Η υπουργός Παιδείας, με περισσή έπαρση και αλαζονεία, στη συζήτηση ενώπιον της επιτροπής μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής για το νομοσχέδιο της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, και συγκεκριμένα για την τροπολογία που εξοβελίζει τους αιρετούς εκπροσώπους των εκπαιδευτικών από τα υπηρεσιακά συμβούλια, δήλωσε ότι «δεν καταλαβαίνει ποιο είναι το πρόβλημα». Το ηχηρό ΟΧΙ που εισέπραξε από το 93% των εκπαιδευτικών στις εκλογές-παρωδία του Νοεμβρίου και στην επιχείρηση απαξίωσης των δημοκρατικών διαδικασιών και του θεσμού του αιρετού ούτε συγκίνησε ούτε πτόησε την υπουργό, η οποία, μέσα στην ιδεολογική φούσκα από την οποία διοικεί, έχει περάσει σε νέα, πρωτοφανή επίπεδα αυταρχισμού. Φυσικά, κατά την προσφιλή τακτική της κυβέρνησής της, θα επιχειρήσει να μετατοπίσει τις ευθύνες στους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι με τη συντριπτική τους αποχή στις πρόσφατες εκλογές καταδίκασαν τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις της.

Ο κατήφορος της υπουργού συνεχίζεται. Η ίδια δεν αναγνωρίζει κανένα πρόβλημα. Πώς είναι δυνατόν, άλλωστε, να αναγνωρίσεις μια προβληματική κατάσταση, όταν το πρόβλημα είσαι εσύ ο ίδιος;

Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, μερικά από τα προβλήματα που «δεν καταλαβαίνει» η υπουργός.

• Την εξίσωση επαγγελματικά και ακαδημαϊκά των αποφοίτων των ιδιωτικών κολλεγίων με τους πτυχιούχους ΑΕΙ, παραβιάζοντας το άρθρο 16 του συντάγματος.

• Με τον Νόμο 4692/2020 «Αναβάθμιση του σχολείου και άλλες διατάξεις» είχαμε, ενδεικτικά, την επαναφορά της τράπεζας θεμάτων και τη μετατροπή του σχολείου σε έναν εξοντωτικό εξεταστικό μηχανισμό, την εισαγωγή νέων τιμωρητικών μέτρων για τους αναπληρωτές, την αύξηση του αριθμού μαθητών στην Α/θμια, εν μέσω πανδημίας μάλιστα, τα πρότυπα σχολεία της αριστείας, τα θεμέλια για την αξιολόγηση, την επαναφορά της αναγραφής της διαγωγής στους τίτλους σπουδών και πολλά άλλα.

• Τα νέα ωρολόγια προγράμματα που καθιέρωσε το υπουργείο της κας Κεραμέως απέκλεισαν από το λύκειο τα καλλιτεχνικά μαθήματα, τα μαθήματα έρευνας και τα μαθήματα των κοινωνικών επιστημών. Μάλιστα τα ωρολόγια προγράμματα ήρθαν σε μια περίοδο που βρίσκονταν σε εξέλιξη οι διαδικασίες των υπηρεσιακών μεταβολών, προκαλώντας επιπλέον τεράστια αναστάτωση.

• Η απαράδεκτη εγκύκλιος της 30ης Ιουλίου της Γενικής Γραμματέα για υλοποίηση των υπηρεσιακών μεταβολών με τα σχολεία κλειστά, χωρίς συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων, με διοικητικές διαδικασίες να εκκρεμούν και από υπηρεσιακά συμβούλια που επρόκειτο τις επόμενες μέρες να ανασυσταθούν, παρείχε ακόμα ένα δείγμα της αλαζονείας και της πλήρους αποσύνδεσης με την πραγματικότητα από πλευράς ηγεσίας του υπουργείου.

• Ο Νόμος 4713/2020 για την ιδιωτική εκπαίδευση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των σχολαρχών (χρηματοδότες του κόμματος της Ν.Δ.) και συντρίβει τα δικαιώματα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών ήρθε τις τελευταίες μέρες του Ιουλίου για να επιβεβαιώσει την ταυτότητα της κυβερνητικής πολιτικής σε όλο τα φάσμα της: εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων.

