«Σαράντα τέσσερα χρόνια μας χωρίζουν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοέμβρη του 1973 ενάντια στη δικτατορία της 21ης Απριλίου και τη χούντα των συνταγματαρχών.

Ήταν τότε μια από τις πιο μελανές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας μας. Ο ελληνικός λαός στερούνταν τα πιο βασικά δημοκρατικά δικαιώματα, οι εργαζόμενοι υπέφεραν από την ανέχεια και τη φτώχεια ενώ οι ολιγάρχες του πλούτου ασύδοτα κερδοσκοπούσαν. Τα ξερονήσια και οι φυλακές ήταν γεμάτες με πολιτικούς κρατούμενους και αγωνιστές.

Σήμερα, 44 χρόνια μετά την κορυφαία αντιδικτατορική εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, καθώς ο κόσμος της εργασίας βυθίζεται όλο και περισσότερο στην εξαθλίωση και στην απόγνωση, αποτέλεσμα των συνεχιζόμενων νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών της λιτότητας, το βασικό σύνθημα της νεολαίας και του λαού για: “Ψωμί -Παιδεία -Ελευθερία” αποκτά επίκαιρη σημασία και περιεχόμενο.

Χιλιάδες οικογένειες στερούνται το ψωμί, την κατοικία και άλλα στοιχειώδη αγαθά.

Η ανεργία χτυπάει την πόρτα κάθε σπιτιού και χιλιάδες οικογένειες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Η δημόσια παιδεία, η δημόσια υγεία, η κοινωνική ασφάλιση ισοπεδώνονται από την εφαρμογή των μνημονίων και τα συμφέροντα Κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ.

Το δικαίωμα στην εργασία κουρελιάζεται, ιδίως για τους νέους εργαζόμενους. Η ανεργία, η υποαπασχόληση, η εθελοντική και απλήρωτη «εργασία», η «μαθητεία» και η μετανάστευση δεν μπορεί να είναι το μέλλον της νεολαίας, το μέλλον αυτού του τόπου.

Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται, η χώρα εκποιείται σε τιμή ευκαιρίας.

Το «Ψωμί, η Παιδεία και η Ελευθερία» βιάζεται στο όνομα της κυριαρχίας των αγορών και των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ και θέτει ως στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι, κυνηγημένοι από τους βομβαρδισμούς της Δύσης, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, και ξεριζωμένοι από την ακραία φτώχεια, παλεύουν να περάσουν τα σύνορα και να εισέλθουν στην Ευρώπη. Ο αγώνας μας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές πολιτικές για την ειρήνη πρέπει να είναι αντικειμενικά η πρώτη μας προτεραιότητα. Οι εκπαιδευτικοί μαζί με τους υπόλοιπους εργαζομένους απαιτούμε την ασφαλή μεταφορά των προσφύγων και την εγκατάστασή τους σε άλλες χώρες εφόσον το επιθυμούν και τη δημιουργία των βασικών υποδομών για τη ζωή τους. Θα συνεχίσουμε να δείχνουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας παραδίδοντας το καλύτερο μάθημα ανθρωπιάς στους μαθητές μας. Κυρίαρχο είναι το αίτημά μας για άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από όλες τις πολεμικές ενέργειες από όπου και αν προέρχονται στην ευρύτερη περιοχή. Παράλληλα, η συνεχής πάλη μας σε όλα τα προαναφερόμενα ζητήματα είναι η απάντηση ενάντια στον φασισμό και στην προσπάθεια αναβίωσής του σε μια περίοδο κρίσης.

Το Πολυτεχνείο φωτίζει το δρόμο του αγώνα για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία όλη αυτή την περίοδο που ο λαός μας συνθλίβεται από τις μνημονιακές πολιτικές.

Καλούμε τους μαθητές και μαθήτριές μας, το φοιτητικό κόσμο, τους άνεργους και τους νέους εργαζόμενους και εργαζόμενες, αντλώντας δύναμη και έμπνευση από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, να πρωτοστατήσουν σήμερα στον αγώνα για την ανατροπή αυτής της απάνθρωπης πολιτικής των μνημονίων, της λιτότητας και του ξεριζωμού των λαών.

Να θέσουμε τα θεμέλια για μία άλλη κοινωνία, της ισότητας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου από τον κόσμο.

Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ,

ΠΕΜΠΤΗ 17/11/17

ΠΡΕΒΕΖΑ, 18:00 μ.μ. ΠΑΛΑΙΑ ΚΤΕΛ

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Πρέβεζας».