“Αρνούµαστε να υποταχθούµε στη βαρβαρότητα της εκµετάλλευσης και της καταπίεσης!
Δε διαπραγµατευόµαστε τη ζωή και τα δικαιώµατά µας!
Διεκδικούµε όλα αυτά που µας ανήκουν και µας στερούν Ευρωπαϊκή Ένωση – κυβερνήσεις- κεφάλαιο!
162 χρόνια μας χωρίζουν από τις 8 Μάρτη του 1857, όταν οι γυναίκες της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού βγήκαν με μια μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ίσες αμοιβές. Η διαδήλωση χτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία και πνίγηκε στο αίμα, αλλά αποτέλεσε σταθμό στην πάλη των εργατριών γυναικών που δεν σταμάτησε. 2 χρόνια μετά, την ίδια μέρα, οι γυναίκες ξαναβγήκαν μαζικά στους δρόμους και αυτή η κίνηση αποτέλεσε την αφορμή η 8 Μάρτη να καθιερωθεί από το παγκόσμιο εργατικό κίνημα σαν Μέρα της γυναίκας.
Οι αγώνες των εργατριών που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος φωτίζουν και σήμερα την ανάγκη της οργάνωσης και της πάλης των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών για μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα.
Όλες οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ, με πολιορκητικό κριό το δημόσιο χρέος και στο όνομα της αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης, έβαλαν σε εφαρμογή το πιο βάρβαρο πρόγραμμα αναδιανομής εισοδήματος σε βάρος των εργαζομένων και σε όφελος του κεφαλαίου.
Στα ήδη οξυμένα προβλήματα των γυναικών στην οικογένεια, στην εργασία και στην κοινωνία έρχονται να προστεθούν και νέα καθώς οι γυναίκες πλήττονται άμεσα λόγω των πολλαπλών τους ρόλων. Τα πρώτα θύματα της κρίσης είναι οι γυναίκες: είναι οι πρώτες που απολύονται, οι τελευταίες που προσλαμβάνονται. Οι πρώτες που νιώθουν τα πρόσθετα οικονομικά οικογενειακά βάρη, τα συνήθη θύματα της βίας στο σπίτι, στην εργασία, στο δρόμο…
Στον τομέα της εργασίας:
Τα ποσοστά της ανεργίας στις γυναίκες (στοιχεία της Eurostat) είναι 29%. Στις νέες γυναίκες είναι πάνω από 63% ενώ το ποσοστό των εγγεγραμμένων μακροχρόνιων ανέργων για τις γυναίκες είναι 64,5%.
Οι γυναίκες είναι οι πρώτες που απολύονται, ακόμα και οι έγκυες γυναίκες «μπορούν» πλέον να απολύονται «νόμιμα» από τους εργοδότες σύμφωνα με απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ (2/2018). Αποκαλύπτεται έτσι το αποκρουστικό πρόσωπο της αντεργατικής πολιτικής της ΕΕ και η υποκρισία της ότι αυτή αποτελεί δήθεν τον «προστάτη» των κοινωνικών δικαιωμάτων, της μητρότητας και των πιο ευάλωτων.
Η χαραυγή του 2019 βρίσκει τις αναπληρώτριες και τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς να βιώνουν απίστευτες κι απάνθρωπες πολλές φορές συνθήκες, λόγω της χρόνιας αδιοριστίας, της εναλλαγής μεταξύ ανεργίας και ελαστικής εργασίας, της συνεχούς περιπλάνησης από πόλη σε πόλη και από σχολείο σε σχολείο. Δεν µπορούν να ανταπεξέλθουν οικονοµικά στις συνθήκες, που ζουν µε την αβεβαιότητα για το αν, πότε, πού και για πόσο θα εργαστούν την επόµενη χρονιά...
Στη χαραυγή του 2019 οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί δεν έχουν το δικαίωµα να κάνουν οικογένεια και να γίνουν µητέρες. Δεν έχουν µόνο να αντιµετωπίσουν την αλλαγή του τόπου διαβίωσης κάθε χρόνο και για χρόνια και να καλύψουν το νοίκι και τα έξοδά τους µε τον πενιχρό µισθό τους, έχουν ταυτόχρονα να αντιµετωπίσουν όλες τις διακρίσεις που βιώνουν σε περίπτωση που µείνουν έγκυες.
