Χιλιάδες εργαζόμενοι με ελαστικές εργασιακές σχέσεις (επικουρικοί, μέσω ΟΑΕΔ και ΕΟΔΥ, με συμβάσεις έργου και ορισμένου χρόνου) καλύπτουν κρίσιμες ανάγκες στις δημόσιες μονάδες υγείας και πρόνοιας και αναπληρώνουν ένα σημαντικό μέρος των μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων.

Εργάζονται σε συνθήκες αυξημένης εντατικοποίησης, εκτεθειμένοι σε βιολογικούς, χημικούς και φυσικούς παράγοντες κινδύνου ανθυγιεινές συνθήκες, με κουτσουρεμένα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα σε σύγκριση με τους μόνιμους συναδέλφους.

Είναι καθημερινά αντιμέτωποι με την εργασιακή ανασφάλεια, με την «αβεβαιότητα» για το αύριο και με τον κίνδυνο της απόλυσης και της αντικατάστασης τους από άλλους συμβασιούχους, ή και, όπως σχεδιάζει η σημερινή κυβέρνηση, την επιστροφή των εργολαβικών εταιρειών.

Οι συνάδελφοι αυτοί έχουν αποκτήσει πολύτιμη εμπειρία για τις συνθήκες και τις απαιτήσεις της εργασίας σε μονάδες υγείας και πρόνοιας και η απόλυση τους – εκτός από το πρόβλημα επιβίωσης που θα δημιουργήσει στους ίδιους και τις οικογένειες τους – θα προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία των μονάδων, ιδιαίτερα στη σημερινή κρίσιμη περίοδο. Στα νοσοκομεία της χώρας εργάζονται περίπου 16.000 ελαστικά εργαζόμενοι και στο νοσοκομείο Πρέβεζας περίπου 30.

 Συγκεκριμένα στο νοσοκομείο Πρέβεζας μέσα στον Ιούνιο απολύονται τρεις συναδέρφισσες στην σίτιση και ακολουθούν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα και στη φύλαξη, των οποίων οι συμβάσεις λήγουν μέχρι τέλος του έτους. Στις εργαζόμενες αυτές (σίτιση)  τελικά, μάθαμε σήμερα πως δόθηκε μια μικρή παράταση μέχρι τον Σεπτέμβριο όπου λήγουν και οι συμβάσεις των εργαζομένων στην φύλαξη. Επίσης στις εργαζόμενες στην καθαριότητα, δεν δόθηκε καμία εγγύηση από την πλευρά της διοίκησης πως δεν θα απολυθούν μετά τον Δεκέμβριο που λήγουν και οι δικές τους συμβάσεις. Πώς να δοθεί άλλωστε μιας και οι εργαζόμενοι αυτοί αντιμετωπίζουν συχνά τον εμπαιγμό των κυβερνήσεων, που από τη μια «αναγνωρίζουν το ρόλο τους» και δίνουν, σε ορισμένες περιπτώσεις – κάτω από την πίεση κινητοποιήσεων και το φόβο «ξαφνικής κατάρρευσης» των ήδη υποστελεχωμένων μονάδων – παράταση στις συμβάσεις τους αλλά αρνούνται πεισματικά το δίκαιο αίτημα μας για μονιμοποίηση τους.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η ψήφιση νόμου, το 2018, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που βάζει πρόσθετα εμπόδια στη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου σε αορίστου καθώς και η απόρριψη από τις κοινοβουλευτικές ομάδες της ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ της πρότασης 130 ομοσπονδιών και σωματείων(συμμετείχε και το δικό μας σωματείο σε αυτή την πρωτοβουλία) για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων με τροποποίηση του άρθρου 103 του Συντάγματος.

Αντίστοιχη είναι η στάση των παρατάξεων του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού σε ΠΟΕΔΗΝ και ΑΔΕΔΥ, που όχι μόνο αρνήθηκαν να στηρίξουν την πρόταση για τροποποίηση του άρθρου 103 του Συντάγματος αλλά και υπονομεύουν συστηματικά το αίτημα για μονιμοποίηση αφού σε κάθε συνάντηση με κυβερνητικά στελέχη περιορίζονται στο να ζητούν «προκήρυξη με ειδική μοριοδότηση». 

Πρόσφατη είναι και η εκλογική εγκύκλιος της πλειοψηφίας της ΠΟΕΔΗΝ που επιχειρεί να αποκλείσει όλους τους εργαζόμενους με ελαστικές εργασιακές σχέσεις από το δικαίωμα συμμετοχής της εκλογής αντιπροσώπων για το Συνέδριο της ΠΟΕΔΗΝ. Ενώ σε δεκάδες νοσοκομεία, εξακολουθούν να αρνούνται την εγγραφή στα σωματεία των συναδέλφων με συμβάσεις όπως στο ΠΓΝΙ.

Γνωρίζουμε ότι η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων αποτελούν υλοποίηση της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για χτύπημα της μόνιμης εργασίας και ανακύκλωση της ανεργίας με δουλειά με ημερομηνία λήξης και μειωμένα δικαιώματα. Μαζί ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είχαν ψηφίσει το 1992 – πολύ πριν ξεσπάσει η κρίση - τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που προέβλεπε και τις ιδιωτικοποιήσεις και την επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. 

Η διαιώνιση των ελλείψεων προσωπικού και η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων εντάσσονται στο σχεδιασμό για λειτουργία των δημόσιων μονάδων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με όσο το δυνατό λιγότερο και φθηνότερο προσωπικό.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

 Να μην απολυθούν οι εργαζόμενες στην σίτιση και κανένας ελαστικά εργαζόμενος στο νοσοκομείο 

 Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων με ελαστικές εργασιακές σχέσεις (επικουρικοί, μέσω ΟΑΕΔ και ΕΟΔΥ, με συμβάσεις έργου και ορισμένου χρόνου) 

 Πλήρη εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα σε όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης

 

Δελτίο τύπου