Να θυμίσουμε πως το Νοέμβριο του 2018 η πρωτοβουλία είχε καταθέσει ανάλογο αίτημα που η προηγούμενη δημοτική αρχή επέλεξε να μην ανοίξει.

Η Πρωτοβουλία πολιτών Πρέβεζας κατέθεσε στις 25 Σεπτεμβρίου νέο αίτημα μαζί με το ψήφισμα για τη συλλογή υπογραφών, τη σχετική αφίσα με τους χάρτες και την παρακάτω εισήγηση :

«Αξιότιμε, κύριε ∆ήμαρχε, κυρίες και κύριοι ∆ημοτικοί Σύμβουλοι.

Γνωρίζουμε από την διεθνή εμπειρία και βιβλιογραφία ότι η εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε όλες τις περιοχές του πλανήτη, δημιούργησαν τεράστια κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα. Όπως συμβαίνει και στην γειτονιά μας, στην γειτονική Αλβανία, στην περιοχή του Φιέρ ή στην περιοχή της Ματέρα, στη Μπασιλικάτα της Ιταλίας και παντού στον πλανήτη. Η περιοχή μας και η φυσιογνωμία όλης της Ηπείρου με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της και το φυσικά προικισμένο ανάγλυφό της, τον από διεθνείς συνθήκες προστατευόμενο υδροβιότοπο του Αμβρακικού κόλπου που είναι σε πλήρη αλληλουχία με τους ποταμούς Λούρο, Άραχθο, Βωβό και το Ιόνιο Πέλαγος, κι έχει διεθνή προβολή και αναγνώριση ως μμοναδικής αξίας οικοσύστημα, δεν θα έπρεπε να επέτρεπαν ούτε καν τη σκέψη της ύπαρξης της εξορυκτικής βιομηχανίας.

«Ο Αμβρακικός κόλπος είναι ο μεγαλύτερος υδροβιότοπος της Ελλάδας, ένας από τους σημαντικότερους της Μεσογείου. 450τ.χλμ. θαύματος, που δέχεται τα αλμυρά νερά και ψάρια του Ιονίου** από ένα άνοιγμα 600 μ., την μπούκα, το Στενό της Πρέβεζας. 290 είδη πουλιών φωλιάζουν σε αυτό το μοναδικής αξίας οικοσύστημα. Τσουκαλιό, Ροδιά, Λογαρού, Τσοπέλι κ.α. 70 τ. χλμ υδάτινου οργασμού. Χωρισμένα σε ζώνες προστασίας ανάλογα το οικοσύστημα – λουρονησίδες, υφάλμυροι βάλτοι, Δέλτα, υγρολίβαδα, παραλίμνια δάση, καλαμιώνες. Τι είναι θάλασσα, τι λίμνη, τι ποταμός; Τι είναι γη και τι τρέσα από όστρακα και λάσπη;» (απόσπασμα από τουριστικό οδηγό)

Τι άλλο να πούμε για αυτό τον φυσικό θησαυρό και πλούτο της περιοχής μας που χρίζει ακόμη μεγαλύτερης προστασίας;

Το απέραντο Ιόνιο πέλαγος που η συνεχιζόμενη ακτογραμμή του, δίνει στην περιοχή μας την πρωτιά στα Ευρωπαϊκά δεδομένα της μεγαλύτερης ενιαίας ακτογραμμής, που μαζί με τις πρωτογενείς δραστηριότητες αλιεία, γεωργία και τον τουρισμό που αναπτύσσονται στην περιοχή μας μέχρι σήμερα ήπια και ποιοτικά προβάλλοντας και προσφέροντας, φυσικό τοπίο εξαιρετικής ποιότητας τοπικά προϊόντα, την εξέλιξη του ήπιου ιστιοπλοϊκού τουρισμού, του οκοτουρισμού κ.α. δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού στην σκέψη πως ό,τι στηρίζει σήμερα την οικονομία μας, θα γίνουν βορά και θα καταστραφούν από τις εξορύξεις.

