Ο Σύλλογος είχε αναφερθεί ξανά στο θέμα το 2017 και 2 χρόνια μετά στη νέα του επιστολή αναφέρει:
"Το Κάστρο του Παντοκράτορα κατασκευάστηκε το 1807, με σχέδια στρατιωτικού μηχανικού του Γαλλικού στρατού , μετά από εντολή του Αλή Πασά,με σκοπό τον εμπορικό, διοικητικό και στρατιωτικό έλεγχο της περιοχής.
Μετά την απελευθέρωση της Πρέβεζας το 1912 το Ελληνικό Ναυτικό εγκαθίσταται στο κάστρο , συνεχίζοντας την στρατιωτική του χρήση.
Το 1940 ιδιοκτήτης του κάστρου γίνεται το Υπουργείο Δικαιοσύνης και μετατρέπεται σε φυλακές με προσθήκη νέων κτισμάτων για κρατούμενους και φύλακες και ανεγείρεται ο ναός των Αγίων Αναργύρων.
Η χρήση του κάστρου ως επανορθωτικό ίδρυμα έληξε το 1968.
Το 1988 εγκρίθηκε η κάτ’ αρχήν παραχώρηση της χρήσης του στο Δήμο – που το είχε ζητήσει με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου το 1984- με σκοπό τη δημιουργία χώρων πολιτιστικών εκδηλώσεων και αναψυχής.
Το 1991 εκπονείται μελέτη για το κάστρο από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με επιστημονικό υπεύθυνο τον καθηγητή Γ. Βελένη και κατόπιν αναθέσεως από το Δήμο Πρέβεζας και με την συναίνεση της Εφορίας Αρχαιοτήτων και του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Πραγματοποιούνται εργασίες ανάδειξης της προσβασιμότητας και καθαίρονται τα νεώτερα κτίρια των φυλακών.
Το 1996 παραχωρείται οριστικά για χρήση στο Δήμο με αυτονόητη την υποχρέωση συντήρησης και υλοποίησης εγκεκριμένων μελετών αποκατάστασης και αξιοποίησής του.
Το σύνολο των κτισμάτων του κάστρου προστατεύεται από τις διατάξεις της Αρχαιολογίας.
Από την κάτ’ αρχήν παραχώρηση στο Δήμο και κάθε καλοκαίρι , στον εσωτερικό αύλειο χώρο του κάστρου φιλοξενούνταν πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Επί Δημαρχίας Ν. Γιαννούλη και Κ. Παπαγεωργίου εκτελούνται μικρής κλίμακας εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης τμημάτων του κάστρου , με ελάχιστο αποτέλεσμα από την ακολουθείσασα εγκατάλειψη των επόμενων δημοτικών αρχών.
Στις 10-5-2017 ο Σύλλογός μας με έγγραφό του ζητά από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πρέβεζας τις ενέργειές της για τις συνεχώς αυξανόμενες καταστροφικές φθορές στο κάστρο και το βαθμό στατικής του επάρκειας.
Στην απάντησή της η Εφορεία Αρχαιοτήτων επισυνάπτει φωτοτυπία από τις 19-4-2017 εγγράφου της προς το Υπουργείο Πολιτισμού, που αναφέρει ότι κατόπιν αυτοψίας που διενήργησε <διαπιστώθηκαν σημαντικές φθορές σε διάφορα σημεία των τειχών αλλά και άλλων στοιχείων και κτιρίων που το απαρτίζουν.........την τελευταία δεκαετία ορισμένοι από τους δόμους βάσης έχασαν την συνάφεια ........και βρίσκονται σε επισφαλή στατική επάρκεια..... το επίμαχο σημείο της εξωτερικής οχύρωσης παρουσιάζει απώλεια τμήματος του μετώπου της λιθοδομής>.
Συγχρόνως η Εφορεία Αρχαιοτήτων ενημέρωσε το Δήμο για τα μεγάλα προβλήματα φθορών και στατικότητας της <κατ’ ουσίαν> ιδιοκτησίας του.
Η Δημοτική Αρχή το μόνο που έκανε ήταν να διακόψει από το καλοκαίρι του 2017 τις πολιτιστικές εκδηλώσεις στο χώρο , για λόγους ασφάλειας!!!
