Ο κ. Κουτσικόπουλος ανέφερε:
«Όταν ακούμε ότι ένας εκπρόσωπος Φορέα που έχει σχέση με το περιβάλλον θα απευθύνει χαιρετισμό, σκεφτόμαστε όλοι ότι θα ακούσουμε κινδύνους, καμπανάκια, μέτρα, αιτήματα. Θα κάνουμε την υπέρβαση. Θα μιλήσουμε για ανασυγκρότηση. Ανασυγκρότηση σημαίνει να δούμε το αύριο, επειδή ερχόμαστε από μία περίοδο κρίσης. Το πρώτο βήμα είναι μία καλή διάγνωση. Μία καλή διάγνωση θέλει μία καλή ακτινογραφία, έναν καλό γιατρό και θέλει και σεβασμό για τη συνέχεια. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
Μία καλή ακτινογραφία σημαίνει πληροφορία. Και δυστυχώς στην Ελλάδα πάσχουμε. Οι πληροφορίες που έρχονται αυτή τη στιγμή για διαχειριστικά σχέδια που έχουν σχέση με το περιβάλλον και που θα δεσμεύσουν δράσεις και προοπτικές για τα επόμενα χρόνια, είναι ακτινογραφίες πενταετίας ή δεκαετίας. Είναι ένα από τα μεγάλα μας προβλήματα. Το πιο δύσκολο σήμερα δεν είναι να βρεις την πληροφορία. Είναι να την αφομοιώσεις. Και εδώ θέλουμε τους νέους ανθρώπους με τα πτυχία τους, τις δεξιότητες και τις γνώσεις. Στο περιβάλλον αυτό είναι ακόμη πιο έντονο και τα πράγματα τρέχουν ακόμη πιο γρήγορα. Η δεύτερη αδυναμία μας είναι να διακρίνουμε τα αδύνατα και τα δυνατά μας σημεία. Τα αδύνατά μας σημεία συνήθως τα ξορκίζουμε, τα κρύβουμε κάτω από το… χαλί, με αποτέλεσμα να βασίζουμε τις προοπτικές μας ενισχύοντας τα δυνατά μας σημεία. Όμως δε φτάσαμε εδώ σήμερα από τα δυνατά μας σημεία, αλλά από τις αδυναμίες μας. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για ανασυγκρότηση, θα πρέπει ειλικρινά και αντικειμενικά να δούμε ποια είναι τα αδύνατα σημεία μας, που φρέναραν και όλα τα θετικά. Είναι ένα μεγάλο στοίχημα για να δούμε το αύριο με ένα διαφορετικό μάτι και όχι να περιμένουμε μία εξέλιξη που νομοτελειακά θα έρθει.
Η Πρέβεζα είναι η μοναδική πόρτα του Αμβρακικού. Η Πρέβεζα έχει παράδοση στις καλλιτεχνικές εξώπορτες. Είναι πανέμορφες, είναι και το καμάρι μας. Θα πρέπει η Πρέβεζα να γίνει η όμορφη εξώπορτα του Αμβρακικού. Ενός Αμβρακικού που έχει δύο ιδιότητες. Η μία είναι να είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης στην περιοχή. 3.500 εργαζόμενοι πλήρους ή μερικής απασχόλησης έχουν το μεροκάματό τους από τον Αμβρακικό. Είναι εντυπωσιακό το νούμερο. Μη ψάξετε να το βρείτε, δεν υπάρχει πουθενά επίσημα καταγεγραμμένο, γι’ αυτό και δε μας απασχόλησε ποτέ. Όμως 2.000 σκάφη και 16 λιμνοθάλασσες δε δουλεύουν μόνα τους. Είναι μία πραγματικότητα που την αγνοήσαμε. Ακούσατε προηγουμένως τον κ. Ναξάκη και είπε για το τι δυνατότητες θα είχαμε, αλλά το ψάρι που είναι η κουλτούρα, η παράδοση, που βρίσκεται στα ψηφιδωτά της Αρχαίας Νικόπολης, δεν το έχουμε ενσωματώσει στα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα. Εδώ και μερικούς μήνες, μία ομάδα ανθρώπων ξεκίνησε μία πρωτοβουλία. Μία πρωτοβουλία που στην καρδιά της βρίσκεται η απογραφή των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της περιοχής. Έκανα τη μισή επαγγελματική μου καριέρα στον Ατλαντικό, στο Ινστιτούτο Έρευνας Θάλασσας της Ευρώπης. Είναι εντυπωσιακό ότι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής, σε αυτό που λέγεται θαλάσσιο οικοσύστημα, παράκτια ζώνη είναι μοναδικά. Θα έλεγα ότι η μόνη περιοχή που πλησιάζει στη Μεσόγειο, αυτά που έχουμε στα χέρια μας είναι η περιοχή της Σετ από τη Μεσογειακή Γαλλία. Με μία διαφορά. Δεν έχει την ιστορία. Την ιστορία που συνδέεται με τους φυσικούς πόρους και αποτυπώνονται και στα μνημεία. Και δεν είναι και το ζεστό φιορδ, όπως είναι ο Αμβρακικός. Είναι μία μικρογραφία της Βαλτικής και της Μαύρης Θάλασσας και σε 400 τετραγωνικά χιλιόμετρα συγκεντρώνει όλα αυτά που ο σύγχρονος κόσμος έχει ως προβλήματα έρευνας και διαχείρισης.
Η μεγαλύτερη επένδυση έχει γίνει. Έχουμε το φυσικό εργαστήριο. Έχουμε τη μικρογραφία της Βαλτικής. Και τι την κάναμε; Δεν την έχουμε χρησιμοποιήσει. Και όχι μόνο αυτό, δεν σκεφτήκαμε ότι μπορεί να έχουμε ένα εργαλείο που θα βοηθήσει και τις παραγωγικές δραστηριότητες της περιοχής. Θα βοηθήσει στο να κρατήσουμε νέους ανθρώπους υψηλού επιπέδου στην περιοχή. Θα μου πείτε: Μιλάτε για ένα ινστιτούτο;
Μακριά από εμένα. Δε θα ξανακάνουμε τα λάθη του παρελθόντος.
Μιλάω για μία σύμπραξη των υγιών δυνάμεων της περιοχής. Και αυτή τη στιγμή υπάρχουν αρκετοί που μπορούν να προσφέρουν και το έχουν αποδεχθεί και θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη της περιοχής. Ίσως χρειαστούμε βοήθεια, στην περίπτωση που το κρίνετε αξιόλογο. Η δεύτερη ιδιότητα του Αμβρακικού είναι ότι είναι ο τελικός αποδέκτης. Το λέμε, αλλά δε το έχουμε λάβει ποτέ σοβαρά υπ’ όψη, στις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες του παρελθόντος.
Δέχεται όλα τα αποτελέσματα που γίνονται γύρω από αυτόν.
Αρκεί να σας πω ότι στην περίοδο της Κρίσης, στην πεδιάδα της Άρτας είχαμε αύξηση των κτηνοτροφικών μονάδων κατά 25%. Αν υπάρχει στρατηγική γι’ αυτό θα ήθελα να τη δω. Αλλά πόσο σοβαρά λάβαμε υπ’ όψη τον τελικό αποδέκτη.
Όταν σας δώσουν λίγη ζάχαρη να βάλετε στον καφέ σας, σε 30 δευτερόλεπτα τον έχετε κάνει γλυκό. Αν σας ζητήσουν να τη βγάλετε από τον καφέ, θα χρειαστείτε ένα χημικό εργαστήριο και αν σας ζητήσουν να βγάλετε μόνο τη ζάχαρη δε θα το καταφέρετε. Αυτό σημαίνει τελικός αποδέκτης. Ανάπτυξη που δε θα συνδέεται με τη λογική της περιβαλλοντικής βιώσιμης ανάπτυξης, ειδικά για την περιοχή γύρω από τον Αμβρακικό, δυστυχώς θα οδηγήσουν σε αδιέξοδο. Ελπίζω με την εμπειρία τη σημερινή να τα πάμε καλύτερα τις επόμενες ημέρες».
