Ο Πρόεδρος του Κηπευτικού Συνεταιρισμού Πρέβεζας Δημήτρης Καββαδάς, ενός συνεταιρισμού με 70 χρόνια ιστορίας στο Ν. Πρέβεζας, μίλησε στο atpreveza.gr ξεκαθαρίζοντας αρκετά από τα θέματα που απασχολούν όσους δουλεύουν στο χωράφι και εμπορεύονται τα προϊόντα της περιοχής μας.
Σχετικά με τις προθέσεις και τις δεσμεύσεις της Κυβέρνησης για την ανάπτυξη του συνεταιριστικού κινήματος, ο κ. Καββαδάς ανέφερε:
«Οι συνεταιρισμοί είναι ένα θέμα που πρέπει να το δει η Κυβέρνηση ξεχωριστά από τους υπόλοιπους τομείς συγκέντρωσης και εμπορίας της παραγωγής. Διότι οι συνεταιρισμοί ενισχύουν τοπικές κοινωνίες, παλεύουν για την υπεραξία του προϊόντος, δημιουργούν brand name στα προϊόντα της περιοχής. Είναι μία αλυσίδα πραγμάτων, που θα πρέπει η Κυβέρνηση να τα δει ξέχωρα από την εμπορία.
Οι συνεταιρισμοί σήμερα αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα χρηματοδότησης. Δεν ανθεί το μοντέλο των συνεταιρισμών στην Ελλάδα, υπάρχουν γενικότερα προβλήματα στους συνεταιρισμούς και στις ομάδες παραγωγών. Από τη μία έχουμε γίνει φοροεισπράκτορες, δηλαδή αποδίδουμε φόρους, τους οποίους δεν τους έχουμε εισπράξει. Γιατί οι πωλήσεις μας δεν είναι πάντα μετρητοίς και υπάρχει το ΦΠΑ στα προϊόντα με το νέο σύστημα.
Από την άλλη έχουμε τεράστια παρεμπορία, φορτώνονται τα προϊόντα στα χωράφια και εμείς κοιτάζουμε απλά σαν θεατές. Έχουμε έναν αθέμιτο ανταγωνισμό τεράστιο, φορτώνονται τα προϊόντα στα χωράφια, όπου είναι αμφιβόλου γνησιότητας τα παραστατικά που υπάρχουν. Και στη Μακεδονία τα ίδια αντιμετωπίζουν».
Απαντώντας σε ερώτηση για το πως πρέπει να κινηθεί η περιοχή μας στην εμπορία των προϊόντων της υποστήριξε: «Στην περιοχή μας έχει αφεθεί η παραγωγή στην τύχη της. Δεν υπάρχει ΑΤΕ, δεν υπάρχει χρηματοδότηση και καλούνται οι συνεταιρισμοί να χρηματοδοτήσουν την παραγωγή των αγροτών. Αυτό είναι ένα τεράστιο ζήτημα. Αυτό δημιούργησε όλα τα χρέη των συνεταιρισμών. Προσπάθησαν να χρηματοδοτήσουν με διάφορους τρόπους την παραγωγή και εκεί η παραγωγή δεν έφτασε για να καλύψει τα γεωργικά εφόδια που έδωσαν στα μέλη τους.
Ο Κηπευτικός πουλά προϊόντα για λογαριασμό των παραγωγών του, προσπαθεί να τους κατευθύνει σε προϊόντα που χρειάζονται πλέον, ώστε να γίνουν τα προϊόντα υψηλής ποιότητας και να αποκτήσουν ένα brand name, που πιθανότατα την Άνοιξη θα το έχουμε. Να μπορούν τα προϊόντα μας να είναι εξαγώγιμα σε μεγάλο ποσοστό, γιατί η ελληνική αγορά έχει πολλές επισφάλειες, πολλά προβλήματα και πολλά... εισαγόμενα.
