Βρεθήκαμε προ εκπλήξεως όταν είδαμε την ανακοίνωση του νέου συνδέσμου ξενοδόχων Πρέβεζας για τη φιλοξενία προσφύγων στο Κανάλι. Πρόκειται για την μετεγκατάσταση πενήντα (50?) ανθρώπων από ξενοδοχείο της Λυγιάς.

Και να σκεφτεί κανείς πως οι γράφοντες αυτό το ξενοφοβικό κείμενο είναι απόγονοι προσφύγων και μεταναστών.

Από τον προηγούμενο Μάρτη βρεθήκαμε δίπλα στους πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στη Φιλιππιάδα στο πρώην στρατόπεδο Πετροπουλάκη, από την πρώτη στιγμή.

1. Στήθηκε την επόμενη κιόλας μέρα Ιατρείο. Στο κάλεσμα του Κοινωνικού Ιατρείου ανταποκρίθηκαν αμέσως ιατροί και νοσηλευτές του Νοσοκομείου Πρέβεζας.

2. Οργανώθηκαν δράσεις για τα παιδιά από την ομάδα θεατρικού παιχνιδιού του ΙΚΑΠ. Ενώ η ομάδα φρόντισε όλα τα παιδιά να πάρουν τα δώρα τους που πριν είχαν καταγραφεί για το καθένα παιδί ξεχωριστά.

Ανάλογες δράσεις έγιναν και από άλλες συλλογικότητες.

3. Βρισκόμασταν στο χώρο σε καθημερινή βάση για τους πρώτους τρεις (3) μήνες.

4. Προσπαθώντας να βοηθήσουμε στην εκεί οργάνωση με άλλους εθελοντές από τις γύρω περιοχές και πιέζοντας συνεχώς για την βελτίωση των συνθηκών αλλά κυρίως αναδεικνύοντας την ανάγκη ΑΜΕΣΗΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

5. Προσπαθώντας από την άλλη να συντονίσουμε την αλληλεγγύη του κόσμου που γέμισε με πράγματα και μάλιστα φροντισμένα και καλής ποιότητας το χώρο του ΙΚΑΠ όπου συλλέγονταν.

6. ΦΤΙΑΞΑΜΕ με ευρύτερη στήριξη τη δομή φιλοξενίας εγκύων προσφύγων που συνεχίζει μέχρι σήμερα τη λειτουργία της και μέσα σε αυτό το σπίτι έχουν γεννηθεί 7 παιδιά μέχρι σήμερα. Εκτός τον συμπολιτών μας και των συλλογικοτήτων μας η δομή αυτή δεν έχει υποστηριχτεί από κανέναν. Εννοείται πως εμείς αρνηθήκαμε χρήματα από ΜΚΟ, ενώ εκκρεμεί η ανταπόκριση σωματείων στο αίτημά μας, για οικονομική βοήθεια, είμαστε όμως σίγουροι ότι δεν μπορεί να αγνοηθεί η σημαντικότητα του να βρίσκεται μια γυναίκα μετά τη γέννα της σε ένα ασφαλές και ζεστό περιβάλλον που αποτελεί αυτό το σπίτι.

Εν πάση περιπτώσει.

Έχουμε έρθει κοντά με αυτό τον κόσμο ακούγοντας τις αφηγήσεις τους για το βιός που χάθηκε από τη λαίλαπα του πολέμου, δομώντας με αρκετούς την ιερή σχέση της φιλίας.

Η ανταπόκριση των συμπολιτών μας σε κάθε κάλεσμα, ήταν συγκλονιστική και ενώ η μέγγενη σφίγγει συνεχώς και τα προβλήματα για όλους μεγεθύνονται δεν έπαψε ο κόσμος να βλέπει με συμπόνια και κατανόηση το δράμα των προσφύγων (κυρίως δε όταν υπάρχει και ταύτιση με τη δική τους οικογενειακή ιστορία προσφυγιάς). Ακόμη λοιπόν και κάτω από αυτές τις συνθήκες ο κόσμος προσφέρει απλόχερα από το υστέρημα του.

