Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας: «Αφετηρία νέων διεκδικήσεων η Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών».

Η Νομαρχιακή Επιτροπή Πρέβεζας του ΣΥΡΙΖΑ  χαιρετίζει την Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών, ως ημέρα μνήμης και αναστοχασμού και ως αφετηρία νέων διεκδικήσεων και αγώνων των γυναικών. Η 8^η  Μαρτίου υπενθυμίζει πως,  παρά τα σημαντικά βήματα για τη γυναικεία χειραφέτηση και την ισότητα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον στη Δύση, παντού οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν τα φτωχότερα μέλη των κοινωνιών τους, να αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες για την ίδια εργασία, ενώ η εναντίον τους βία αποτελεί το πιο διαδεδομένο έγκλημα στον κόσμο και πλήττει τη ζωή, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του μισού πληθυσμού της γης.

Στο  χρόνο που πέρασε οι γυναίκες βγήκαν ξανά στους δρόμους, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή για το φεμινιστικό κίνημα. Από τις πλατείες της Αργεντινής μέχρι αυτές των ευρωπαϊκών πόλεων και της Τουρκίας διαδήλωσαν ενάντια στην έμφυλη βία,  στον ρατσισμό και τον σεξισμό, κατάγγειλαν τη ρατσιστική ατζέντα Τράμπ, αλλά και τις πολιτικές λιτότητας και τις επιπτώσεις τους στη ζωή τους, διεκδίκησαν  το  δικαίωμα στη διαφορετικότητα, την ισότητα, υπέρ της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας. Ανάγκασαν την τουρκική κυβέρνηση να πάρει πίσω το νομοσχέδιο που νομιμοποιούσε κατά περίπτωση το βιασμό ανηλίκων και εναντιώθηκαν αποφασιστικά στις προσπάθειες της πολωνικής κυβέρνησης να σκληρύνει τους ήδη πολύ περιοριστικούς νόμους που αφορούν τις αμβλώσεις.

Η 8^η  Μαρτίου υπενθυμίζει ακόμη πως στη χώρα μας έχει γιγαντωθεί η θηλυκή ανεργία, ιδιαίτερα η νεανική. Η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους που έφεραν την τελευταία δεκαετία οι πολιτικές λιτότητας έχουν προσθέσει νέα βάρη στις γυναίκες, όσον αφορά  στη φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων. Και φυσικά εξακολουθεί να παραμένει χαμηλή η συμμετοχή τους  στα κέντρα λήψης αποφάσεων, υπονομεύοντας την ίδια τη δημοκρατία και την ουσία της. Για όλους αυτούς τους λόγους οι γυναίκες της χώρας μας θα εξακολουθήσουν  να  αγωνίζονται.  

Η σημερινή κυβέρνηση αναγνωρίζει, σέβεται και ενισχύει τα αιτήματα των γυναικών, παρά τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Εξασφάλισε τη συνέχιση της λειτουργίας του Δικτύου Δομών Στήριξης των γυναικών και  επέκτεινε  τη φιλοξενία τους σε γυναίκες πρόσφυγες-θύματα έμφυλης βίας και τα παιδιά τους. Ολοκλήρωσε το νομοσχέδιο για την Ουσιαστική Ισότητα των Φύλων, και αναμένουμε από αυτήν να επισπεύσει τη κατάθεσή του προς  ψήφιση στη Βουλή. Εξέδωσε εγκύκλιο για τη χρήση μη σεξιστικής γλώσσας στα δημόσια έγγραφα κ.ά. Παράλληλα, ολοκλήρωσε το Εθνικό Σχέδιο για την Ισότητα των Φύλων  της περιόδου 2016-2020 της Γ.Γ.Ι.Φ. και σύστησε τη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή για την επικύρωση της «Σύμβασης για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας» του Συμβουλίου της Ευρώπης, γνωστή και ως «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης» - αίτημα χρόνων των γυναικείων και φεμινιστικών οργανώσεων.

Όμως, χρειάζονται ακόμη πολλά να γίνουν και οι γυναίκες θα εξακολουθήσουν να αγωνίζονται για την υλοποίησή τους, για μια πιο δίκαιη κοινωνία, χωρίς διακρίσεις λόγω φύλου, χωρίς καταπίεση, χωρίς εκμετάλλευση και φτώχεια.

                                                                     Γραφείο Τύπου Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας

Οι γυναίκες στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και τη γυναικεία χειραφέτηση

160 χρόνια έχουν περάσει από τις 8 Μάρτη του 1857, που οι γυναίκες της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού κατέβηκαν σε μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας ίσες αμοιβές με τους άνδρες και καλύτερες συνθήκες δουλειάς. Η διαδήλωση πνίγηκε στο αίμα από την αστυνομία και αποτέλεσε σταθμό στην πάλη των εργατριών γυναικών και αφορμή η 8 Μάρτη να καθιερωθεί από το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα σαν Μέρα της Γυναίκας.

