονίων της διάλυσης του κοινωνικού ιστού, του εργασιακού μεσαίωνα, της φτωχοποίησης και της εξάρτησης της ελληνικής κοινωνίας. Αντίσταση σε όλες τις τάσεις του πολιτικού προσωπικού, που εφαρμόζουν ή βάζουν πλάτη στις προσταγές της Ε.Ε., της Ε.Κ.Τ., του ΔΝΤ, των τραπεζών, ακυρώνοντας τα αιτήματα, τις ανάγκες και τους πόθους της κοινωνίας».

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ

Το Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ

Εργαζόμενοι στο 18 ΑΝΩ