• Στον ίδιο Νόμο είδαμε την περίφημη τροπολογία για την τοποθέτηση των άριστων «προσωρινών» διευθυντών εκπαίδευσης χωρίς καμία μοριοδότηση, χωρίς συμμετοχή αιρετών στο συμβούλιο επιλογής και χωρίς κανένα ουσιαστικό κριτήριο πέρα από την επίδειξη «γαλάζιας» ταυτότητας. Με τον ίδιο Νόμο αποφασίστηκε η ανασύσταση των υπηρεσιακών συμβουλίων με την αντικατάσταση των τακτικών μελών από διευθυντές σχολικών μονάδων με την εξωφρενική αιτιολόγηση ότι «ο απλός εκπαιδευτικός δεν μπορεί να διαχειριστεί τα σύνθετα θέματα που απασχολούν τα ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ». Το επιτελικό κράτος σε πλήρη λειτουργία… Ήταν το πρώτο βήμα στην μεθόδευση για τον πλήρη έλεγχο των υπηρεσιακών συμβουλίων από τη διοίκηση. Τα επόμενα βήματα τα βλέπουμε τον τελευταίο μήνα με την εκδίωξη των αιρετών από τα υπηρεσιακά συμβούλια. Η ίδια η υπουργός δήλωσε εντός της Βουλής ότι η θητεία των προσωρινών διευθυντών θα λήξει το αργότερο στις 31/8/2021. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Οψόμεθα…

• Στο διάστημα των αρκετών μηνών που μεσολάβησαν ανάμεσα στα δύο κύματα της πανδημίας, είχαμε πλήρη έλλειψη οποιασδήποτε στοιχειώδους προετοιμασίας για την ασφαλή επαναλειτουργία των σχολείων τον Σεπτέμβρη. Σε αντίθεση με το παράδειγμα άλλων χωρών, καμία απόπειρα για αύξηση του αριθμού αιθουσών, προσλήψεις εκπαιδευτικών για τη στελέχωση των σχολείων ή μείωση του αριθμού μαθητών. Το φιάσκο με τις μάσκες, η πλήρης ασυνεννοησία ανάμεσα σε ΥΠΕΣ και ΥΠΑΙΘ, η παντελής έλλειψη οποιουδήποτε μέτρου για τη διαφύλαξη της υγείας μαθητών και εκπαιδευτικών (κανένα τεστ σε σχολικές μονάδες, παρά μόνο ελάχιστα δειγματοληπτικά, λίγες μέρες πριν το 2ο lockdown), ανέδειξε πανηγυρικά την αποτυχία της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της πανδημίας (όσον αφορά την εκπαίδευση, αφού η αποτυχία καθρεφτίζεται στην πλήρη απαξίωση του ΕΣΥ και των δημόσιων νοσοκομείων και τους πανηγυρισμούς ότι τα πάμε καλύτερα από το Βέλγιο, τη στιγμή που είχαμε 100 θανάτους την ημέρα). Βασικό όπλο στην ιδεολογική φαρέτρα της κυβέρνησης είναι το αφήγημα περί ατομικής ευθύνης και, φυσικά, η θωράκιση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κυβερνητικών Μ.Μ.Ε. μέσα από διαφημιστικές επιχορηγήσεις.

• Κατά τη διάρκεια των lockdown έχουμε τη διαδικασία της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, για την οποία η απόπειρα απόκρυψης της πραγματικότητας από πλευράς του υπουργείου είναι εντυπωσιακή και ταυτόχρονα εξοργιστική. Με χιλιάδες μαθητές να αποκλείονται από την εκπαίδευση λόγω έλλειψης πρόσβασης ή έλλειψης μέσων, η υπουργός προχώρησε σε αναζήτηση δωρεών, σε υπογραφή σύμβασης με ιδιωτική εταιρεία, σύμβαση την οποία επί μήνες, ακόμα και μέχρι σήμερα, αρνείται πεισματικά να εμφανίσει ενώπιον του κοινοβουλίου, ενώ ταυτόχρονα μας βομβαρδίζει σε τακτική βάση με αριθμούς που αναπαριστούν «τα εκατομμύρια των λεπτών μαθημάτων που πραγματοποιήθηκαν και τις δεκάδες χιλιάδες ψηφιακές τάξεις», έχοντας χάσει προφανώς κάθε επαφή με την πραγματικότητα, χωρίς να θέλει στην ουσία να δει τι πραγματικά συμβαίνει στην καθημερινότητα των μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων κατά την τηλεκπαίδευση, με τα ατελείωτα και καθημερινά προβλήματα, τα οποία έχουν στην πράξη φέρει τους μαθητές και τους γονείς (ειδικά των μαθητών μικρότερων ηλικιών) σε απόγνωση. Για τον περιβόητο εξοπλισμό με δεκάδες χιλιάδες φορητές συσκευές, ο οποίος είναι καθ’ οδόν εδώ και μήνες, τι μπορεί να πει κανείς; Πιθανότατα το υπουργείο τον φαντάζεται ως χριστουγεννιάτικο δώρο που θα φτάσει στους μαθητές μετά τη χειμερινή διακοπή και με χιλιάδες ώρες ουσιαστικής διδασκαλίας χαμένες.