Όλα αυτά δεν νομίζετε πως οφείλουμε να τα διασφαλίσουμε με τον καλύτερο τρόπο για τις επόμενες γενιές; Ή μήπως υπάρχει η πρόθεση να τα θυσιάσουμε όλα, μαζί και την υγεία μας για περισσότερη οικονομική μεγέθυνση του πετρελαϊκού λόμπι; Και πως δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας;

Θεωρούμε ότι εμείς, ως πολίτες, αλλά και εσείς ως δημοτικοί σύμβουλοι, θα πρέπει να είμαστε αυτοί που θα αποφασίσουμε εάν θέλουμε να πραγματοποιηθούν έρευνες και εξορύξεις στην περιοχή του ∆ήμου μας και στην ευρύτερη περιοχή και εάν αυτές και η βιομηχανία που αναπτύσσετε γύρω από τις εξορύξεις είναι αυτό που ονειρεύεστε για τον τόπο. Και αν είναι συμβατές με τις υπάρχουσες δραστηριότητες που αναπτύσσονται στην περιοχή μας σε όλους τους τομείς σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία.

∆υστυχώς, μέχρι σήμερα εδώ και δύο χρόνια το μόνο του είδαμε ήταν η μονόπλευρη, ψευδής και προπαγανδιστική ενημέρωση από τα ΕΛΠΕ. Κάποιοι λοιπόν έδωσαν χώρο στους επενδυτές να πουν τις ιστορίες τους, φιμώνοντας ταυτόχρονα την πικρή αλήθεια από τις επιπτώσεις που έχουν προκαλέσει παντού στον πλανήτη και καταγράφονται πλέον με καθημερινά ντοκουμέντα εκτός των επιστημονικών δεδομένων.

Βρεθήκαμε και αποδομίσαμε την παρουσίαση των ΕΛΠΕ στην Πρέβεζα. Αφού ο υπεύθυνος και καθ’ ύλην αρμόδιος κ. Μυκονιάτης, Διευθυντής Υγιεινής, Ασφάλειας & Περιβάλλοντος στα «Ελληνικά Πετρέλαια Έρευνα & Παραγωγή Υδρογονανθράκων Α.Ε.», αρνήθηκε να μας υπογράψει υπεύθυνη δήλωση πως όσα μας είπε ήταν αλήθεια και πως από τη δραστηριότητα έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων δεν θα πληγούν οι παραγωγικοί φορείς, η υγεία μας, τα νερά, τα εδάφη, ο αέρας και το περιβάλλον. Υπάρχουν δημοσιευμένα βίντεο από όλη τη συζήτηση και για εμάς ήταν μια αποκάλυψη προς την κοινωνία αυτή η άρνηση.

Επίσης παρά τη δέσμευση του κ. Κορωναίου, προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Πρέβεζας ότι θα απηύθυνε ανοιχτή πρόσκληση ο Δήμος μας σε σχετικούς επιστήμονες του αντικειμένου ή εμπειρογνώμονες για την πληρέστερη ενημέρωση πάνω σε αυτό το πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα, αυτό δεν συνέβη ποτέ, από τον Νοέμβρη του 2018 που καταθέσαμε το αίτημά μας. Πιθανώς να γνωρίζετε ότι ήδη εκφράζονται αντιρρήσεις και κάποιοι αρνούνται να παραχωρήσουν τη γη τους στα ΕΛΠΕ, αρνούνται να δώσουν τις ιδιωτικές εκτάσεις τους κάποιοι πολίτες και σε περιοχές του δικού μας και άλλων δήμων, όχι όμως καθολικά, μιας και οι πολίτες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ. Γι αυτό και αρκετοί δίχως να γνωρίζουν την πραγματικότητα, υποκύπτουν στα όσα τους τάζουν οι εντεταλμένοι των ΕΛΠΕ αποκρύπτοντας τους βέβαια μια σειρά πραγμάτων και συχνά με εκβιαστικά μέσα.

Έχουμε αρνητικές αποφάσεις για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων από τρεις Δήμους. Ζαγαριού, Άρτας και Κεντρικών Τζουμέρκων καθώς και από το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, που γνωμοδότησε αρνητικά επί της ΣΜΠΕ για τα οικόπεδα Δυτικής & Νοτιοδυτικής Κρήτης, που συμπεριλαμβάνουν τη θαλάσσια περιοχή των Κυθήρων.

