"...Αμέτρητες εικόνες μάς έχουν πλημμυρίσει όλο το προηγούμενο διάστημα... Εικόνες σκληρές: τσακισμένες βάρκες, πτώματα μικρών και μεγάλων κυνηγημένων από τις βόμβες... Εικόνες ανθρωπιάς: άνθρωποι να δείχνουν αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, να προσφέρουν κάθε βοήθεια. Εικόνες απανθρωπιάς: πόλεμος, κλείσιμο συνόρων, ρατσιστικές επιθέσεις, στρατόπεδα συγκέντρωσης- αποθήκες ψυχών. Εικόνες τρυφερότητας: απλοί λαϊκοί άνθρωποι (ποιοι άλλοι άλλωστε;) να ανοίγουν τις πόρτες της καρδιάς και των σπιτιών τους σε πρόσφυγες... Εικόνες ντροπής: Κυβερνήσεις Ε.Ε., Τουρκίας και Ελλάδας να υπογράφουν συμφωνίες που απαγορεύουν την ελεύθερη μετακίνηση προσφύγων-μεταναστών στις χώρες που επιθυμούν.
Η χώρα μας ζει και αυτή στον αστερισμό τού πολέμου κι ας μην βομβαρδίζεται.
Χιλιάδες παιδιά κάθε ηλικίας έχουν εγκλωβιστεί εδώ, με ή χωρίς τις οικογένειές τους. Βρίσκονται κυρίως σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει χρέος να ασχοληθεί με την εκπαίδευσή τους. Ως αναφαίρετο δικαίωμα όλων χαρακτηρίζει την εκπαίδευση η διακήρυξη των δικαιωμάτων τού ΟΗΕ. Άρα κάθε κράτος, κάθε πολιτεία υποχρεούται να παρέχει εκπαίδευση σε όλους τους κατοίκους που ζουν στην επικράτειά της. Αναντίρρητα, αυτό θα πρέπει να ισχύσει και για όλα τα παιδιά που ζουν στην Ελλάδα συμπεριλαμβανομένων φυσικά, των παιδιών των προσφύγων.
Βρισκόμαστε όμως στον Αύγουστο. Τα σχολεία έκλεισαν, οι εγγραφές ολοκληρώθηκαν. Μέχρι τώρα- απ' ότι γνωρίζουμε- δεν υπήρξε καμία κυβερνητική πρωτοβουλία για εγγραφή των προσφυγόπουλων στη δημόσια εκπαίδευση. Γι' αυτό θεωρούμε μεγίστης σημασίας τον αγώνα για την ένταξή τους σε αυτή.
Αξίζει, να λάβουμε υπόψη τα εξής:
1. Η εκπαίδευση αποτελεί βασικό δικαίωμα όλων και πρέπει να παρέχεται δωρεάν και δημόσια σε όσους ζουν στην Ελλάδα. Οι πρόσφυγες ανήκουν στις ιδιαίτερα ευπαθείς ομάδες. Ξεριζωμένοι από τον τόπο τους, βιώνουν τη φτώχια, τον φόβο και την ανασφάλεια. Οι υποχρεώσεις τού κράτους απέναντί τους είναι αυξημένες, γιατί αυτές οι ομάδες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα προβλήματα. Τα παιδιά που ζούνε δίπλα μας έχουν βιώματα πολύ σκληρά. Ενδεχομένως, δεν μπορούμε να καταλάβουμε πόσο συγκλονισμένα είναι. Προέρχονται από διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα και λόγω συνθηκών πολλά έχουν μείνει εκτός εκπαίδευσης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το κράτος οφείλει να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες, ώστε να άρει όλες τις δυσκολίες και να παρακολουθήσουν απρόσκοπτα το σχολείο.
2. Η εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων και των μεταναστών για να οδηγεί στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα χρειάζεται να πραγματοποιηθεί με συνεκπαίδευση μέσα στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης, μαζί με τους συνομήλικούς τους. Σε διαφορετική περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος της γκετοποίησης. Αν η οποιαδήποτε εκπαίδευσή τους πραγματοποιηθεί στα στρατόπεδα ή σε άλλους «ειδικούς χώρους» εκτός σχολικών μονάδων, τότε η ένταξή τους δεν θα είναι ποτέ πραγματική. Μια τέτοια επιλογή θα τα απέκλειε ουσιαστικά από τον κοινωνικό ιστό. Η συνεκπαίδευση αποτελεί βασική προϋπόθεση για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και τη σωστή μόρφωσή τους, στοιχεία που διασφαλίζουν και την ομαλή παραμονή τους στη χώρα μας.
