H 8η Μάρτη αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό στην πάλη του εργατικού κινήματος ενάντια στην γυναικεία εκμετάλλευση, τις έμφυλες διακρίσεις, την ανισότητα, τη βία και τον σεξισμό. Οι κυβερνήσεις και η ΕΕ για να περισώσουν τα κέρδη του κεφαλαίου θυσιάζουν κάθε είδους δικαίωμα και κατάκτηση του εργατικού και του φεμινιστικού κινήματος, δημιούργησαν στρατιές ανέργων, ανασφαλών γυναικών, που είδαν το βιοτικό τους επίπεδο να πέφτει ακόμη χαμηλότερα.
Την περίοδο της πανδημίας η εργασιακή επισφάλεια των γυναικών οξύνεται, ενώ η τηλεεργασία ενοποίησε τον χώρο του σπιτιού με τον χώρο της δουλειάς διαμορφώνοντας μια συνθήκη διαρκούς καταπίεσης. Παράλληλα αυξάνεται η επιβάρυνση της εργασίας στο σπίτι με την φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων, καθώς και η ενδοοικογενειακή βία. Οι εργαζόμενες μητέρες ή εγκυμονούσες δεν έχουν καμία προστασία απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τις απολύσεις. Οι άδειες και τα επιδόματα μητρότητας είναι συνεχώς υπό διαπραγμάτευση και αντικείμενο διεκδίκησης, ενώ όσες εργάζονται με ελαστικούς όρους είναι σε ακόμα δυσμενέστερη θέση. Οι προσφύγισσες ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες στους προσφυγικούς καταυλισμούς, ενώ τα πολυάριθμα περιστατικά βιασμών και γυναικοκτονιών είναι η καθημερινότητα για πολλές γυναίκες σήμερα. Την ίδια στιγμή τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αντιμετωπίζουν φοβερές διακρίσεις και αποκλεισμούς.
Οι αποκαλύψεις μέσω του ελληνικού #metoo αναδεικνύουν την βρωμιά ενός συστήματος που σαπίζει σε όλους τους τομείς ακόμη και σ’ αυτούς που προβάλλονται από αυτό ως πιο εξευγενισμένοι όπως ο αθλητισμός και ο πολιτισμός. Παράλληλα το κύμα των αποκαλύψεων εξαπλώνεται σε χώρους εργασίας με γυναίκες να καταγγέλλουν την έμφυλη βία και την παρενόχληση .
Η υπόθεση "Λιγνάδη" όπως και οι άλλες περιπτώσεις δείχνουν τον κυνισμό, την διαπλοκή, την επιλεκτική αδράνεια των διωκτικών αρχών, την πολιτική συγκάλυψη. Μπορεί η κυβέρνηση της ΝΔ και υπουργοί της να παρίσταναν τους ανήξερους και στην συνέχεια να έτρεξαν εκ των υστέρων να αποστασιοποιηθούν από τα γεγονότα, όμως η αλήθεια δεν κρύβεται κάτω από το χαλί των επιχορηγούμενων με δημόσιο χρήμα ΜΜΕ. Οι πρωταγωνιστές των εγκληματικών πράξεων δρούσαν για χρόνια ασύδοτοι και ανενόχλητοι κοντά στην πολιτική εξουσία. Στην θέση των θυμάτων βρίσκονται γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, παιδιά και προσφυγόπουλα, γεγονός που αναδεικνύει με εκκωφαντικό τρόπο το αποκρουστικό πρόσωπο της σύγχρονης κοινωνίας της εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Απαιτούμε την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων χωρίς συγκαλύψεις και την ανάγκη βαριάς καταδίκης της πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Παλεύουμε για να βελτιωθεί άμεσα η θέση των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεις, σεξιστικές, βίαιες και προσβλητικές συμπεριφορές, αλλά και για την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης που αναπαράγουν και οξύνουν τέτοια προβλήματα.
Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ – ΑΝΕΡΓΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ καλεί τις εργαζόμενες και εργαζόμενους να απευθυνθούν στα σωματείο για κάθε αντεργατική, παραβιαστική, κακοποιητική και σεξιστική συμπεριφορά στους χώρους εργασίας.