Το καθεστώς της ελαστικής εργασίας των συµβασιούχων στην εκπαίδευση δεν αναγνωρίζει το δικαίωµα της προστασίας της µητρότητας σε περίπτωση επαπειλούµενης εγκυµοσύνης, καθώς το καθεστώς των αδειών των αναπληρωτών είναι απαράδεκτο. Η άδεια που δικαιούνται είναι όλη κι όλη 7 ηµέρες! Η αναρρωτική άδεια είναι 15 µέρες κι αυτές µε την προϋπόθεση ότι θα αρρωστήσουν τουλάχιστον 10 µέρες µετά την πρόσληψη! Ακόµα, κινδυνεύουν µε απόλυση, αν χρειαστεί να παρατείνουν την αναρρωτική άδεια. Οι άδειες µητρότητας για τις αναπληρώτριες είναι 2 µήνες πριν τον τοκετό και 2¼ μήνες µετά τον τοκετό ενώ στερούνται, άδεια επαπειλούμενης κύησης με αποδοχές, ένσημα και αναγνώριση προϋπηρεσίας και έχουν λειψά δικαιώματα και κατά την άδεια μητρότητας (κύησης, λοχείας, ανατροφής). Γι’ αυτό και πλήθος αναπληρωτριών εκπαιδευτικών οδηγούνται στην παραίτηση για να διαφυλάξουν την εγκυμοσύνη τους ή για να θηλάσουν!
Το ίδιο και στον ιδιωτικό τομέα. Είναι γνωστό ότι πολλές είναι οι επιχειρήσεις που ρωτούν – παράνομα – τις νέες γυναίκες σε συνεντεύξεις, αν σκοπεύουν να μείνουν έγκυες, ή τις βάζουν να υπογράφουν ακόμα και σχετικές διαβεβαιώσεις, καθιστώντας τη μητρότητα από δικαίωμα σε διαβατήριο ανεργίας, χωρίς να υπάρχει καμία κρατική παρέμβαση.
Η εργασία των γυναικών έχει μετατραπεί σε δουλεία:
Εξευτελιστικές αμοιβές χωρίς ασφάλιση με μεταχείριση που περιέχει βία, απειλές, σεξουαλική παρενόχληση και απαράδεκτες έως και θανατηφόρες συνθήκες εργασίας …
Εκτός αυτής της βίαιης, άμεσης επίθεσης, οι γυναίκες είναι οι πρώτες που δέχονται και τις «άρρητες» επιπτώσεις αυτής της οικονομικής κρίσης με το να είναι οι πρώτες που εισπράττουν όλη αυτήν τη διαρκώς αυξανόμενη βία που γεννά η ανασφάλεια, η φτώχεια, τα καθημερινά αδιέξοδα και που εκφράζεται τόσο στην κοινωνία όσο και στις προσωπικές σχέσεις. Και είναι πλέον ορατό ότι οι γυναίκες είναι τα πρώτα θύματα αυτής της βίας που σήμερα φτάνει να παίρνει έως και ακραίες μορφές.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μέσω των δελτίων των ΜΜΕ της διαρκώς αυξανόμενης ενδοοικογενειακής βίας (ξυλοδαρμοί και σεξουαλικές κακοποιήσεις,) αλλά και των βιασμών και της επικίνδυνα ανεξέλεγκτης κατάστασης του τράφικινγκ.
Χαιρετίζουμε τις σύγχρονες γυναίκες που καθημερινά ορθώνουν το ανάστημά τους και αγωνίζονται για τα εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματά τους, μέσα και έξω από το σπίτι, στην οικογένεια, στην εργασία, στην μερική και ελαστική απασχόληση, στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, στην επισφάλεια, στο ζοφερό περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει η εφαρμοζόμενη πολιτική από ΕΕ, ΔΝΤ, ελληνικές κυβερνήσεις, κεφάλαιο. Χαιρετίζουμε τις γυναίκες που οραματίζονται και παλεύουν για την ανατροπή της παρούσας άθλιας κατάστασης, που ψάχνουν το δρόμο της εργατικής χειραφέτησης και της οικοδόμησης της κοινωνίας της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της απελευθέρωσης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
καθηγητών Πρέβεζας”.
