Συνάδελφοι οικοδόμοι, άνεργοι, εργαζόμενοι στις κατασκευές,παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας.Δυναμώνουμε τη φωνή και την οργάνωσή μας. Συμμετέχουμε μαζικά στις αρχαιρεσίες του Σωματείου μας:
Το Σάββατο 27/6,ώρες 11.00-19.00 στο Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας
Την Κυριακή 28/6,ώρες 12.00-20.00 στο Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας.
Oργανώνουμε την πάλη και τους αγώνες μας,την αλληλεγγύη,τη συλλογική δράση σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό.Απέναντι στην “εθνική ομοψυχία” της κυβέρνησης της ΝΔ και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου, προτάσσουμε τη δική μας ομοψυχία,την ομοψυχία της εργατικής τάξης που οικοδομείται καθημερινά στους χώρους δουλειάς και βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση και αντιπαράθεση με τα συμφέροντα και τα κέρδη των μεγαλοεργοδοτών.
Η μεγάλη εμπειρία μας μέχρι σήμερα δε μας επιτρέπει να μπούμε στη λογική που προτάσσει η μεγαλοεργοδοσία :«βάλτε τώρα πλάτη για να πάει καλά η εταιρεία και θα βγούμε όλοι κερδισμένοι».Όσες φορές ακολουθήσαμε αυτό το δρόμο βγήκαμε χαμένοι και πάντα έβγαιναν κερδισμένοι οι μεγαλοεργολάβοι του κλάδου.Πληρώσαμε πολλά με την δεκαετή καπιταλιστική κρίση. Χιλιάδες βρεθήκαμε στις ουρές του ΟΑΕΔ και τα 8μηνα προγράμματα στους δήμους, με μεροκάματα ξεφτίλας των 20 ευρώ. Δεν πρόκειται να ξαναπληρώσουμε τη νέα κρίση τους.
Το αφήγημα της “κανονικότητας” κατέρρευσε πολύ πριν την πανδημία, αφού για μας σήμαινε μεροκάματα στον πάτο, χωρίς ΣΣΕ, δουλειά ήλιο με ήλιο, ανασφάλιστη εργασία και με υποτυπώδη μέτρα για την υγεία και ασφάλεια, ενώ τα αφεντικά είχαν νέα αύξηση κερδών.
Σήμερα, έχοντας πλέον περάσει σε νέα κρίση, που η πανδημία του κορονοϊού επιτάχυνε τον ερχομό της, η κυβέρνηση της ΝΔ, με συνεχείς Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, φέρνει ακόμη μεγαλύτερο χτύπημα σε μισθούς και μεροκάματα, στην Ασφάλιση.Την ίδια στιγμή μοιράζονται απλόχερα εκατομμύρια ως “αποζημιώσεις” στις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες.
Επίσης η κυβέρνηση της ΝΔ,συνεχίζοντας το έργο του ΣΥΡΙΖΑ, ετοιμάζεται το προσεχές διάστημα να φέρει προς ψήφιση ένα ακόμη νομοσχέδιο με στόχο των περιορισμό των διαδηλώσεων,την ένταση της καταστολής,προσπάθωντας να βάλει στο γύψο τους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Το “νομοσχέδιο”, αντιγραφή του χουντικού νόμου του 1971(!!!), ορίζει την αστυνομία ως ανώτατη αρχή καθώς της αναθέτει διευρυμένο και επιτελικό ρόλο.
Οι εργαζόμενοι θα ματαιώσουν στην πράξη κάθε προσπάθεια που έχει στόχο τη φίμωσή τους και να μετατρέψει τους εργασιακούς χώρους σε γκέτο της εργοδοσίας και την αντίσταση σε ποινικό αδίκημα.Το νομοσχέδιο θα μείνει στα χαρτιά!
Δείχνουμε εμπιστοσύνη στο Σωματείο μας και τον οργανωμένο αγώνα, για να μπορέσουμε να πάρουμε ανάσα.Ισχυροποιούμε τη δύναμή μας!
Γιατί όλο αυτό το διάστημα το Σωματείο μας δεν τα δίπλωσε, δεν έβαλε λουκέτο όπως τα τσιράκια της εργοδοσίας, της ξεπουλημένης πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας και τα σωματεία που ελέγχουν, που έλεγαν πως θα λογαριαστούμε μετά τον ιό και τελικά χιλιάδες εργαζόμενοι έμειναν εκτεθειμένοι στα νύχια της εργοδοσίας.
Με το Σωματείο μας βρεθήκαμε στους χώρους δουλειάς, απαιτήσαμε να παρθούν μέτρα προστασίας, να μη γίνουν απολύσεις. Διεκδικήσαμε να ενταχθούν περισσότεροι οικοδόμοι στην ενίσχυση των 800 ευρώ. Ενώσαμε τη φωνή μας με γιατρούς και υγιειονομικούς για την κάλυψη των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό και εξοπλισμό, διεκδικώντας καθολικά Δημόσιο σύστημα Υγείας για όλο το λαό, ενάντια σε κάθε επιχειρηματική δράση.
Συνεχίζουμε να παλεύουμε:
● Για να σταματήσει το ξεχαρβάλωμα των ωραρίων, η δουλειά τα Σαββατοκύριακα. Καμιά υποχώρηση από το 5ήμερο, 7ωρο.
● Για να μην υπάρχουν καθυστερήσεις δεδουλευμένων.
● Κατώτερο μεροκάματο στα 45 ευρώ μεικτά για ανειδίκευτους χωρίς τριετίες.
● Για να μπει τέλος στο κλέψιμο και το παζάρι των ενσήμων, να ισχύει το κάθε μέρα εργασίας να είναι και μέρα ασφάλισης.Για να διεκδικήσουμε τα υπερ αγνώστων ένσημα,για να μην υπάρχει κανένας συνάδελφος ανασφάλιστος.
● Για να τηρούνται τα μέτρα υγείας,ασφάλειας και προστασίας από τον κορονοϊό σε οικοδομές και εργοτάξια με ευθύνη της εργοδοσίας.
Μαζικοποιούμε το Συνδικάτο μας για να δυναμώσει η ταξική πάλη, για να υπερασπιστούμε την ίδια μας τη ζωή. Περνάμε στην αντεπίθεση.