• Τα σχολεία για κάποια παιδιά δεν άνοιξαν καθόλου φέτος. Πρόκειται για τα παιδιά μεταναστών και προσφύγων που διαμένουν σε καμπς στην ηπειρωτική χώρα. Για τα παιδιά αυτά, τα οποία ζουν περιθωριοποιημένα από την υπόλοιπη κοινωνία, η μοναδική ευκαιρία, που έχουν να έρθουν σε επαφή με τα υπόλοιπα παιδιά των τοπικών κοινωνιών, είναι η φοίτησή τους στα δημόσια σχολεία. Αυτό φέτος δεν συνέβη, γιατί το υπουργείο δε φρόντισε για αυτό που είναι υποχρεωμένο να κάνει ώστε να παρέχει εκπαίδευση στα παιδιά αυτά.

• Οι σχολικές μονάδες Ειδικής Αγωγής έχουν εξαιρεθεί από τη γενική ρύθμιση αναστολής λειτουργίας και συνεχίζουν να λειτουργούν. Παρόλα αυτά, στα σχολεία αυτά και ιδιαίτερα στις ΣΜΕΑΕ, δεν έχουν ληφθεί επαρκώς τα αναγκαία μέτρα, για την καταπολέμηση της εξάπλωσης της πανδημίας και τη λειτουργία των εκπαιδευτικών δομών σε συνθήκες ασφάλειας και υγείας (διενέργεια τεστ covid19, ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού, μειωμένο αριθμό μαθητών/τριών ανά τμήμα, όπως επίσης και στις μετακινήσεις τους, διορισμοί εκπαιδευτικών, επάρκεια προσωπικού καθαριότητας, μέσα απολύμανσης, μάσκες κ.α.). Καμία παιδαγωγική μέριμνα για τους μαθητές με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες που υποστηρίζονται με Παράλληλη Στήριξη, οι οποίοι έχουν αφεθεί στη μοίρα τους και η στήριξη τους γίνεται χάρη στο φιλότιμο και την ευσυνειδησία των αναπληρωτών που έχουν αναλάβει την υποστήριξή τους.

• Το πρόσφατα κατατεθέν νομοσχέδιο για την Επαγγελματική Εκπαίδευση υποβαθμίζει πλήρως τον τομέα της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (αλλά και ουσιαστικά το δημόσιο σχολείο στην ολότητά του), προωθεί τη στρατηγική για την αποκέντρωση και την αυτονομία των εκπαιδευτικών μονάδων, εξωθεί πρόωρα μεγάλη μερίδα του μαθητικού πληθυσμού σε φτηνά και ευέλικτα προγράμματα κατάρτισης και μαθητείας και στην ανήλικη εργασία, κλείνει το μάτι για ακόμα μια φορά στα ιδιωτικά συμφέροντα μέσω των πρότυπων ΕΠΑΛ, δίνει τη δυνατότητα στους σχολάρχες των ιδιωτικών ΙΕΚ να θησαυρίσουν, καταργεί στην ουσία μεγάλο αριθμό δημοσίων ΙΕΚ μέσω της εισαγωγής ορίων στον αριθμό σπουδαστών, θεσμοθετεί ελαστικές μορφές εργασίας και ανοίγει τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και την εισβολή των επιχειρηματικών συμφερόντων στην παιδεία. Τροφή για σκέψη αποτελεί το γεγονός ότι το εν λόγω νομοσχέδιο αναρτήθηκε προς διαβούλευση με 97 άρθρα, αλλά έφτασε στη Βουλή για ψήφιση με 151 άρθρα.

• Στο ίδιο νομοσχέδιο, με το άρθρο 114 σχετικά με την πρόσληψη ωρομισθίων εκπαιδευτικών, έχουμε την επιστροφή στο παρελθόν (στις παλιές, καλές εποχές της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και της πρόσληψης εκπαιδευτικών από τον Διευθυντή Εκπαίδευσης) με την παγίωση της απαράδεκτης εργασιακής σχέσης του ωρομισθίου, ενώ με το άρθρο 123 έχουμε, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, την εκδίωξη των αιρετών από τα υπηρεσιακά συμβούλια, τα οποία μετατρέπονται σε αμιγή εκτελεστικά όργανα της κυβερνητικής πολιτικής, χωρίς την παραμικρή δυνατότητα αντίδρασης από την πλευρά των εργαζομένων μέσω των αιρετών εκπροσώπων τους. Αξίζει να τονιστεί ότι διορισμένους εκπροσώπους των εργαζομένων στα υπηρεσιακά συμβούλια μόνο η Χούντα των συνταγματαρχών τόλμησε να τοποθετήσει. Άλλωστε ποιος δεν πίστευε ότι η απαξίωση κάθε μορφής συνδικαλιστικής δράσης και η αποσιώπηση κάθε φωνής αντίδρασης ήταν στρατηγικός στόχος εξαρχής της υπουργού; Μια υπουργός, ωστόσο, που δε θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τίποτα άλλο παρά επέκταση της κυβερνητικής πολιτικής του πρωθυπουργού, ο οποίος άλλωστε, σε πρόσφατη τοποθέτησή του, παρείχε πλήρη έγκριση και κάλυψη των αντιεκπαιδευτικών, αντιδημοκρατικών επιλογών της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας.

