Στις 13 Αυγούστου 2019 ο Σύνδεσμός μας συμμετείχε στην πεζοπορία που διοργάνωσαν οι Σύνδεσμοι Συρρακιωτών με την Κοινότητα Συρράκου στην Πρίζα. Ξεκινήσαμε από το χωριό με αγροτικά αυτοκίνητα και φθάσαμε στους Αγίους Αποστόλους .Από εκεί άρχισε η πεζοπορία για την κορυφή της Πρίζας. Ακολουθήσαμε την κορυφογραμμή και τερματίσαμε στη θέση Παλιουμανάστρι [Παλιό Μοναστήρι] (*) της Αγίας Παρασκευής, όπου στήσαμε έναν ξύλινο σταυρό.
Στις 14 Αυγούστου 2019 το μεγάλο χορευτικό τμήμα του Συνδέσμου μας συμμετείχε σε φεστιβάλ παραδοσιακών χορών στους Μελισσουργούς Άρτας.
Στις 15 Αυγούστου 2019 δυο χορευτικά τμήματα του Συνδέσμου μας, ένα εφηβικό και ένα ενηλίκων παρουσίασαν παραδοσιακούς χορούς του Συρράκου στο χοροστάσι του χωριού πριν την έναρξη του πανηγυριού.
(*) Λα Παλιουμανάστρι [Στο Παλιό Μοναστήρι]
(Από το βιβλίο ‘’Συρράκο – Τοπωνύμια’’, του Σπύρου Νταλαούτη)
Στην κορυφή της μεγάλης Πρίζας σχηματίζεται ένα μικρό βουρτόπι, στο οποίο υπάρχουν ερείπια αρχαίου κτίσματος. Οι πέτρες είναι κάτασπρες, φερμένες εκεί απ’ την περιοχή του Τσάση. Αυτό το σημείο απ’ όπου αντικρίζεις μόνο ουρανό και γη διάλεξαν για προσευχητήριό τους οι μοναχοί και έχτισαν τον 7ο αιώνα το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Το μοναστήρι δεν είχε νερό και οι καλόγεροι το χειμώνα μάζευαν σε στέρνα το νερό της βροχής και του χιονιού. Το καλοκαίρι έπαιρναν νερό απ’ την πηγή που βρίσκεται στον Ουβραίο.
Στην κορυφή της Πρίζας οι καιρικές συνθήκες ήταν αντίξοες και αυτό ανάγκασε τους καλόγερους το 14ο αιώνα να μεταφέρουν το μοναστήρι στα Χαλάσματα του Παλιοχωρίου, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το ομώνυμο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Εκεί το χειμώνα η διαβίωση ήταν πιο εύκολη και οι καλόγεροι ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία. Τα πρώτα χρόνια , το μεν καινούριο μοναστήρι το είχαν για το χειμώνα, το δε παλιό για το καλοκαίρι. Μερικοί δε συμφώνησαν με τη μεταφορά και παρέμειναν μέχρι το τέλος της ζωής τους στο παλιό, οπότε και καταργήθηκε.
Οι παλιότεροι διηγούνταν πως ο τελευταίος καλόγερος, που έμεινε στην Πρίζα, έλεγε το καλοκαίρι στους βοσκούς: ‘’Τίποτε δε με φοβίζει εδώ πάνω το χειμώνα παρά μόνο το δυνατό και άγριο φύσημα του ανέμου και αν καμιά άνοιξη με βρείτε πεθαμένο να ξέρετε πως απ’ τον αέρα θα έχω πεθάνει’’. Το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στα Χαλάσματα, απ’ το 16ο μέχρι το 19ο αιώνα ανέπτυξε πολλές δραστηριότητες και τα έσοδά του κάλυπταν ανάγκες των σχολείων του Συρράκου.
