“Το δάσος της Βαλανιδορράχης συνολικής έκτασης 1.993 στρεμμάτων που βρίσκεται στο Δήμο Πάργας πρώην Φαναρίου διεκδικείται σήμερα από Παργινούς ιδιώτες βάσει δικαστικών αποφάσεων· 20% κατέχει το Δημόσιο επί της συνολικής έκτασης. Στο εν λόγω δάσος υπάρχουν 4 παραλίες (Αλωνάκι, Αμόνι, Σκάλα, Όρμος του Οδυσσέα).

Ως πρόεδροι των κοινοτήτων μας (συνυπογράφουν 11 πρόεδροι τοπικών κοινοτήτων της Δ.Ε. Φαναρίου μαζί με τους συνολικά 430 πολίτες) μαζί με την Επιτροπή Αγώνα Φαναρίου, αφουγκραζόμαστε τις ανησυχίες της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων των χωριών μας, που ανθίστανται στην ιδιωτικοποίηση του δάσους και των παραλιών.

Πρόκειται για ένα δάσος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους καταφύγιο άγριας ζωής, εξ' ολοκλήρου δασικό και Natura 2000, στολίδι όλης της ακτογραμμής της Ηπείρου. Αποτελεί δε κομμάτι της κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής του Φαναρίου.

Τα κοινωνικά αγαθά δεν πωλούνται ούτε δίνονται προς εκμετάλλευση στα χέρια λίγων σε βάρος των πολλών. Θεωρούμε χρέος μας να υπερασπιστούμε τον τόπο μας από τις αδηφάγες ορέξεις των "νόμιμων" συνιδιοκτητών και ευθύνη μας το τι θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Διεκδικούμε το δημόσιο χώρο, ανεξάρτητα από τα μέσα με τα οποία έχει περιέλθει στα χέρια των ιδιωτών και συμμετέχουμε στον αγώνα της κοινωνίας, να περιέλθει το δάσος στο Δημόσιο, να διαφυλαχθούν τα οικοσυστήματα και η ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες εξαντλώντας όλα τα ένδικα μέσα. Αγωνιζόμαστε να μην γίνει το δάσος ιδιωτικός χώρος δασικής αναψυχής που σηματοδοτεί την ξύλινη περίφραξή του, αποκόπτοντας βίαια την κοινωνία από έναν χώρο που μαρτυρεί αιώνες τώρα την ιστορική-κοινωνική-οικονομική αλλά και βιωματική ζωή των κατοίκων.

Κάνοντας χρήση των ευνοϊκών διατάξεων του νόμου Χατζηδάκη, εγκρίθηκε μελέτη αλλαγή χρήσης, όπου τα δικαιώματα βόσκησης κατοχυρωμένα από το λόγο εξαίρεσης του δάσους της απαλλοτρίωσης του 1923, θα χαθούν. Η δασική αναψυχή ισούται με πολυτελείς κατασκευές μιας μορφής δασοτουρισμού, ενός κλειστού κλάμπ που συνεπάγεται τον αποκλεισμό της κοινωνίας από το δάσος και τις παραλίες ή την πρόσβαση με αντίτιμο περιφραγμένες θέσεις πάρκινγκ και αθλητικές δραστηριότητες.

Η πλήρης ιδιωτικοποίησή του αν όχι και πώληση του σε επενδυτές, πέραν της οικολογικής καταστροφής θα επιφέρει και σημαντικό οικονομικό πλήγμα για το Φανάρι. Εμμένουμε πεισματικά στο δημόσιο χαρακτήρα που προστατεύει τα οικοσυστήματα και εναντιωνόμαστε στο άρθρο 218 καθορισμού υπό-περιοχής προστασίας στις περιπτώσεις ήπιων αναπτυξιακών έργων δημοσίου ενδιαφέροντος. Διαφωνούμε με την εμπορευματοποίηση (είτε από ιδιώτες είτε από το δημόσιο προς τους ιδιώτες) που είναι η απαρχή της αποψίλωσής του, για την ανάπτυξη των κερδών των λίγων και «εκλεκτών», αναγνωρίζοντας ως μόνη ανάπτυξη, αυτή που έχει γνώμονα το συλλογικό συμφέρον και το σεβασμό στο μεγαλείο της φύσης.

Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,

Αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ΄ τα ξένα βήματα,

Αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,

Αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο ΔΙΚΙΟ.

Γ. Ρίτσος”.