Ο Νικόλας Ράδης (ο οποίος έχει καταγωγή από τη Λάκκα Σούλι) και ο Βασίλης Κιρτζάκης, ξεκίνησαν χθες το πρωί από τα Γιάννενα, πέρασαν από το Μπιζάνι και διέσχισαν τα χωριά Κοπάνι, Βαργιάδες, Αχλαδιές, Δερβίζιανα. Κατέβηκαν στο Θεσπρωτικό και μέσω Λούρου, έφτασαν στην Πλατεία Ανδρούτσου περίπου στις 8.30 το βράδυ.
Εκεί τους υποδέχθηκε το www.atpreveza.gr, που... παρακολουθούσε το ταξίδι τους από την πρώτη μέρα που έγινε γνωστό σε γερμανικά ΜΜΕ, Πρεβεζάνοι που έμεναν για χρόνια ως μετανάστες στη Στουτγγάρδη και θέλησαν να τους δουν από κοντά, ομογενείς από τη Γερμανία που παραθερίζουν στην πόλη της Πρέβεζας, καθώς και ο αδερφός του Νικόλα Ράδη, ο οποίος έκανε τις διακοπές του στη Λευκάδα και τυχαία πληροφορήθηκε πως οι ποδηλάτες του Cycle 2 Greece θα περάσουν και θα διανυκτερεύσουν στην Πρέβεζα.
Εκ μέρους της Κίνησης Φίλων Ποδηλάτου Πρέβεζας, τους υποδέχθηκε στην Πλατεία Ανδρούτσου ο Σπύρος Κανιώρης, ο οποίος τους έδωσε αναμνηστικά της Κίνησης και της πόλης της Πρέβεζας. Οι δύο ποδηλάτες κόλλησαν δύο αυτοκόλλητα στα ποδήλατά τους, πράγμα που σημαίνει πως η Πρέβεζα θα τους συντροφεύει μέχρι την Ακρόπολη. Στη συνέχεια κατέλυσαν σε κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης μας και περιηγήθηκαν στο ιστορικό κέντρο, όπου συνάντησαν και τον Κώστα Βουτσά, ο οποίος είναι στην πόλη μας για την παράσταση «Ο παππούς έχει πίεση».
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής τους προς την Πρέβεζα, απλός κόσμος τους σταματούσε, τους έδινε κουράγιο και φωτογραφιζόταν μαζί τους, σκηνικό που επαναλήφθηκε και μέσα στην πόλη της Πρέβεζας.
Οι δύο ποδηλάτες μίλησαν στην κάμερα του www.atpreveza.gr, για τον συμβολικό σκοπό του ταξιδιού τους.
-Για ποιο λόγο αποφασίσατε να κάνετε αυτό το ταξίδι;
Νίκος: «Το είχαμε στο μυαλό μας εδώ και πολύ καιρό. Είμαστε δύο αθλητές, αλλά όχι επαγγελματίες. Μας αρέσει το ποδήλατο και κάποια στιγμή, μαζί με τον Βασίλη, τον κουμπάρο μου, είπαμε να περάσουμε τις Άλπεις. Για έναν mountain biker, όπως είμαστε εμείς, είναι κάτι πολύ σημαντικό. Σκεφτήκαμε να πάμε λίγο πιο πέρα. Λίγο πιο πέρα ήταν η Βενετία. Έτσι περάσαμε τις Άλπεις και στη συνέχεια περάσαμε στην Ελλάδα, την πατρίδα μας, η οποία αντιμετωπίζει πάρα πολλές δυσκολίες αυτόν τον καιρό. Πάνω απ' όλα όμως είναι ένα συμβολικό ταξίδι».