Το νέο μοντέλο της αγοράς θα είναι η Ελλάδα να εξάγει και να τρέφεται με εισαγόμενα. Τα super market που λυμαίνονται το σύστημα της λιανικής, δεν τα ενδιαφέρει η προέλευση, αλλά η τιμή. Το πρώτο που βλέπουμε σε ένα φυλλάδιο super market είναι η τιμή. Εισάγονται προϊόντα αμφιβόλου ποιότητας πληρώνονται μετρητοίς και τα δικά μας τα θέλουν με πιστώσεις δύο-τριών μηνών που δεν μπορούμε να το αντέξουμε με τίποτα.
Ο Κηπευτικός Συνεταιρισμός έχει προσπαθήσει να αποφύγει την αγορά της Βουλγαρίας, της Αλβανίας, της Ρουμανίας κτλ. και να στραφεί σε άλλες αγορές. Και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουμε στείλει προϊόντα, έχουμε στείλει 17 κωδικούς αεροπορικώς και έχουν περάσει τα τεστ στα 15. Το θέμα είναι ότι δεν μπορούμε να παράγουμε τα προϊόντα στους όγκους που τα θέλουμε και τη χρονική στιγμή που θέλουμε. Στέλνουμε στη Δυτική Ευρώπη προϊόντα, που έχει μεγαλύτερη αξία το προϊόν, να δημιουργήσουμε εκεί πελατεία.
Η κρίση Ρωσίας-Τουρκίας δημιούργησε μία ανωμαλία στην αγορά 15-20 ημέρες, γιατί τα τουρκικά προϊόντα κατευθύνθηκαν στην Ευρώπη, αλλά αυτό ομαλοποιήθηκε τώρα και με διάφορα τεχνάσματα, οι χώρες της Βαλκανικής απορροφούν προϊόντα από την Ελλάδα, που πιθανόν εξάγονται στη Ρωσία. Δημουργούνται δηλαδή διάφοροι τρόποι για να φτάσουν εκεί τα προϊόντα. Υπάρχει για εμένα μία ιδιαίτερη τάση για το εξαγώγιμο προϊόν της Ελλάδας. Στα χρόνια που έρθουν θα είναι αισιόδοξα τα μηνύματα, αναφορικά με τη ζήτηση των προϊόντων. Δεν είναι αισιόδοξα όμως αναφορικά με την παραγωγή. Στην Πρέβεζα αυτή τη στιγμή δεν φτιάχνεται κανένα νέο θερμοκήπιο. Είναι καθαρά θέμα της πολιτείας και πως θέλει να το δει. Αν έχει σκοπό η Πολιτεία να παράγει, θα πρέπει να κάνει ζώνη, να ορίσει ότι μία περιοχή θα πρέπει να παράγει εσπεριδοειδή -για μένα είναι τα λεμόνια στην Πρέβεζα-, άλλη αγγούρια, ντομάτες κτλ. Το πρώτο λοιπόν που θα πρέπει να κάνει η Πολιτεία είναι η ζωνοποίηση των καλλιεργούμενων εκτάσεων. Το κάθε προϊόν θα παράγεται εκεί.
Αυτό πρέπει να ακολουθηθεί ως μοντέλο. Αυτός π..χ που έφυγε από ένα επάγγελμα και κάνει τον αγρότη, δεν είναι νέος αγρότης;
Θα πρέπει επίσης να υπάρξει κι εδώ ένα νέος τύπος θερμοκηπίου.
Και η Περιφέρεια πρέπει να δει αυτό το ζήτημα.
Πρέπει όμως να καταλήξει η Πολιτεία ποιο είναι το μοντέλο για την περιοχή. Αν δε τη θεωρεί γεωργική να μας το πουν».
Παράλληλα ο κ. Καββαδάς επισήμανε για τη στρατηγική της Πολιτείας στον αγροτικό τομέα: «Το brand name είναι ένα δύσκολο κομμάτι. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα κρασιά. Πολλοί δημιούργησαν ένα εξαιρετικής ποιότητας κρασί, αλλά όταν τους ζητούν ένα συγκεκριμένο αριθμό από το εξωτερικό δεν μπορούν να καλύψουν την παραγγελία. Πάλι εκεί πρέπει να είναι ένα κοινό. Η Πρέβεζα θα πρέπει να έχει ένα δικό της και γιατί όχι να συνδέεται με τον πολιτισμό. Αλλά τα brand name να είναι λίγα. Δε μπορεί στην Πρέβεζα να έχουμε 4 συνεταιρισμούς και έναν στο Άκτιο και όλοι να έχουν ένα. Οι ποσότητες είναι μικρές, διασπασμένες και δεν μπορούν να καλύψουν την αγορά. H Coca-cola για παράδειγμα δεν κάνει το ίδιο, η Dol το ίδιο.
