Κυβέρνηση, ΟΟΣΑ, Ε.Ε, Δ.Ν.Τ και οι πολιτικές συμμόρφωσης στις προσταγές τους, συνεχίζουν να χτυπούν το χώρο της εκπαίδευσης, υπονομεύοντας την ίδια στιγμή τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και καταπατώντας τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών εντείνοντας την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Η σημερινή πολιτική ηγεσία συνεχίζει απρόσκοπτα το δρόμο που χάραξαν η Διαμαντοπούλου, ο Αρβανιτόπουλος και ο Λοβέρδος με κύριο στόχοτην εξασφάλιση πόρων και τη δημιουργία ενός σχολείου με ταξικούς φραγμούς και με εκπαιδευτικούς-δούλους που υπακούουν και προσαρμόζονται στις απαιτήσεις τους.

Τα τελευταία χρόνια οι μνημονιακές κυβερνήσεις αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωσαν τους μισθούς μας, αύξησαν το διδακτικό ωράριο, κατάργησαν-συγχώνευσαν σχολεία και τμήματα, έκοψαν μαθήματα, κατάργησαν τις ώρες υπευθύνων εργαστηρίων, αύξησαν τον αριθμό των μαθητών στα τμήματα, έκλεισαν τμήματα τομέων και ειδικοτήτων στα ΕΠΑ.Λ και Ο.Π. στα ΓΕ.Λ, σταμάτησαν την Π.Δ.Σ., άλλαξαν τις αναθέσεις μαθημάτων και συνεχίζουν…

Η επιβολή του 30ωρου εργασιακού ωραρίου λειαίνει το έδαφος για την αύξηση του διδακτικού ωραρίου που θα οδηγήσει σε νέες απολύσεις αναπληρωτών. Ταυτόχρονα συνδυάζεται με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και κατ’ επέκταση των εκπαιδευτικών, με στόχο την επίσπευση απολύσεων και τη διαμόρφωση ενός ασφυκτικού πλαισίου ελέγχου και πειθάρχησης.

Οι εξαγγελίες για το «Νέο Λύκειο» οδηγούν με ακρίβεια σε νέα συρρίκνωση εκπαιδευτικών και μαθητικού δυναμικού και επιπλέον ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Οι προγραμματιζόμενες νέες συγχωνεύσεις σχολείων και οι καταργήσεις – συγχωνεύσεις τμημάτων γυρίζουν την πλάτη στις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και ανοίγουν πάλι το δρόμο για επιπλέον μείωση της οργανικότητας των σχολείων και απολύσεις.

Η εργασία γίνεται σκλαβιά χωρίς δικαιώματα και η ανεργία πολιορκητικός κλοιός.

Η πολιτική επιλογή των κυβερνήσεων για μηδενικούς διορισμούς στην εκπαίδευση τα τελευταία 8 χρόνια, έχει ως αποτέλεσμα οι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι συνάδελφοί μας να συγκροτούν πλέον το σκελετό του δημόσιου σχολείου και να είναι καταδικασμένοι να ζουν σε ένα καθεστώς συνεχούς εργασιακής ομηρίας και ανασφάλειας. Οι ελαστικά εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί οι οποίοι αποτελούν τα πιο πολύπαθα κομμάτια της εκπαίδευσης είναι κακοπληρωμένοι, ευέλικτοι, χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, ανήμποροι να σχεδιάσουν τον οποιοδήποτε οικογενειακό τους προγραμματισμό, χωρίς προοπτική αφού δεν γνωρίζουν αν, πότε και πού θα δουλέψουν και με τη Δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης στο κεφάλι, μια πραγματικότητα που οδηγεί στην εξουθένωση και την εξόντωση. Μετά τη σκληρή και ψυχοφθόρα διαδικασία των αλλεπάλληλων διαγωνισμών του ΑΣΕΠ, τις προσωπικές και οικογενειακές θυσίες χρόνων, τη διαρκή μετακίνηση σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και τον εμπαιγμό από την πλευρά της κυβέρνησης για 20.000 διορισμούς, ήρθαν και οι εικόνες ντροπής με τους συναδέλφους στα νησιά να κοιμούνται στις παραλίες, εικόνες που θίγουν την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου!