• Όσον αφορά την παρωδία των εκλογών του Νοέμβρη, αξίζει να παρατηρήσει κάνεις ότι, τόσες βδομάδες μετά τις περίφημες εκλογές της παρέας Κεραμέως ένα πέπλο μυστηρίου εξακολουθεί να τις καλύπτει. Εδώ στην Πρέβεζα, ειδικά, ο Διευθυντής όχι μόνο αρνείται να δώσει τα ονόματα των ψηφισάντων αλλά ακόμη και τον αριθμό τους. Πόσο μαγείρεμα χρειάζεται πλέον; Τι στην ευχή προσπαθούν να μετρήσουν και δεν τα καταφέρνουν; Τι προσπαθούν να κρύψουν και ποιους;

• Η πρόσφατη εγκύκλιος της υφυπουργού Παιδείας, για την αξιολόγηση κατά τη διάρκεια της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, καλεί ουσιαστικά τους εκπαιδευτικούς να προχωρήσουν κανονικά με τη διεξαγωγή των διαγωνισμάτων του Α’ τετραμήνου, αγνοώντας επιδεικτικά το γεγονός της αδυναμίας μεγάλης μερίδας των μαθητών, όχι απλώς να συμμετέχουν ουσιαστικά στην εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά να έχουν πρόσβαση σε αυτή εξαρχής. Το ίδιο το υπουργείο, το οποίο κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας ισχυριζόταν ότι «η τηλεκπαίδευση χρησιμοποιείται μόνο για να διατηρείται η επαφή των μαθητών με το σχολείο και μέσω αυτής δεν μπορεί να προχωρήσει η ύλη και ως διδαχθείσα χαρακτηρίζεται μόνο η ύλη που έχει καλυφθεί δια ζώσης», τώρα φαίνεται πως το μόνο που το απασχολεί είναι η διαδικασία της αξιολόγησης των μαθητών, προφανώς σε μια προσπάθεια να συνεχιστεί το αφήγημα ότι «όλα βαίνουν τέλεια και η εκπαιδευτική διαδικασία προχωράει απρόσκοπτα».

Η υπουργός Παιδείας δε βλέπει κανένα πρόβλημα σε όλα τα παραπάνω. Έλεος, κα Υπουργέ!

Η εκπαιδευτική κοινότητα θα πρέπει να της «βάλει τα γυαλιά» απορρίπτοντας στο σύνολό της τη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική, τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης, την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων και τις αντιδημοκρατικές και αντιεκπαιδευτικές πολιτικές του υπουργείου Παιδείας.

Και δεν έχουν τελειώσει.. το μέλλον της εκπαίδευσης προμηνύεται δυσοίωνο.. σύντομα θα έρθουν νέα νομοσχέδια (επιλογή στελεχών, αξιολόγηση), των οποίων οι στόχοι και οι στρατηγικές θα βρίσκονται σε πλήρη ταύτιση με την ιδεολογία των ανθρώπων που θα τα υπογράφουν.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, έχουμε αποδείξει ως κλάδος, ότι στις δύσκολες στιγμές μέσω της ενεργούς συμμετοχής, της συσπείρωσης και της αλληλεγγύης έχουμε δώσει δύσκολες μάχες και τις κερδίσαμε. Έτσι επιβάλλεται να κάνουμε και τώρα. Παρότι η παρούσα συγκυρία καθιστά πολύ δύσκολη τη ζύμωση, την ανταλλαγή απόψεων και την καθημερινή επαφή των εκπαιδευτικών στα σχολεία, πρέπει να παλέψουμε και να μην επιτρέψουμε να μας στερήσουν ότι με αγώνα και θυσίες κατακτήσαμε. Το χρωστάμε στον εαυτό μας, στους μαθητές μας, την κοινωνία.

Παρότι βρισκόμαστε σε χειμερινή καραντίνα, ας μην πέσουμε σε χειμερία νάρκη…