«ΤΟ ΝΕΟ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ, ΑΝΤΙΛΑÏΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ – ΕΕ – ΔΝΤ
ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2015
ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ ψήφισαν το 3ο μνημόνιο αποδεχόμενοι την κατάλυση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας και την μόνιμη επιτροπεία – μόνιμα μνημόνια από τους «δανειστές».
Το 3ο μνημόνιο περιέχει έναν καταιγισμό βαθιά ταξικών και αντιδραστικών μέτρων, που πλήττουν βάναυσα τους εργαζόμενους Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα:
Παραπέρα μείωση των μισθών.
Ουσιαστική κατάργηση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος, καταβαράθρωση των συντάξεων.
Φορολεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων με ΕΝΦΙΑ και αύξηση της φορολόγησης,
Μαζικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και ιδιωτικοποιήσεις αεροδρομίων, ενέργειας κλπ.
Πλειστηριασμούς, μέτρα συντριβής των μεσαίων στρωμάτων και της φτωχής – μεσαίας αγροτιάς.
Καταστροφή των δημόσιων αγαθών, υγείας – παιδείας.
Έχουν υπογράψει «Παραδοτέα» ανά μήνα καθώς και το μονομερές δικαίωμα στους «δανειστές» να αυξάνουν ή να τροποποιούν αυτά τα παραδοτέα ανά τρίμηνο, αν εκτιμούν ότι απέχουν από την επιθυμητή επιτευχθείσα πρόοδο.
Η προσπάθεια να εμφανιστεί ότι στη νέα συμφωνία υπάρχουν θετικά σημεία, είναι ολοφάνερη εξαπάτηση…
Έχουν αποδεχθεί πλήρως τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Δημοσιονομικού Συμφώνου και της Οικονομικής Διακυβέρνησης για «αυτόματο κόφτη δαπανών», για συνεχή έλεγχο των κρατικών προϋπολογισμών και των όποιων κυβερνητικών μέτρων από τους «Θεσμούς», για διεύρυνση του καθεστώτος της επιτροπείας και τους ελέγχους των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα. Έχουν αποδεχθεί και υπερθεματίζουν την εργαλειοθήκη των αναδιαρθρώσεων Ευρωπαϊκής Ένωσης – ΟΟΣΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε το συντριπτικό «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα σε συστημικό ΝΑΙ στα μνημόνια. Η προσχώρηση του στο μνημονιακό μπλοκ, είναι αποτέλεσμα της λαθεμένης λογικής και των αυταπατών ότι τα μνημόνια μπορούν να καταργηθούν εντός ΕΕ και ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Μετά τις εκλογές στις 20 Σεπτέμβρη, η κυβέρνηση επιδιώκει τη σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, ώστε η υλοποίηση των μνημονίων να προχωρήσει απρόσκοπτα.
Η εφαρμογή τους θα ξεκινήσει με βάση τα νομοθετήματα των προηγούμενων κυβερνήσεων. Το αντιδραστικό «νέο σχολείο» της Διαμαντοπούλου, αναφέρεται ρητά ως σημείο αναφοράς! Το ίδιο και ο νόμος 4186/2013 του Αρβανιτόπουλου.
Οι λεπτομέρειες καθορίζονται από την έκθεση του ΟΟΣΑ του 2011, τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ και των χωρών του ΟΟΣΑ και τις προϋποθέσεις αξιοποίησης του ΕΣΠΑ.
Όλα αυτά θα συνοψιστούν έως το Μάιο του 2016, με τη βοήθεια «ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων» των διεθνών Οργανισμών, σε νέο επικαιροποιημένο εκπαιδευτικό σχέδιο δράσης.