Βασίλης: «Έχουμε περάσει βουνά στις Άλπεις, σε χιλιάδες μέτρα υψόμετρο. Το ταξίδι μας ήταν μια συμβολική κίνηση. Όπως ο κάθε Έλληνας εδώ και στο εξωτερικό, περνά δύσκολες στιγμές, έτσι κι εμείς δεν ξέραμε αν θα περάσουμε τα βουνά. Έτσι κι ο Έλληνας δεν ξέρει τι τον περιμένει αύριο. Θέλουμε να δείξουμε σε όλη την Ευρώπη, ότι όπως εμείς περνάμε το βουνό, έτσι και ο κάθε Έλληνας, αν έχει πίστη και θέληση, μπορεί να περάσει κάθε εμπόδιο»
-Πώς σας υποδέχθηκε ο κόσμος στα σημεία που περάσατε και ιδιαίτερα από τη στιγμή που φτάσατε σε ελληνικό έδαφος;
Βασίλης: «Και στην Αυστρία και στην Ιταλία, ανταμώσαμε Γερμανούς, Ιταλούς, Σουηδούς, Αυστριακούς, Νορβηγούς, που όταν τους λέγαμε την ιστορία μας, μας στήριζαν. Ιδιαίτερα οι Γερμανοί. Στα social media έχουμε φίλους από όλο τον κόσμο και στηρίζουν την προσπάθειά μας»
Νίκος: «Πρέπει να τους εξηγήσουμε για λίγα λεπτά ποιος είναι ο σκοπός μας, Μένουν άφωνοι οι περισσότεροι, μόλις καταλαβαίνουν τον συμβολισμό της προσπάθειάς μας και την ενέργεια που βγάζουμε.
Κανένας Γερμανός δεν πίστευε ότι δύο απλοί Έλληνες -δεν είμαστε πρωταθλητές- θα μπορούσαν να περάσουν έστω κι ένα βουνό. Να δώσω ένα παράδειγμα εδώ. Είχαμε την ευκαιρία από το Μεράνο ως το Μπολζάνο, να κάνουμε 25 χιλιόμετρα, εμείς όμως διαλέξαμε να κάνουμε 50 και να πάμε μέσα από βουνά. Η διαφορά είναι μεγάλη. Πολλοί δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί το κάνουμε αυτό. Έλεγαν μήπως δεν ξέραμε το δρόμο... Όταν καταλαβαίνουν τον συμβολισμό, μας στηρίζουν, όπως βέβαια και ο κόσμος στην Ελλάδα, που μας αγκαλιάζει και θα μας υποστηρίξει μέχρι την Αθήνα»
-Σίγουρα θα σας έχουν συμβεί πολλά παράξενα περιστατικά στο ταξίδι σας μέχρι τώρα. Ποια θα ξεχωρίζατε;
Βασίλης: «Στην Αυστρία ερχόμασταν από ανάβαση στα 2.800 μέτρα, με χιόνια και όταν κατεβήκαμε κάτω ρωτήσαμε σε ένα μικρό χωριό για το δρόμο. Ανταμώσαμε μία κυρία, η οποία καταλάβαμε πως δεν ήταν από εκεί, από την προφορά της. Μας είπε ότι είναι από τη Στουτγγάρδη και ότι είναι δασκάλα. Μαζί με τους μαθητές της, ήταν και η αδερφή ενός πολύ καλού μου φίλου. Πριν 20 χιλιόμετρα, κατεβαίνοντας από τα βουνά στη Λάκκα Σούλι, συνάντησα έναν Έλληνα συμμαθητή μου, που τυχαία με είδε στο δρόμο και σταμάτησε. Είναι πολύ μικρός ο κόσμος»
Νίκος: «Σημαντική είναι ολόκληρη η εμπειρία. Να κάνεις ποδήλατο και μετά να το κουβαλάς 8 χιλιόμετρα στον ώμο, έχει και μια επικινδυνότητα. Λίγο να... στραβοπατήσεις, ίσως πέσεις και στον γκρεμό. Καθημερινά βρισκόμασταν κοντά σε περιπτώσεις δύσκολες, που έπρεπε όμως να τις βιώσουμε και να τις ξεπεράσουμε»
-Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στους Έλληνες, αλλά και στους ξένους;
Νίκος: «Μη... μασάτε για τίποτα. Πρέπει να υπάρχει θέληση και πίστη, γιατί αλλιώς δεν καταφέρνεις τίποτα. Ειδικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, τα... βουνά που έχει μπροστά του ο κάθε Έλληνας, με πειθαρχία, μπορεί να τα ξεπεράσει. Κι εμείς θα μπορούσαμε να ''κλέψουμε'' δρόμο, αλλά δε το κάναμε. Προχωράμε στο δρόμο μας, όπως ακριβώς το είχαμε προγραμματίσει και το ίδιο θέλουμε και για την Ελλάδα μας. Με αλήθεια και στήριξη μεταξύ μας, θα περάσουν οι δύσκολες στιγμές»
Βασίλης: «Μοιάζει να είμαστε σε ένα αδιέξοδο, αλλά με πίστη, θέληση και υπομονή, θα βρεθεί ο δρόμος».
Δείτε παρακάτω τα βιογραφικά των δύο ποδηλατών:
*Δείτε παρακάτω στη σελίδα φωτογραφικό υλικό
