Σκοπός αυτής της προσπάθειας ήταν να ομορφύνουν το σχολείο, να βελτιώσουν -κατά το δυνατόν- ένα σχολικό περιβάλλον με αρκετά προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν και να δώσουν μια αχτίδα φαντασίας, παραμυθικού-σουρεαλιστικού στοιχείου και παιδικότητας-παιχνιδιού, όλα συγκερασμένα με τη μουσική και την ανακάλυψη σε μια σύνθεση του Λεωνίδα Γιαννακόπουλου που ξεπέρασε τις προσδοκίες.

Σε σχετική ανακοίνωση το Μουσικό Σχολείο Πρέβεζας αναφέρει:

“Στο πλαίσιο μιας προσπάθειας να ομορφύνουμε το Μουσικό Σχολείο Πρέβεζας αποφασίσαμε να κάνουμε μια τοιχογραφία στον τοίχο του κτηρίου στην είσοδο του σχολείου.

Ο Δημήτρης Αποστολίδης μάς σύστησε τον εικαστικό Λεωνίδα Γιαννακόπουλο, που ζει και εργάζεται στην Αθήνα και έτσι ξεκίνησε αυτή η μαγευτική διαδρομή...

Η ανταπόκριση του καλλιτέχνη, Λεωνίδα Γιαννακόπουλου, στο κάλεσμά μας ήταν άμεση και τον ευχαριστούμε θερμά τόσο για τη "φιλική" τιμή που μας έκανε όσο και για το γεγονός ότι ενέταξε σε σύντομο χρονικό διάστημα την τοιχογραφία του Μουσικού Σχολείου στο ήδη φορτωμένο πρόγραμμά του ζωγραφίζοντας καθημερινά για πολλές ώρες επί εννέα μέρες...

Τίποτα από όλο αυτό, φυσικά, δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς τη στήριξη πολλών ανθρώπων...

Αρχικά, η ανενδοίαστη έγκριση της ιδέας από το Διευθυντή, κ. Βασίλειο Χαλβαντζή, αλλά και η αμέριστη στήριξή του καθ' όλη τη διάρκεια του εγχειρήματος ήταν καίριας σημασίας.

Τα έξοδα για τα χρώματα, την αμοιβή και τη διαμονή του κ. Λεωνίδα Γιαννακόπουλου καλύφθηκαν από τα έσοδα της σχολικής μας εφημερίδας, "Στη Διαπασών". Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθούμε για μια ακόμη φορά στο έργο των μαθητών που με τη συγγραφική και δημοσιογραφική δράση τους προσπαθούν να προσφέρουν στο σχολείο τους καλλιεργώντας το αίσθημα της συλλογικότητας και δημιουργικότητας.

Ένα τόσο μεγάλο project, όμως, δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί από ένα σχολείο αν δεν το αγκαλιάσουν και δεν συνδράμουν, με τον τρόπο του ο καθένας, πολλοί άνθρωποι μαζί... Και, ευτυχώς, για το Μουσικό Σχολείο Πρέβεζας υπάρχουν αρκετοί που το αγαπούν και το στηρίζουν.

Οφείλουμε ένα τεράστιο -κυριολεκτικά- "ευχαριστώ" στον κ. Αλέξανδρο Λαϊνά, όχι μόνο για τη χορηγία του ανυψωτικού γερανού για να μπορέσει να ζωγραφιστεί ένας τοίχος 8x6 μέτρα, αλλά και για τον προσωπικό χρόνο που διέθεσε για πάνω από μία εβδομάδα. Το ίδιο ευγνώμονες είμαστε στη Σοφία Πασσά, που εκτός από τους τόσους ρόλους στην εκπαίδευση μέσα από τους οποίους την έχουμε γνωρίσει, στο πλαίσιο αυτού του εγχειρήματος έφερε εις πέρας με απόλυτη επιτυχία και το ρόλο του χειριστή του ανυψωτικού, επίσης διαθέτοντας πολύ προσωπικό χρόνο, συνοδευόμενο πάντοτε με το χιούμορ της, την ευχάριστη διάθεση και τη φροντίδα της για όλους μας!