Εμείς ξέρουμε πολύ καλά τι πυροδοτούν αυτού του τύπου δημοσιεύματα και δεν βιαστήκαμε να απαντήσουμε.

Στη συνέχεια σχεδόν αμέσως μετά, είδαμε από τοπικό μπλόγκ, αναδημοσίευση κατάπτυστου ρατσιστικού, φασιστικού άρθρου ενός τύπου που προκαλεί το αίσθημα του μίσους, τον θυμό, την μισαλλοδοξία.

Και τέλος, η ρατσιστική επίθεση που έγινε κατά προσφύγων στην Καστροσυκιά.

Ε ναι, πιστεύουμε ακράδαντα ότι αυτά τα δημοσιεύματα έπαιξαν το ρόλο τους για να πυροδοτήσουν το περιστατικό και ίσως το θέμα δεν έχει τελειώσει ακόμη.

Από την άλλη αποδεικνύοντας αυτό που λέγαμε παραπάνω, οι συμπολίτες μας, κάτοικοι της Καστροσυκιάς ΔΕΝ επιθυμούν να ταυτιστούν με την ρατσιστική απειλή και βία και σε ένδειξη αλληλεγγύης στους πρόσφυγες που φιλοξενούνται στην περιοχή, τους επισκέφτηκαν να ζητήσουν συγνώμη για αυτή την επαίσχυντη συμπεριφορά προσφέροντας τα δώρα τους.

Βέβαια σε όλα αυτά τραγικά απούσα η πολιτική ηγεσία και οι τοπικές αρχές.

Δεν είδαμε καμία παρέμβαση από την πλευρά Δήμου, της Αντιπεριφέρειας, Βουλευτών, κομμάτων, σωματείων και συλλόγων.

Και βέβαια τους καλούμε έστω και τώρα να πάρουν θέση. Καθώς καλούμε και τον Νέο σύνδεσμο ξενοδόχων να ανασκευάσει το δημοσίευμα, αν αυτό οφείλεται σε απρονοησία, παρότι επικίνδυνη.

Την Δευτέρα 6/3/17 Επισκεφτήκαμε τον εισαγγελέα Πρέβεζας για να εκφράσουμε όλους τους παραπάνω προβληματισμούς, όπου αν και ανέφερε ότι δεν είχε ενημερωθεί για το συμβάν, μας δήλωσε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει η παραμικρή ανοχή σε ζητήματα ρατσισμού, όταν αυτά διαπιστώνονται και τα οποία μάλιστα διώκονται αυτεπάγγελτα. Προκαλεί πάντως ερωτήματα η καθυστέρηση αποστολής του φακέλου στην εισαγγελία, παρότι η αστυνομία επιλήφθηκε του περιστατικού, με συνέπεια την παρέλευση κρίσιμου χρόνου για την αυτόφωρη διαδικασία, σε μια υπόθεση καταφανώς εμπίπτουσα στις διατάξεις της αντιρατσιστικής νομοθεσίας.

Ας μην ξεχνάμε, πως όταν οι ισχυροί αποφασίσουν να σου διαλύσουν τη χώρα είναι πολύ εύκολο να ξεκινήσουν με τους μηχανισμούς τους, το διχασμό και τον εμφύλιο πόλεμο.

Κι όταν έχουν καταφέρει την αποδυνάμωση ενός λαού που αδυνατεί να αποφασίσει για την ευημερία του, τότε παρεμβαίνουν για να καταναλώσουν τα δικά τους όπλα και τέλος να κυριαρχήσουν, φτιάχνοντας τους συσχετισμούς που θέλουν για την κάθε περιοχή.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ (ΚΑΙ ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ)

Η ιστορία είναι ακόμη νωπή. Και όχι, ΔΕΝ θα επιτρέψουμε να κυριαρχήσει το μίσος και η διχόνοια, όσο περνάει απ' το χέρι μας, ανάμεσα ΣΕ ΚΑΜΙΑ πληθυσμιακή ομάδα, κυρίως απέναντι σε καμία μειονότητα.

Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει τέτοια διαχωριστική γραμμή σε ένα άνθρωπο που αγαπά και σέβεται την ζωή -και τον εαυτό του- που άλλοι τον κάνουν να μισήσει.

Αντιστεκόμαστε στην ανθρωποφαγία και τον κανιβαλισμό.

Αναμφίβολα, υπάρχουν βαρύτατες ευθύνες για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και τις πολιτικές που ακολουθούνται κατά των προσφύγων από την ΕΕ και ταυτόχρονα την ελληνική κυβέρνηση που αποδέχεται και υλοποιεί αυτές τις κατάφορες παραβιάσεις ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων. Θέσεις που είναι τόσο κοντά στον ολοκληρωτισμό.

Συμφωνίες ΕΕ - Τουρκίας, ΕΕ - Λιβύης, επανέναρξη της συνθήκης του Δουβλίνο και απόφαση διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης που, αφήνει την κάθε χώρα να κάνει ότι θέλει με την χορήγηση ή μη, διεθνούς προστασίας στους πρόσφυγες που ζητούν άσυλο. Φτιάχνουν λοιπόν σκουπιδότοπους ανθρώπινων ψυχών, με τους απόβλητους της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, τους πιο ευάλωτους, στερώντας τους απολυταρχικά, το δικαίωμα της επιλογής.

Τροφοδοτώντας όλους, με κάτι αρνητικό και καταφέρνοντας να δημιουργήσουν ένα τεράστιο κοινωνικό κενό, μέσο της αδιάκοπης δραστηριότητας του διαχωρισμού.

Δυστυχώς τα καμπ - στρατόπεδα, ίσως μελλοντικά γκέτο αν η κατάσταση δεν αλλάξει άμεσα, είναι εδώ. Έχουμε κατ' επανάληψη τοποθετηθεί και αναλύσει τις συνεπαγωγές αυτών των συνθηκών διαβίωσης.

Να μην αναφερθούμε στην μη ένταξη ακόμη των παιδιών στα σχολεία της Φιλιππιάδας και τα παιχνίδια που παίζονται ακόμη εκεί.

Στις 18 ΜΑΡΤΗ είναι πανευρωπαϊκή ημέρα δράσης κατά του πολέμου, του ρατσισμού, του φασισμού και της φτώχειας.

Το κάλεσμα είναι ανοιχτό για όλους και τον καθένα ξεχωριστά.

Όποιου αισθάνεται πως διαφεντεύεται η ζωή του από εκείνους που εκβιαστικά του στερούν τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής εξωθώντας τον στη δυστυχία.

Όποιου αισθάνεται πως δεν μπορεί να χωρέσει η ύπαρξή του στα στενά όρια των αριθμών, του bar code που μόνο αυτό αντιπροσωπεύει για το σύστημα.

Καλούμε λοιπόν την κοινωνία της Πρέβεζας να δώσει το παρόν

το Σάββατο 18 Μάρτη στις 11.30 το πρωί έξω ή μέσα στη Θεοφάνειο (ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες). Όπου αποφασίσαμε, να απευθύνουμε κάλεσμα για τη συλλογή φαρμάκων για το κοινωνικό ιατρείο ,που στηρίζει 6 χρόνια έλληνες ανασφάλιστους και μετανάστες. Αν λοιπόν κάποιος έχει και μπορεί να προσφέρει φάρμακα που είτε πια δεν χρειάζεται αλλά δεν έχουν λήξει, είτε μπορεί να προβεί στην αγορά και την προσφορά κάποιων από τη λίστα θα είναι σημαντική προσφορά για όλους.

Δείτε εδώ τη λίστα φαρμάκων