Από κει και πέρα βέβαια τα ΕΛΠΕ, άλλαξαν τακτική και δεν ζητούν τις ανάλογες γνωμοδοτήσεις από τους Δήμους. Οι εργασίες σε κάποιες περιοχές συνεχίζονται και στη δική μας βρίσκονται στη διαδικασία που προαναφέραμε. Ζητούν με επίπλαστα ανταλλάγματα και σε κάποιες περιπτώσεις με εκβιασμό γη προς εκμετάλλευση. Ξεκίνησαν οι έρευνες και οι εκρήξεις στις περιοχές της Θεσπρωτίας και των Ιωαννίνων με μεγάλη διατάραξη της περιοχής. Υπάρχει και σχετικό βίντεο της δυναμικότητας που αυτές έχουν και να σκεφτεί κανείς πως μόνο για το «οικόπεδο 1 των Ιωαννίνων – Θεσπρωτίας πρόκειται να γίνουν 11.000 τέτοιες εκρήξεις(!) πόσες ακόμη στη σύμβαση του «οικοπέδου 2 Άρτας -Πρέβεζας» ή τι θα συμβεί στο Ιόνιο που τα εξορυκτικά βάθη σύμφωνα με τα λεγόμενα και γραφόμενα του κ. Κονοφάγου θα ξεκινάνε στα 4.000 μέτρα βάθος και μπορεί να φτάσουν ακόμη και τα 7.000 μέτρα;

Στο Ιόνιο που η σεισμικότητα που έχουμε είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη. Με το σεισμικό ιστορικό της περιοχής μας μάλλον μοιάζει με προμελετημένο έγκλημα. Ναι, αποδεδειγμένα οι εξορύξεις προκαλούν σεισμικότητα ακόμα και σε περιοχές, όπου το φαινόμενο ήταν εντελώς άγνωστο, π.χ. στο Κρόνιγκεν της Ολλανδίας, ή την εκτινάσσουν στα ύψη, όπως στην Οκλαχόμα, πόσο ασφαλής μπορεί να αισθάνεται η Ήπειρος ή το Ιόνιο λοιπόν;

Ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχει το υδάτινο δυναμικό της περιοχής μας, που όπως ξέρετε αποτελεί την υδρολογική καρδιά της Ελλάδας. Δεν είναι μόνο ότι απαιτείται πολύ νερό για τη δημιουργία χιλιάδων τόνων λάσπης, η οποία διοχετεύεται μέσα στη γεώτρηση για πολλές χρήσεις - έλεγχο των αναπτυσσόμενων πιέσεων, λίπανση, άνωση και σύνθεση τσιμέντου - ούτε για το ότι δημιουργούνται τέλματα εναπόθεσης της λάσπης. Το χειρότερο είναι ο διαρκής εφιάλτης των διαρροών κατά τη διάρκεια της παραγωγής, της επεξεργασίας ή της μεταφοράς.

Ένα ακόμη έγκλημα θα διαπραχθεί εναντίον της οικονομικής φυσιογνωμίας της Ηπείρου, που λόγω της ορεινότητας και της γεωγραφικής της θέσης και της συγκοινωνιακής απομόνωσης μπορεί να καθυστέρησε στην οικονομική της ανάπτυξη, διατήρησε όμως σε μεγάλο βαθμό ανέπαφο ένα συγκλονιστικό φυσικό τοπίο, μια απίστευτη βιοποικιλότητα και μια μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά. Υπό τα σημερινά, εν μέρει μετα-βιομηχανικά, δεδομένα το στοιχείο αυτό αποδεικνύεται μεγάλο πλεονέκτημα, γεγονός που επιβεβαιώνεται από τους ρυθμούς πολλαπλασιασμού των επισκεπτών ακόμη και μέσα στην κρίση (με ετήσιο ποσοστό αύξησης 20 %+). Και είναι προφανές ότι η τουριστική άνοδος παρασύρει προς τα πάνω και άλλους κλάδους και κυρίως την πρωτογενή παραγωγή, η οποία επίσης καταστρέφεται, εάν προχωρήσει το σενάριο των εξορύξεων.

Και φυσικά, εκτός από το σπιράλ εξαθλίωσης των τοπικών κοινωνιών και τις μεγάλης κλίμακας οικολογικές καταστροφές, σε πλανητικό επίπεδο το καπιταλιστικό ενεργειακό μοντέλο προκαλεί θερμά επεισόδια και πολέμους για τον έλεγχο των φυσικών πόρων ενώ γιγαντώνει τους ανταγωνισμούς και στη μεταφορά (πόλεμος των αγωγών, τάνκερ κλπ). Ο καθένας αν ανατρέξει θα βρει συγκλονιστικά στοιχεία.

