“Κάθε δίκιο είχαν και να συμμετέχουν και να πανηγυρίζουν οι εκπρόσωποι των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στον τομέα των Ιχθυοκαλλιεργειών με την απόφαση της Επιτροπής Ανάπτυξης της Περιφέρειας Ηπείρου, για τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών επιπτώσεων της «ΠΟΑΥ Αμβρακικού ΑΕ» Με την κατά πλειοψηφία θετική γνωμοδότηση, της Επιτροπής Ανάπτυξης, δεσμεύεται μια έκταση 5.000 στρεμμάτων μέσα στον Αμβρακικό κόλπο από μια Ανώνυμη Εταιρία (ΑΕ) στην οποία συμμετέχουν οι μικροί υδατοκαλλιεργητές της περιοχής αλλά και ο μεγαλύτερος ομίλος ιχθυοκαλλιεργειών πανελλαδικά, ο εκπρόσωπος του οποίου κατέχει και τη θέση του προέδρου της ΑΕ.
Με την δικαιολογία της απελευθέρωσης των μικρών διάσπαρτων θαλασσοτεμαχίων παραχωρείται από το Δημόσιο στις επιχειρήσεις ο απόλυτος έλεγχος της έκτασης των 5.000 στρεμμάτων μέσα στον σπάνιο υδροβιότοπο του Αμβρακικού, για να αποφασίζουν για τον αριθμό των μονάδων, τη δυναμικότητα και τα είδη των ιχθυοκαλλιεργειών που θα εγκατασταθούν. Στην έκταση αυτή πλέον αποκλείεται κάθε άλλη δραστηριότητα, δηλαδή μειώνεται και το αλιευτικό πεδίο των ψαράδων με τις αντίστοιχες συνέπειες στο εισόδημά τους αλλά φυσικά και των μικρών τουριστικών επιχειρήσεων της περιοχής.
Την ίδια στιγμή που επικαλούνται την προστασία του περιβάλλοντος, ο δεκαπλασιασμός της έκτασης εξ ορισμού υποβαθμίζει το θαλάσσιο περιβάλλον στους χώρους εγκατάστασης. Ταυτόχρονα δεν αποτελεί μυστικό ότι τα προϊόντα που παράγονται υστερούν σε ποιότητα έναντι των αλιευμάτων της συλλεκτικής αλιείας. Τα οφέλη που θα αποκομίσουν οι επιχειρηματίες της ΠΟΑΥ Αμβρακικός ΑΕ δε σημαίνουν ταυτόχρονα και οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες. Η εμπειρία απ' τις Υ/Κ στη χώρα μας έδειξε ότι η παρουσία μονάδων σε διάφορες περιοχές δε συνέβαλε στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων των περιοχών και κοινοτήτων με τις οποίες γειτνιάζουν ή στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. Σα να μην έφτανε αυτό η συγκέντρωση των διάσπαρτων μονάδων, σε πολλές περιπτώσεις, έχει και σαν αποτέλεσμα τη μείωση του προσωπικού, την ίδια ώρα που οι μελέτες χωρίς καμία αιτιολόγηση κάνουν λόγο για αύξηση των θέσεων εργασίας. Οσο για την προσδοκώμενη ενσωμάτωση των ψαράδων στις καλλιεργητικές διαδικασίες που θα οδηγήσουν σε μετεξέλιξή τους από ψαράδες κυνηγούς σε ψαράδες γεωργούς, εξασφαλίζοντας έτσι ένα λαϊκό έρεισμα στις επιχειρηματικές πρωτοβουλίες του κεφαλαίου, αποδείχτηκε αυταπάτη. Μέχρι τώρα δεν υπήρξε ψαράς να εγκαταλείψει την αλιεία και να γίνει υδατοκαλλιεργητής. Αντίθετα, γι' αυτούς οι ιχθυοκλωβοί αποτέλεσαν και αποτελούν εμπόδιο στη δουλειά τους.
Η ένδεια της επιστημονικής τεκμηρίωσης της προστασίας του περιβάλλοντος και μάλιστα για έναν τόσο σημαντικό υδροβιότοπο, ήταν τέτοια, που κλήθηκαν οι εκπρόσωποι των επιχειρήσεων να παρουσιάσουν την μελέτη κι όχι οι υπάλληλοι της Περιφέρειας, οι οποίοι εκ του νόμου συντάσσουν τις εισηγήσεις. Με απόλυτη ειλικρίνεια ο εκπρόσωπος του ομίλου ιχθυοκαλλιεργειών, αφού εξήρε «την ανώτερη ποιότητα των ψαριών που εκτρέφονται στον υδροβιότοπο του Αμβρακικού, τα οποία εξάγονται σε όλη την Ευρώπη» απευθυνόμενοι στους περιφερειακούς συμβούλους αναρωτήθηκε «πόσο κρίμα είναι να περιορίζεται αυτή τη στιγμή η καλλιέργεια μόλις στα 500 στρέμματα…»! Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, αποτελεί θράσος η προσπάθεια της Περιφερειακής Αρχής και των στηριγμάτων της (των παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) να αποσιωπήσουν την παραχώρηση 5.000 στρεμμάτων μέσα στον Αμβρακικό και να πανηγυρίσουν γιατί τελικά γίνεται χωροθέτηση όλων των διάσπαρτων μονάδων σε ένα σημείο. Οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ ξεκαθάρισαν ότι οι υδατοκαλλιέργειες θα μπορούσαν ως τεχνολογία να αντιμετωπιστούν θετικά, αν ήταν κοινωνική ιδιοκτησία και όχι καπιταλιστική. Αν το κράτος ήταν όχι των καπιταλιστών που καρπώνονται και τον αλιευτικό πλούτο, αλλά του λαού. Σ' ένα περιβάλλον όπου ο πλούτος θα ανήκει στην κοινωνία και θα ικανοποιεί τις λαϊκές διατροφικές ανάγκες και όχι τους καπιταλιστές που λειτουργούν με σκοπό το κέρδος, οι Υ/Κ μπορεί να έχουν τη θέση τους στα πλαίσια μιας σχεδιασμένης λαϊκής οικονομίας με κρατικό έλεγχο, με χωροθέτηση των δραστηριοτήτων της, βασισμένη σε επαρκή συλλογή και αξιολόγηση επιστημονικών δεδομένων και κριτηρίων. Αυτό όμως δεν ισχύει σήμερα. Οι ΠΟΑΥ είναι εφαλτήριο στην ιδιωτικοποίηση του θαλάσσιου χώρου, στερώντας έτσι από τους ψαράδες και τους κατοίκους παράκτιων περιοχών θαλάσσιες περιοχές κοινής χρήσης για να τις κατοχυρώσουν σε ελάχιστους επιχειρηματικούς ομίλους χάριν της κερδοφορίας τους”.
