Αρκετοί σπεύδουν να αναλύσουν το γιατί συμβαίνει αυτό και να ρίχνουν τις ευθύνες στις ηγεσίες των συνδικάτων και σε πρόσωπα του συνδικαλιστικού κινήματος. Η εξήγηση της μικρής συμμετοχής δεν είναι τόσο απλή...
Απαιτούνται -κατά γενική ομολογία- μία διαφορετική αντίληψη περί στρατηγικής, στόχευσης, δουλειάς, προσέγγισης νέων εργαζομένων και ανέργων που αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα και αποτελούν μία πλειοψηφία και φυσικά και «φρέσκα» πρόσωπα, που θα αναλάβουν ευθύνες.
Οι περισσότεροι πάντως ανέμεναν τη μικρή αυτή συμμετοχή. Δεν έπεσε κανείς από τα σύννεφα...
Απλά το «ανάθεμα» στο συνδικαλισμό είναι μία εύκολη δικαιολογία για να ξεφύγουμε όλοι μας από μία ουσιαστική κουβέντα γύρω από τους εργατικούς αγώνες και τι θέλουμε ως κοινωνία. Μία κουβέντα που την έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη. Και κυρίως την έχουν εκείνοι που δε μετείχαν στις κινητοποιήσεις.
Π.Τ.