Η ανταπόκριση, όμως, και από τα εμπορικά καταστήματα και τους χώρους εστίασης της πόλης μας ήταν το ίδιο συγκινητική! Ευχαριστούμε, λοιπόν, το κατάστημα Konstas για τα πινέλα-βουρτσάκια και υλικά που μας χορήγησε, το κατάστημα Κάλλης για τα σπρέι και το βερνίκι, το ΚΤΕΛ Πρέβεζας για τη μετακίνηση του Λεωνίδα, το καφέ στο ΚΤΕΛ Πρέβεζας για τους καφέδες, το πρατήριο AXON για την προσφορά καυσίμων, το κατάστημα Katsanos energy για τον προβολέα και τα εξής εστιατόρια της πόλης μας για την προσφορά γευμάτων: Η Ψάθα, Σαϊτάν Παζάρ, Γκάφα, Το Ρεμπέτικο στέκι, Το Βαθύ, Συμπόσιο, Ο Καλοφαγάς, Μύθος, Τρελή Γαρίδα, ελλ' Οίνων γεύσεις, Εσπέρισμα, Δημοτικό Καφενείο Πρέβεζας "Λουτρά" και Ο Καϊξής.

Κλείνοντας αυτό το κάπως αφηγηματικό κείμενο, παρά μια σύντομη ανακοίνωση-ενημέρωση (γιατί θα αδικούσε η τελευταία ένα μεγάλο μέρος του εγχειρήματος) θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα όλους αυτούς τους συναδέλφους και φίλους που μας επισκέπτονταν καθημερινά στο σχολείο εν μέσω καλοκαιριού (και άδειας μερικοί) κάνοντάς μας συντροφιά, αγκαλιάζοντας την όλη προσπάθεια, ενώ δεν έλειψαν βέβαια και τα μαγειρέματα!

Ευχαριστούμε τον Πέτρο, που ήρθε από τη Θεσσαλονίκη για να στηρίξει και να παρακολουθήσει τη διαδικασία της τοιχογραφίας, την Αναστασία, τη Δήμητρα, το Βασίλη, το Δημήτρη, τη Βιργινία και τον Πετράκη, τον Μάνθο, την Αρετή, το Θοδωρή και τον Αποστόλη (με τα καθημερινά πεσκέσια τους!), τη Βάσω (με τα παγωτά της!), τη Μερόπη (με τις πίτες της!), την Αλέκα, την Αγγελική, την Ελένη, την Κατερίνα, το Βασίλη (που ήταν εκεί για ό,τι πρόβλημα συναντούσαμε), τον Περικλή, τον Κοσμά και την Άννα, τον Γιάννη, τη Βάσω, την Τούλα και το Θοδωρή, τη Λουΐζα, το Γιώργο και τον Γιωργάκη με τη Σοφία, την Αθηνά, τη Μαρία, τον Κώστα και τον Αγγελάκο, το Βασίλη, αλλά και τους μαθητές, τη Χριστιάνα, τη Δανάη, την Εύα, τον Τάσο, τον Άγγελο, τον Γεράσιμο, την Άννα, την Κατερίνα, τον Κώστα... και άλλους που ενδεχομένως να ξεχνάμε αυτήν τη στιγμή και απολογούμαστε γι' αυτό...

Σκοπός αυτής της προσπάθειας ήταν να ομορφύνουμε το σχολείο μας, να βελτιώσουμε -κατά το δυνατόν- ένα σχολικό περιβάλλον με αρκετά προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν και να δώσουμε μια αχτίδα φαντασίας, παραμυθικού-σουρεαλιστικού στοιχείου και παιδικότητας-παιχνιδιού, όλα συγκερασμένα με τη μουσική και την ανακάλυψη σε μια σύνθεση του Λεωνίδα που ξεπέρασε τις προσδοκίες μας!

Την οργάνωση του project ανέλαβε η φιλόλογος Έλλη Σιαπανίδου”.

Δείτε το βίντεο στο κανάλι του σχολείου στο YouTube!