- Ίση αμοιβή για ίση εργασία. Ίσα δικαιώματα για όλες/ους. Όχι στις μισθολογικές διακρίσεις.Συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Μόνιμη και σταθερή εργασία. Κατάργηση των νόμων που προωθούν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις που καταδικάζουν τις γυναίκες στην ανασφάλεια και στην φτώχεια.
- Απαγόρευση των απολύσεων. Ουσιαστικά μέτρα προστασίας κατά της ανεργίας που πλήττει σημαντικά τις γυναίκες ειδικά την περίοδο της πανδημίας.
- Δημόσια υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Κάλυψη όλων των εξόδων προγεννητικού ελέγχου, ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και τοκετού από το κράτος.
- Πλήρη προστασία της μητρότητας με απαγόρευση της απόλυσης. Άδειες επιμέλειας και φροντίδας των παιδιών και για τους δύο γονείς, επιδόματα για όλες τις οικογένειες που δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους. Πλήρη προστασία και κατοχύρωση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων μητέρων με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών (άδειες, επιδόματα κ.ά.). Επίδομα γέννας και άδειες μητρότητας σε όλες τις γυναίκες ντόπιες και μετανάστριες χωρίς αποκλεισμούς. Όχι στους εργοδοτικούς εκβιασμούς προς τις εργαζόμενες ώστε να μην κάνουν χρήση των γονικών αδειών που προβλέπονται από την εργατική νομοθεσία.
- Καμία ανοχή στην παρενόχληση, στη βία και στην αυθαιρεσία στους εργασιακούς χώρους. Να προβλεφθούν στις συλλογικές συμβάσεις διατάξεις για την προστασία των εργαζομένων από την σεξουαλική παρενόχληση και την κακοποίηση. Μισθοί υπερημερίας όταν εξαναγκάζεται μία γυναίκα να φύγει από τη δουλειά λόγω παρενόχλησης από τον εργοδότη. Άμεση δικαίωση σε περιστατικά σεξιστικών, εργοδοτικών αυθαιρεσιών, ηθικής και ψυχολογικής παρενόχλησης (mobbing) στους εργασιακούς χώρους.
- Μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς για την προστασία των εργαζόμενων και της μητρότητας.
- Δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας (γηροκομεία, παιδικοί σταθμοί, πρωτοβάθμια περίθαλψη), ώστε να απαλλαγούν οι γυναίκες από υπηρεσίες, οι οποίες πρέπει να παρέχονται από το κράτος.
- Όχι στην μονιμοποίηση της τηλεργασίας που πλήττει κυρίως τις εργαζόμενες γυναίκες. Καμία σκέψη για καθιέρωσή της μετά το πέρας της πανδημίας.
- Κατάργηση των αντεργατικών διατάξεων των Π.Ν.Π. για τις άδειες ειδικού σκοπού που οδηγούν τους εργαζόμενους γονείς και κυρίως τις γυναίκες σε στέρηση της κανονικής άδειας ή σε άδειες άνευ αποδοχών. Να δοθούν άδειες «ειδικού σκοπού» για όσο διάστημα απαιτηθεί με πλήρεις αποδοχές και ασφάλιση.
- Πλήρη δικαιώματα των μεταναστών και μεταναστριών στη μετακίνηση, στο άσυλο, σε στέγη, υγεία, παιδεία, εργασία. Προστασία των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων.
- Προστασία στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος και στην έκτρωση. Οι εκτρώσεις να είναι προσβάσιμες για όλες τις γυναίκες, να είναι δωρεάν, ασφαλείς και να καλύπτονται από το κράτος.
- Να αναγνωριστεί νομικά η γυναικοκτονία και το δικαίωμα στην αυτοάμυνα σε περιπτώσεις έμφυλης βίας.
- Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία σε κάθε νομό ιατροδικαστικών κέντρων και δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών για την πρόληψη του φαινομένου της βίας και για τη στήριξη των θυμάτων της έμφυλης βίας (ξενώνες, τηλεφωνικές γραμμές, νομικής, ιατρικής και ψυχολογικής υποστήριξης κ.ά).
- Καμία σκέψη για αντιδραστική αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου. Όχι στην υποχρεωτική επιβολή συνεπιμέλειας σε περιπτώσεις διαζυγίου και στην εναλλασσόμενη κατοικία απευθείας από το δικαστήριο, χωρίς συναίνεση των γονιών ή των παιδιών.