Παρά τους αγώνες όλα αυτά τα χρόνια του κομμουνιστικού και του γυναικείου κινήματος για τα δικαιώματα και την ισότητα των γυναικών, που έχουν επιβάλλει σημαντικές κατακτήσεις, η ανισότητα παραμένει.

Η καταπίεση που υφίστανται εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια σε όλο τον κόσμο, με παραβίαση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, η στέρηση της εκπαίδευσης, ο εξαναγκασμός σε σκληρή -χαμηλότερα ή καθόλου αμειβόμενη- εργασία, η επιβολή ακόμα και του συζύγου και του γάμου, η έλλειψη φροντίδας για τη μητρότητα και την υγεία, η επαναφορά της απαγόρευσης των αμβλώσεων, η βία, η σωματεμπορία, οι βιασμοί ακόμα και η αφαίρεση της ζωής, η ενδοοικογενειακή βία, σηματοδοτούν τις συνθήκες ζωής των γυναικών και τον «πολιτισμό» της κοινωνικής μας οργάνωσης. Και αυτή δεν είναι μόνο πραγματικότητα κάποιων μακρινών χωρών, αλλά και «αναπτυγμένων» χωρών της δύσης.

Στη χώρα μας η θέση της γυναίκας της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων παραμένει στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Με χαμηλότερες αμοιβές, περιορισμένη πρόσβαση στην εργασία, τη μόρφωση, την επιστήμη. Με άνισο καταμερισμό στις δουλειές του σπιτιού, στη φροντίδα των νεαρότερων και των γηραιότερων μελών και συνέπειες τόσο στην προσωπική, όσο και στην κοινωνική ζωή τους. Με προκαταλήψεις και διακρίσεις.

Στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, στην Ελλάδα των μνημονίων, της φυλακής του κεφαλαίου, της Ε.Ε., και του Δ.Ν.Τ. οι γυναίκες είναι αυτές που πληρώνουν πιο βαρύ το τίμημα της αστικής απάντησης στην κρίση. Με μεγαλύτερο μερίδιο από ότι οι άνδρες, στις απολύσεις, την ανεργία, την επισφάλεια, τη μερική απασχόληση τις περικοπές μισθών, την εργοδοτική τρομοκρατία και τις συχνότερα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης στους χώρους εργασίας. Με αφαίρεση κατακτήσεων, για τα όρια συνταξιοδότησης, δήθεν στο όνομα της ισότητας. Είναι αυτές που βιώνουν βαρύτερα τη συρρίκνωση των δημόσιων δαπανών για την κοινωνική πρόνοια, την κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και κοινωνικών επιδομάτων. Που πλήττονται οδυνηρά από τις επιπτώσεις στον πολύπλοκο ρόλο τους ως γυναίκες, εργαζόμενες, μητέρες, νοικοκυρές. Είναι αυτές που τσακίζονται περισσότερο από την επιβολή τροφείων στους παιδικούς σταθμούς. Είναι αυτές που τραυματίζονται περισσότερο από την αναβίωση σκοταδιστικών, θρησκοληπτικών, συντηρητικών αντιλήψεων.

Οι ρίζες του προβλήματος της γυναικείας ανισοτιμίας, που βρίσκονται στα εκμεταλλευτικά συστήματα, είναι αυτές που έχουν επιβάλλει τη διπλή καταπίεση και εκμετάλλευση της γυναίκας της εργατικής τάξης στο σύγχρονο βάρβαρο καπιταλισμό. Προβάλλει η ταξική ουσία της φυλετικής ανισοτιμίας και η επιτακτική αναγκαιότητα οργάνωσης ενός κομμουνιστικού κινήματος για την επανάσταση, που θα ανοίξει το δρόμο για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και όλων των διακρίσεων, για τα ίσα δικαιώματα των εργατριών και όλων των γυναικών από τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα και για την κομμουνιστική απελευθέρωση. Μαζί προβάλλει η αναγκαιότητα της πάλης για τα δικαιώματα των γυναικών στο σημερινό κόσμο, για δουλειά, ίση αμοιβή, προστασία της μητρότητας, μέτρα κοινωνικής προστασίας και πρόνοιας, σεβασμό και ίση μεταχείριση.

Οι αγώνες των εργατριών της ΣΚΟΤ, των καθαριστριών στα νοσοκομεία και στα λεωφορεία, η συμμετοχή των γυναικών εκπαιδευτικών στους εργατικούς αγώνες και στα συνδικαλιστικά όργανα δείχνουν το δρόμο.

Οι πρωτοπόροι αγώνες των γυναικών για τη γυναικεία χειραφέτηση από τη Ροζάβα, μέχρι την Ιταλία, τη Πολωνία, την Τουρκία και τις ΗΠΑ εμπνέουν.

Οι γυναίκες πρόσφυγες που βλέπουμε να πρωτοστατούν στη χώρα μας στους αγώνες και τις πορείες των προσφύγων για τις συνθήκες, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους γεννούν ελπίδες.