Προ ημερών το καμπαναριό από το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων κατέρρευσε , δείγμα της καλπάζουσας πλέον φθοράς και στα άλλα μέρη του εμβληματικού κάστρου.
Κύριοι της Δημοτικής Αρχής ,
Το κάστρο του Παντοκράτορα είναι ένα ισχυρό ιστορικό αποτύπωμα στο σώμα της πόλης , σ’ ένα απείρου κάλλους φυσικό τοπίο , παρά την ΑΣΧΉΜΙΑ της διαμόρφωσης του παρακείμενου χώρου.
Είναι ένα μνημείο με πολλαπλές δυνατότητες αξιοποίησης, ικανό να αποτελέσει το εφαλτήριο για την ιστορική , πολιτιστική και κοινωνική αναβάθμιση όλης της πόλης.
Δυστυχώς και εσείς , όπως και οι περισσότερες πρώην δημοτικές αρχές , με φωτεινές μόνο εξαιρέσεις , στέκεστε ψυχροί και αδιάφοροι παρατηρητές στη φθορά και στον ενταφιασμό ενός ακόμη σημαντικότατου μνημείου της πατρίδας μας.
Η απώλειά του θα είναι άλλη μια ρωγμή στη μνήμη της πόλης. Άλλη μια πληγή στην καρδιά της μετά από αυτές που τις τελευταίες δεκαετίες προηγήθηκαν, όπως της διαγραφής από τον πολεοδομικό χάρτη της Πρέβεζας των σπιτιών του Οδ. Ανδρούτσου και του Μ. Μπότσαρη καθώς και της Εβραϊκής Συναγωγής.
Των βανδαλισμών και της καταστροφής του Ιερού Μνημείου Πεσόντων και των κτιρίων στο κάστρο του Αγίου Ανδρέα και του σεμνού ναού του.
Του ίδιου βαθμού λεηλασίας , βανδαλισμών και απαξίωσης του κάστρου του Αγίου Γεωργίου .
Της ισοπέδωσης των προτειχισμάτων και των τζαμιών.
Της εξαφάνισης της ΒΡΥΣΟΥΛΑΣ και του ανθόκηπου.
Της κατεδάφισης των ελαιοτριβείων και της εκρίζωσης όλου σχεδόν του ενετικού ελαιώνα (σημαντικότατο μνημείο της φύσης).
Της ανυπαρξίας στη δομημένη εικόνα της πόλης των διατηρητέων κτιρίων , των πέντε προξενείων και τόσων άλλων ιστορικών και κοινωνικών κόμβων , αλλά και αυτών που θα θαφτούν στη συνέχεια στη στάχτη της λήθης , όταν θα εξακολουθούν να υπάρχουν δημοτικές αρχές , που προτάσσουν της σωτηρίας της πολυεπίπεδης πολιτιστικής μας κληρονομιάς, εκδηλώσεις στην πλειονότητά τους χαμηλής απαιτητικότητας , με κατεστημένη προτεραιότητα τη δημιουργία εντυπώσεων που εξαντλούνται στο φαίνεσθαι και έχουν ορίζοντα δημοτικής θητείας.
Απώλειες και καταστροφές τέτοιας κλίμακας διαπερνούν το τείχος της άγνοιας και καθιστούν τους τοπικούς θεσμούς ένοχους ενώπιον της Ιστορίας.
Για το κάστρο του Παντοκράτορα ,το αξιόλογο και εντυπωσιακό αυτό οχυρωματικό έργο , υπάρχουν στα συρτάρια του Δημαρχείου και μελέτες (Γ. Βελένης , Ε. Σαρρή κ.α.)και φρέσκιες προτάσεις.
Επίσης ευκαιρίες και ευρωπαϊκά προγράμματα αρκετά , τα τελευταία χρόνια, για την υλοποίησή τους.
Εκείνο που είναι δυσεύρετο είναι η βασανιστική αγάπη για τον τόπο, η αγωνία και η ευθύνη για ότι πολύτιμο χάνεται και κυρίως η ισχυρή και αμετακίνητη θέληση όσων υπηρετείτε τους θεσμούς , να διεκδικήσετε όσα δικαιούμαστε , αλλά με περίσσιο θράσος μας στερούνε.
Η ιστορία πάντως είναι απέναντι , παρακολουθεί , καταγράφει , περιμένει και κρίνει".
Το Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου <ΠΡΕΒΕΖΑ>