Στο σχολείο των κατευθύνσεων της ΕΕ και του ΔΝΤ δεν επιτρέπεται να αυξηθεί ο προϋπολογισμός, να γίνουν μόνιμοι διορισμοί, να μειωθούν οι μαθητές στην τάξη, να καλυτερέψουν οι μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, η υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων, εργαστηρίων και η ενίσχυση των μαθητών. Σ΄αυτό το σχολείο οι εξετάσεις αξιολόγησης και η αγορά υπαγορεύουν τελικά, το περιεχόμενο του μαθήματος. Οι πληροφορίες αφθονούν και η γνώση τελεί υπό διωγμό. Ο ανταγωνισμός, η αξιολόγηση και η επιχειρηματικότητα έχουν αναχθεί σε υπέρτατες αξίες. Η συλλογικότητα και η δημοκρατία είναι ανάπηρες.
Με το επιθυμητό για το κεφάλαιο ΕΕ, ΔΝΤ εκλογικό αποτέλεσμα έφτιαξαν την κυβέρνηση που ήθελαν προσπαθώντας μα μας πείσουν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος!
Οι ισχυρισμοί περί ηπιότερης εφαρμογής των φρικαλέων μέτρων βρίσκονται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας. Ο Πρωθυπουργός είναι σαφής: «καμία χρονοτριβή» στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων.
Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι η ώρα να βγει μπροστά η «αντιπολίτευση» των εργαζομένων παραμερίζοντας τον παλιό και νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό που όλα αυτά τα χρόνια στήριξε τις κυβερνήσεις και τα μνημόνιά τους, άφησε απροετοίμαστο το κίνημα, επιδίωξε να το εντάξει στη λογική της κυβερνητικής διαχείρισης, εντός των τειχών του «μονόδρομου» της ΕΕ και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Είναι ανάγκη να δράσουμε, πιάνοντας το νήμα από τις καλύτερες στιγμές των συλλογικών μας αγώνων των τελευταίων χρόνων. Να πάρουμε τα ρίσκα μας επιχειρώντας ταυτόχρονα την ταξική ανασυγκρότηση του κινήματός μας. Να μην επιτρέψουμε την ανθρωποφαγία και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, ανάμεσα στους εργαζόμενους, ως μέσο επιβίωσης στο μνημονιακό τοπίο, που λιπαίνει το έδαφος του φασισμού.
Με τα σωματεία μας και τις συλλογικότητές μας, που άμεσα πρέπει να συντονίσουμε.
Για ένα πλατύ παγκοινωνικό-πανεκπαιδευτικό –πολιτικό μέτωπο με όλες εκείνες τις δυνάμεις που συμφωνούν στην ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του ΔΝΤ και όλων των μνημονίων.
Το κίνημα πρέπει να βγει ξανά στο προσκήνιο και να σφραγίσει με τις κοινωνικές ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας από εργατική, ταξική σκοπιά την πολιτική αντιπαράθεση. Κανένας δρόμος υπέρ των λαϊκών συμφερόντων δεν θ’ ανοίξει αν δεν διεκδικήσουμε πλούτο και εξουσία από κεφάλαιο και ΕΕ, αν δεν προετοιμάσουμε το δρόμο σύγκρουσης με τα συμφέροντα και την πολιτική τους.
…
Ποιος θα τολμήσει πια να ξαναπεί ποτέ!
Ποιος φταίει που υπάρχει ακόμα καταπίεση; Εμείς!
Ποιος να την συντρίψει θ’ αναλάβει; Εμείς ομοίως!
Οι γονατισμένοι όλοι, εμπρός! Σηκωθείτε!
Οι χαμένοι όλοι, εμπρός! Στον αγώνα! Πολεμήστε!
Όποιος την κατάστασή του ξέρει και κατανοεί
πώς θα εμποδιστεί να την αλλάξει;
Οι νικημένοι του σήμερα, βλέπετε,
είναι οι νικητές του αύριο,
όσο για κείνο το π ο τ έ
σ ή μ ε ρ α, έχει πλέον γίνει κι έχουμε κιόλας αργήσει!
Μπ. Μρεχτ».