Ταυτόχρονα η πολιτική επιλογή της αδιοριστίας μεταφέρεται σαν ατομική αδυναμία στον κάθε αδιόριστο ή αναπληρωτή, γιατί δεν έχει καλό βαθμό πτυχίου, δεν απέκτησε μεταπτυχιακό ή διδακτορικό, δεν συμμετείχε σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ κ.λ.π., μετατρέποντας τη συλλογική διεκδίκηση για σταθερή και μόνιμη εργασία σε ένα απέραντο ατομικό προσοντολόγιο και καλλιεργώντας συγχρόνως τη λογική του κοινωνικού αυτοματισμού και της διάσπασης των εργαζομένων.Η συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης να υπηρετήσει τα μνημόνια και την πολιτική ΕΕ – ΔΝΤ γεμίζουν τις τσέπες κεφαλαίου, τραπεζών και αγοράς, αφήνει ακάλυπτες τις μορφωτικές και κοινωνικές ανάγκες των μαθητών και οδηγεί τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς στον εργασιακό καιάδα.

Ας διδαχτούμε από την εμπειρία του κινήματος.

Η μαζική, ενωτική, αποφασιστική σύγκρουση των εκπαιδευτικών το 1998, ενάντια στην κυβέρνηση που προωθούσε τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και απαξίωνε το πτυχίο ως μοναδικό εφόδιο διορισμού, άνοιξε το δρόμο για υποχωρήσεις της κυβέρνησης με υλοποίηση μόνιμων διορισμών των αναπληρωτών, που χρόνια υπηρετούσαν στις εσχατιές της χώρας.

Οι μαζικές, αποφασιστικές κινητοποιήσεις το 2016 οδήγησαν στην απόσυρση της διάταξης Φίλη για πλαφόν στην προϋπηρεσία των αναπληρωτών.

Με την ίδια λογική καλούμε όλους και όλες τους συναδέλφους/σες να δώσουμε δυναμικό παρόν στις κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια για τους μόνιμους διορισμούς στην εκπαίδευση:

Η αντοχή και η ανοχή μας τέλειωσαν!

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΟΜΗΡΙΑ!

Βάζουμε φρένο στον κατακερματισμό και τη διάσπαση, διεκδικούμε συλλογικά:

• Κατάργηση του ν.3848

• Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών/τριών σε Ειδική και Γενική Αγωγή για την άμεση κάλυψη των 25.000 τουλάχιστον κενών στην Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση με βάση την προϋπηρεσία και το χρόνο κτήσης πτυχίου. Δεν μπαίνουμε σε κανένα παζάρι μορίων, δεν δεχόμαστε κανένα πλαφόν στην προϋπηρεσία, κανένα προσοντολόγιο.

• Προσλήψεις αναπληρωτών αποκλειστικά και μόνο για την κάλυψη έκτακτων αναγκών.

• Εξίσωση δικαιωμάτων αναπληρωτών με αυτά των μόνιμων σε όλα τα επίπεδα.

και επιπλέον:

• Σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς

• Επαναφορά του διδακτικού ωραρίου στα πριν του 2013 επίπεδα

• 20 μαθητές στα τμήματα, 15 στις κατευθύνσεις, τα εργαστήρια και τα ξενόγλωσσα μαθήματα

• Έναρξη της Ενισχυτικής διδασκαλίας και της Π.Δ.Σ. από την αρχή της χρονιάς

Ο αγώνας των εκπαιδευτικών είναι κοινός!

Παλεύουμε για το αναφαίρετο δικαίωμά μας στη μόνιμη και σταθερή εργασία!

ΟΛΟΙ/ΕΣ

ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ-ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΠΟ 23/2/2018