Εμείς εδώ για παράδειγμα θα έπρεπε να πουλάμε ελληνική ντομάτα συνολικά.
Είναι πολλά χρόνια παρατημένη η αγροτική παραγωγή. Και πρέπει να δούμε σοβαρά ποιο θα είναι το μοντέλο της αγροτικής παραγωγής. Θα είναι μεγάλες εκμεταλλεύσεις με λίγους επιχειρηματίες; Θα είναι μικρότερες εκμεταλλεύσεις σε περισσότερα χέρια; Θα είναι ο αυταπασχολούμενος αγρότης ή ο επιχειρηματίας αγρότης; Θα πρέπει να απαντήσει η Πολιτεία» και πρόσθεσε για το αν συμφωνεί με την πρόθεση της Κυβέρνησης να παραχωρήσει στρέμματα σε άνεργους: «Όχι γιατί αυτό είναι εντελώς ανοργάνωτο. Αν ήθελε να το κάνει αυτό η Κυβέρνηση, θα έπρεπε να δημιουργήσει καλλικρατικούς συνεταιρισμούς για ομοειδή προϊόντα, δηλαδή θα έπρεπε να ενοποιήσει δια νόμου τους συνεταιρισμούς που δουλεύουν στο ίδιο προϊόν. Θα έπρεπε να παραχωρήσει μία έκταση σε ομάδα παραγωγών που έχει μία οργανωμένη δομή και αυτή είναι υποχρεωμένη να τη δώσει σε μέλη.
Ακούγεται πολύ ωραίο ότι θα δοθούν εκτάσεις σε ανέργους και θα καλλιεργηθούν, αλλά ποιος θα τις πάρει, πως θα καλλιεργήσει, αν γνωρίζει το προϊόν που θα βάλει μέσα και που θα πάει. Αν π.χ. ο Ρουμάνος ανταγωνιστής φορτώνει από το χωράφι, δημιουργείται αθέμιτος ανταγωνισμός.
Με σοβαρή εποπτεία του Κράτους, οι συνεταιρισμοί να διαχειριστούν τις εκτάσεις με τα μέλη ή μη μέλη τους, αλλά να υπάρχει κατεύθυνση στο τι πρέπει να παραχθεί.
Γιατί πιστεύω ότι καμία μελέτη δε μπορεί να δείξει τι χρειάζεται να παράγει η Ελλάδα. Συγνώμη που προσωποποιώ, αλλά ο κάθε ένας που ασχολείται με τα προϊόντα γνωρίζει πολύ καλά τη ζητάει η αγορά σε κάθε εποχή, σε ποιες συσκευασίες, πως τυποποιούνται κτλ.
Να γίνουν οι συσκέψεις και να δούμε τι θα παράγουμε και πότε. Αυτά -θα μου επιτρέψεις να σου πω- τα ξέρουν καλύτερα οι άνθρωποι της αγοράς.
Επίσης θα πρέπει να λειτουργήσουν σοβαρά και να στελεχωθούν οι κατά τόπους Διευθύνσεις Γεωργίας, οι οποίες θα μείνουν κοντά στον αγρότη και το συνεταιρισμό. Εκεί μπορεί να γίνει ένα πολύ σοβαρό έργο, το οποίο σήμερα δε γίνεται. Δεν υπάρχει κόσμος, στελέχη... Πρέπει να σταθούν δίπλα. Ο γεωπόνος, όταν αποφοιτά από το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι στο κτήμα και όχι στο γραφείο. Δημιουργούμε ως κοινωνία θεωρητικούς».
Ρεπορτάζ: Παναγιώτης Τσόγκας
