«Γιατροί, νοσηλευτές και μέλη του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Πρέβεζας, μαζί με γιατρούς και νοσηλευτές από το Νοσοκομείο Πρέβεζας, την Κυριακή το πρωί, επισκεφτήκαμε το στρατόπεδο Πετροπουλάκη στη Φιλιππιάδα, όπου φιλοξενούνται πρόσφυγες.

Αμέσως καθαρίσαμε και τακτοποιήσαμε τους χώρους που ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και στήσαμε και λειτουργήσαμε ιατρείο σε τρεις διαφορετικές αίθουσες. Παιδιατρικό - Πνευμονολογικό, Γυναικολογικό,

Ορθοπεδικό - Καρδιολογικό- Παθολογικό και Ψυχιατρικό σε μία άλλη. Βοηθήσαμε στην οργάνωση του φαρμακείου με τα φάρμακα και υγειονομικό υλικό, για τις πρώτες ανάγκες, που προσφέραμε σαν κοινωνικό ιατρείο, κυρίως αντιβιοτικά, αντιπυρετικά, εισπνεόμενα, αντιβηχικά κ.λπ. Χρειάστηκε να προμηθευτούμε από το εφημερεύον φαρμακείο και άλλα φάρμακα, κυρίως για παιδιά που εξετάστηκαν και δεν υπήρχαν διαθέσιμα, για την αγωγή τους. Ένα μέρος απ’αυτά μας προσφέρθηκε δωρεάν από τους φαρμακοποιούς Βογιατζή Ευθύμιο και Βογιατζή –Ντάκουλα Κων/να ,τους οποίους ευχαριστούμε θερμά γι αυτό.

Κάποια περιστατικά έχρηζαν δευτεροβάθμιας περίθαλψης και έτσι φροντίσαμε για την διακομιδή τους στο Νοσοκομείο Άρτας.

Είχαμε την τύχη, ανάμεσα στους γιατρούς μας, να βρίσκονται και δύο αραβόφωνοι, με αποτέλεσμα η όλη διαδικασία να κυλήσει ομαλά, καθώς και να καταγράψουμε συγκλονιστικές ιστορίες τραυματιών πολέμου.

Εκπρόσωποι του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης συμμετείχαν στο συντονιστικό που έγινε επί τόπου, με εκπροσώπους της Αεροπορίας, του Δήμου και άλλων φορέων, ώστε με την συμβολή όλων να μπορέσει να λειτουργήσει, σε καθημερινή βάση Ιατρείο στον χώρο.

Ο χώρος είναι γεγονός πώς χρειάζεται οργάνωση, ώστε οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων να γίνουν αξιοπρεπείς.

Φροντίσαμε λοιπόν από την εμπειρία μας, να ενημερώσουμε για μια σειρά ζητημάτων, που πιστεύουμε πως θα συμβάλουν προς αυτή την κατεύθυνση και δηλώσαμε την διαθεσιμότητα των ομάδων που φτιάχτηκαν μέσα από την ανοιχτή συνέλευση και την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης για τους Πρόσφυγες Πρέβεζας.

Επισκεφτήκαμε τον χώρο συλλογής πραγμάτων στη Φιλιππιάδα και επισημάναμε, πως αφού οργανωθεί το υλικό, θα ήταν καλό να μεταφερθούν τα πράγματα στον καταυλισμό, όπου υπάρχει κλειστός χώρος φύλαξης, ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να παίρνουν ότι έχουν ανάγκη.

Στον καταυλισμό είδαμε πως η πλειοψηφία είναι παιδιά.

Μέλη της ομάδας μας, έστω και χωρίς πολλά μέσα χθες, έστησαν τα πρώτα δημιουργικά - θεατρικά παιχνίδια.

Καταγράψαμε έτσι... 96 επιθυμίες! Ζητήσαμε να μας πουν τι παιχνίδια θέλουν να τους πάμε την επόμενη φορά, τα καταγράψαμε ελπίζοντας να κάνουμε την επιθυμία τους πράξη, προσφέροντάς τους λίγη χαρά.

Μας απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα των ασυνόδευτων παιδιών. Εντοπίσαμε χθες ένα ασυνόδευτο παιδί ηλικίας 11 ετών, που ζήτησε ιατρική φροντίδα και πιστεύουμε πως είναι προτεραιότητα να γίνει μια τέτοια καταγραφή στο χώρο.

Είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με αρκετούς ανθρώπους. Προσπαθήσαμε να τους εξηγήσουμε πως είναι σημαντικό για όσο μείνουν στο χώρο να οργανώσουν έστω κι αν είναι προσωρινά, την καθημερινότητά τους, π.χ. την καθαριότητα του χώρου και να διευκολύνουν τους εαυτούς τους, φτιάχνοντας λίστες με τις ανάγκες τους. Κάποια νεαρά παιδιά από το Αφγανιστάν μας είπαν πως δεν υπάρχει γυρισμός. Ούτε στην Ελλάδα θέλουν να μείνουν. Ο καθένας κάπου θέλει να πάει. Ο καθένας κάτι ονειρεύεται...».