Φυσικά το κίνημα κατά των εξορύξεων είναι παγκόσμιο. Και σε μεγάλο βαθμό σφραγίζεται από την αντίληψη ότι η απάντηση δεν είναι η εξάντληση των φυσικών πόρων ακόμη κι από κρατικές εξορύξεις, αλλά ένα εναλλακτικό ενεργειακό και κοινωνικό μοντέλο, για το οποίο ας αναφέρουμε ενδεικτικά 3 στοιχεία :

α) εξοικονόμηση ενέργειας και ανανεώσιμες πηγές

β) ενίσχυση των μαζικών μέσων μεταφοράς και ιδιαίτερα αυτών με σταθερή τροχιά

γ) μικρή και τοπική κλίμακα και κυρίως κοινωνική ιδιοκτησία και έλεγχος στην παραγωγή, μεταφορά και διανομή της ενέργειας.

Είναι επίσης αυταπόδεικτο πως η εξορυκτική διαδικασία και η βιομηχανία που αναπτύσσεται γύρω από αυτή είναι υπεύθυνες για την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη.

Η κλιματική αλλαγή δεν είναι «απάτη του συστήματος» αλλά πραγματικό επίδικο και πεδίο επείγουσας πολιτικής σύγκρουσης.

Το μείζον θέμα της έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων στην περιοχή μας και ευρύτερα στην Ήπειρο, το Ιόνιο, τη Δυτική Ελλάδα και την Κρήτη, απασχολεί, και δικαίως, τις τοπικές κοινωνίες όπου και έχουν αναπτυχθεί πρωτοβουλίες πολιτών ενάντια στις εξορύξεις και μάλιστα ισχυροποιούνται.

Δεδομένου λοιπόν ότι η εξορυκτική δραστηριότητα δεν συνάδει με τα χαρακτηριστικά της Ηπείρου ως περιοχή φυσικού κάλλους, με πληθώρα περιοχών στο ∆ίκτυο Natura 2000, τον Αμβρακικό και τα ποτάμια μας, με τους αρχαιολογικούς χώρους παγκόσμιου ενδιαφέροντος, με την απέραντη ακτογραμμή του παραθαλάσσιου τμήματος και στο δήμο μας, την παραγωγή των αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων μας, τα αλιεύματα, και την τουριστική δραστηριότητα, και δεδομένου πως η φυσιογνωμία του τόπου θα αλλάξει ριζικά κι από περιοχή φυσικού κάλλους κινδυνεύει να εκβιομηχανοποιηθεί ανεπιστρεπτί, καθώς και κάθε παρούσα οικονομική δραστηριότητα να εξαφανιστεί. Υπάρχουν παραδείγματα όπου οι εξορυκτικές εγκατέλειψαν τα γεμάτα λεηλασία σχέδιά τους, όταν οι τοπικές αρχές τάχθηκαν υπέρ της ευημερίας του τόπου και των πολιτών και όχι υπέρ των εξορυκτικών όπως π.χ οι Κανάριοι Νήσοι, η Κροατία, πρόσφατα το Αργυρόκαστρο της Αλβανίας.

Να μην ξεχνάμε και την υποχρεωτική παγκόσμια στροφή στην παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για την ταχύτερη δυνατή απεμπλοκή από τα ορυκτά καύσιμα. Που αποδεικνύει πως καμία απολύτως λογική δεν έχει η διαδικασία της εξόρυξης υδρογονανθράκων οπουδήποτε πλέον στον πλανήτη.

Και το συμπέρασμα ότι κάποιοι - ποιος ξέρει με τι ανταλλάγματα – πάνε να μας καταδικάσουν για τις αρπαχτές του εξορυκτικού λόμπι.

Ζητάμε λοιπόν από το Δημοτικό Συμβούλιο να τοποθετηθεί και να λάβει καθοριστική πολιτική απόφαση για το μέλλον το τόπου μας.

Να στηρίξει τον αγώνα φορέων και πολιτών που τάσσονται ενάντια στην έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή μας και να παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις για να παρεμβαίνει ανάλογα, πάντα με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και των δραστηριοτήτων των κατοίκων του Δήμου Πρέβεζας, Ζαλόγγου, Λούρου.

Τέλος, σας επισυνάπτουμε το κείμενο υπογραφών που διακινήσαμε μόλις τους τελευταίους μήνες, συλλέγοντας υπογραφές.

Μέχρι τώρα έχουν υπογράψει πάνω από 1000 συμπολίτες μας από την Πρέβεζα".