Οι γυναίκες μπορούν να μη το βάλουν κάτω, να αντισταθούν στο κατεστημένο που θέλει να γυρίσει στο μεσαίωνα τα δικαιώματα όλων μας. Μαζί με τους άνδρες να βρεθούν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την ειρήνη, το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στη ζωή, για μια κοινωνία της εργατικής χειραφέτησης και της κοινωνικής απελευθέρωσης, των ίσων δικαιωμάτων αντρών και γυναικών. Για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης κεφαλαίου, κυβερνήσεων, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.

ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

www.narnet.gr

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ Ν. ΠΡΕΒΕΖΑΣ 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Τιμάμε την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας

Παλεύουμε για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα.

Στις 8 Μαρτίου του 1857 οι εργάτριες της κλωστουφαντουργίας στη Ν Υόρκη αγωνίστηκαν για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η μέρα αυτή έχει τις ρίζες της βαθιά στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Τα αιτήματα τους τότε για ανθρώπινες συνθήκες και μείωση των ωρών εργασίας δεν απέχουν από τα αιτήματα των γυναικών του σήμερα. Η απεργία στις 8 Μαρτίου του 1857 ήταν από τις σημαντικότερες στιγμές του εργατικού κινήματος, έβαζε στη γραμμή ζητήματα εκμετάλλευσης, διακρίσεων και ανισοτιμίας. Η ρίζα της γυναικείας ανισοτιμίας έχει ταξικό χαρακτήρα.

Στο κυνήγι του κέρδους από τους μεγαλέμπορους και τις πολυεθνικές στον κλάδο του εμπορίου χιλιάδες γυναίκες καθημερινά αναγκάζονται να εκθέτουν την σωματική και ψυχική τους υγεία σε σοβαρούς κινδύνους. Ατέλειωτες ώρες ορθοστασίας, βάρη, κλειστοί χώροι, υψηλές θερμοκρασίες στους φούρνους, χαμηλές στα ψυγεία χωρίς καμία προστασία, πίεση από διευθυντάδες και προϊστάμενους για να βγει όσο περισσότερη δουλεία από λίγους εργαζόμενους, δηλαδή εντατικοποίηση, είναι μερικά από όσα βιώνουμε καθημερινά μέσα στα καταστήματα. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις άθλιές εργασιακές σχέσεις, με το γεγονός ότι οι μεγαλέμποροι επιβάλουν όποιους όρους θέλουν για εξυπηρετούν την κερδοφορίας τους με μισθούς πείνας πατώντας στο αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει εξασφαλίσει για αυτούς η σημερινή και οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις. Χιλιάδες είναι οι νέες εργαζόμενες κάτω των 30 ετών που αναγκάζονται να εργάζονται χωρίς κανένα δικαίωμα, με ατομικές συμβάσεις και μισθούς χαρτζιλίκι. Χιλιάδες συναδέλφισσες απολύονται γιατί έκλεισαν το 25ο έτος της ηλικίας τους και έχουν παραπάνω μισθολογικές απολαβές, απολύουν όσες έχουν προϋπηρεσία και κάποια εναπομείναντα δικαιώματα, όσες αρνούνται να υπογράψουν ατομική σύμβαση που τις δένει χειροπόδαρα.

Δεν είναι μονόδρομος αυτή η κατάσταση που βιώνουνε, δεν πρέπει να συμφιλιωθούμε με τη μαύρη πραγματικότητα που μας έχουν επιβάλει ΕΕ, αστικές κυβερνήσεις, κεφάλαιο. Να προσαρμόσουμε τις ανάγκες μας στα ελάχιστα, να δουλεύουμε ήλιο με ήλιο για ψίχουλα, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, χωρίς Κυριακάτικη αργία και ξεκούραση, χωρίς δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς για τα παιδία μας, χωρίς δωρεάν προληπτικές εξετάσεις, επισκέψεις σε γιατρούς για μας και τα παιδιά μας.

Μέσα από το οργανωμένο αγώνα, υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα μας και διεκδικούμε συλλογικά κάθε αίτημα για να καλυτερεύσει το μέλλον μας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Καλούμε όλες τις εργαζόμενες στον κλάδο να παλέψουμε και να διεκδικήσουμε:

• •Υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
• •Κατάργηση της μερικής απασχόλησης και του ωρομίσθιου, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και όλων των ελαστικών μορφών εργασίας και μετατροπής τους σε 8ωρες συμβάσεις αορίστου χρόνου.
• •Νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής Αργίας. Να καταργηθούν όλοι οι νόμοι και οι διατάξεις που απελευθερώνουν το ωράριο.
• •Πρόσληψη μόνιμου προσωπικού και πλήρους απασχόλησης για να σταματήσει η εντατικοποίηση.
• •Να σταματήσει η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς από την εργοδοσία.
• •Αποκλειστικά Δημόσια, Κοινωνική Ασφάλιση. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.