3. Είναι σαφές ότι την εκπαίδευση χρειάζεται να την ασκούν επαγγελματίες εκπαιδευτικοί που θα εργάζονται στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης και όχι να εξαρτάται από περιστασιακές και ευκαιριακές δομές όπως ο εθελοντισμός και οι ΜΚΟ.
Η εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων είναι μια πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση. Πρόκειται για ομάδα που έχει εξαιρετικά οξυμμένες εκπαιδευτικές ανάγκες. Αυτό σημαίνει ότι είναι δουλειά των επαγγελματιών εκπαιδευτικών και ανθρώπων οι οποίοι εργάζονται με σχέσεις μισθωτής εργασίας. Το τονίζουμε αυτό, γιατί υπάρχει ορατό το φάσμα ενός «εθελοντισμού», ο οποίος θα υποκαταστήσει τη δουλειά των εκπαιδευτικών. Επίσης, εδώ το συγκεκριμένο αίτημα δηλαδή «να πάνε τα προσφυγόπουλα στα δημόσια σχολεία που πάνε και τα δικά μας παιδιά», συναντά και το αίτημα τού εκπαιδευτικού κινήματος για ενίσχυση των σχολείων με νέους διορισμούς μαζί με άλλο προσωπικό που θα φροντίζει για την ένταξη και την ψυχική υγεία των παιδιών: ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί κ.α.
Τα σχολεία πρέπει να ενισχυθούν με τέτοιου είδους προσωπικό. Έτσι θα δυναμώσουν και θα βελτιωθούν γενικότερα, τόσο για τα προσφυγόπουλα όσο και για τα δικά μας παιδιά.
Στα πλαίσια αυτά ως Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους πρόσφυγες- Πρέβεζα καλούμε τις Διευθύνσεις της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, τους συλλόγους των δασκάλων και καθηγητών του νομού μας καθώς και όλο το εκπαιδευτικό, εργατικό κίνημα, κάθε εργαζόμενο, άνεργο, νέο και νέα να προβούμε σε συγκεκριμένες ενέργειες προκειμένου όλα τα παιδιά που βρίσκονται στην περιοχή μας και στο στρατόπεδο «Πετροπουλάκη» με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς να είναι στις αίθουσες των σχολείων.
Μας εμπνέει το παράδειγμα τού Συλλόγου εκπ/κών ΠΕ «ο Αριστοτέλης» (ένα από τα εκπαιδευτικά σωματεία που συναποτελούν τον Συντονισμό για το προσφυγικό –μεταναστευτικό σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, συλλογικοτήτων). Πριν λίγο καιρό συνέβαλε στην εγγραφή 70 παιδιών στις σχολικές μονάδες τής περιοχής του. Η εμπειρία ήταν συγκλονιστική, σύμφωνα με περιγραφές των εκπαιδευτικών από το σωματείο που συνόδευσαν παιδιά και γονείς στα σχολεία.
Όπως μας ενημέρωσαν ο Ν. 4251/2014 υποχρεώνει την εγγραφή των παιδιών προσφύγων και μεταναστών ακόμα και χωρίς χαρτιά, χωρίς κατοικία, χωρίς πιστοποιητικά. Αποδέχεται ως αιτία των ελλείψεων την προέλευσή τους από περιοχές όπου επικρατούν έκρυθμες καταστάσεις και υποχρεώνει στην εγγραφή τους.
Κρίνουμε απαραίτητο το επόμενο διάστημα να γίνει μια μεγάλη καμπάνια στο «Πετροπουλάκη» με στόχο την ενημέρωση των προσφύγων και τη συγκέντρωση αιτήσεων από τους γονείς με τις οποίες θα ζητούν την εγγραφή των παιδιών τους στα δημόσια σχολεία, νηπιαγωγεία και στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, ώστε 1η Σεπτέμβρη να μην υπάρξει κανένα παιδί που θα στερηθεί την πρόσβαση στην εκπαίδευση".
Ταυτόχρονα, διεκδικούμε όλες τις αναγκαίες προσλήψεις με μαζικούς διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών και όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων, με τμήματα υποδοχής και όλες τις υποστηρικτικές δομές, με κάλυψη της μεταφοράς των μαθητών από το στρατόπεδο στα σχολεία, με σίτιση και πλήρη υγειονομική περίθαλψη.
Θεωρούμε δεδομένο ότι στην προσπάθεια αυτή κανένας δεν θα εθελοτυφλήσει και αναμένουμε τις επίσημες ενέργειες που πρέπει να γίνουν από την πλευρά τόσο της πολιτείας (Υπουργείο, Δήμοι, Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας) όσο και των σωματείων των συναδέλφων δασκάλων και καθηγητών.
