“Η Πέμπτη 6 του Μάη ήταν ημέρα πανελλαδικής – πανεργατικής απεργίας. Πάνω από 400 φορείς (ΑΔΕΔΥ, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, σωματεία) είχαν πάρει απόφαση και συμμετείχαν στην απεργία. Σε όλη τη χώρα χιλιάδες εργαζόμενοι συμμετείχαν στην απεργία τιμώντας αγωνιστικά τους ηρωικούς αγώνες του εργατικού κινήματος και την παγκόσμια μέρα της τάξης μας, κάτω από τα μπλοκ των σωματείων τους διατρανώνοντας παράλληλα την αντίθεσή τους στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και της εργοδοσίας να φέρει για ψήφιση το νόμο για την κατάργηση του οχταώρου.

Στην Πρέβεζα το κάλεσμα ήταν στο παλιό ΚΤΕΛ, μετά από αποφάσεις μιας σειράς πρωτοβάθμιων σωματείων (ΟΤΑ, Νοσοκομείο, Περιφέρεια, Ιδιωτικοί Υπάλληλοι, Οικοδόμοι, Γεωπόνοι, ΚΤΕΛ, συνταξιούχοι κ.α.). Στη συγκέντρωση συμμετείχε και το ΝΤ ΑΔΕΔΥ Πρέβεζας, μετά από σχετική απόφαση που έλαβε κατά πλειοψηφία καθώς οι εκπρόσωποι της ΔΑΚΕ, της ΔΗ.ΣΥ. (ΠΑΣΚΕ) αλλά και της ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) καταψήφισαν τόσο την πρόταση για τον τόπο της συγκέντρωσης όσο και το πλαίσιο της ανακοίνωσης που καταθέσαμε. Ειδικά οι «συνάδελφοι» της ΕΑΕΚ μας εγκαλέσανε έντονα γιατί διαπράξαμε λένε το «αμάρτημα» να αναφέρουμε στην ανακοίνωση δύο φορές τη λέξη ΣΥΡΙΖΑ!!!

Η συγκέντρωση είχε παλμό, μαζικότητα και αγωνιστική διάθεση αποτέλεσμα της δουλειάς που είχε γίνει το προηγούμενο διάστημα στους χώρους δουλειάς από τα σωματεία. Αυτή τη συγκέντρωση, σε μια τέτοια ημέρα – σύμβολο για την εργατική τάξη, προσπάθησαν να καπελώσουν και να καπηλευτούν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίστηκαν στο χώρο με οργανωμένο μπλοκ, πανό και σημαίες του κόμματος και επικεφαλή τον βουλευτή Κ. Μπάρκα. Ήρθαν να «πιάσουν πόρτα» όπως λέει και ο λαός μας Φυσικά εισέπραξαν την αυθόρμητη αντίδραση των παρευρισκομένων που τους αποδοκίμασαν και απαίτησαν να αποχωρήσουν.  Είναι το λιγότερο αστείο να βγαίνουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα και να ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα για το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων του λαού. Στον αντεργατικό δρόμο που πάτησε και έστρωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πατάει και στρώνει για τους επιχειρηματικούς ομίλους και η ΝΔ. Ψήφισαν μνημόνια και σωρεία αντεργατικών νόμων. Ενδεικτικά αναφέρουμε :

• Ν. 4336/2015 (3ο μνημόνιο)

• Ν. 4387/2016 (Νόμος Κατρούγκαλου) με τον οποίο δόθηκε το τελειωτικό χτύπημα στην κοινωνική ασφάλιση

• Ν. 4498/2017. Αυτοί που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το οχτάωρο, νομοθέτησαν 12ωρη εργασία στους νοσοκομειακούς γιατρούς και ως κυβέρνηση δεν κατήργησαν ούτε έναν από τους 6 νόμους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που καταργούν το 8ωρο.

• Ν. 4512/2018 (Νόμος Αχτσιόγλου), για την περιστολή του δικαιώματος της απεργίας.

Είναι πράγματι μακρύς και ατελείωτος ο αντεργατικός κατήφορος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ… Και για να τα πετύχουν όλα αυτά δε δίστασαν να συνεργαστούν με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ. Έγιναν οι πιο πιστοί σύμμαχοι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Μετέτρεψαν τη χώρα μας σε μια απέραντη ΝΑΤΟΪΚΗ βάση. Τρίζουν τα κόκκαλα των αγωνιστών, των αριστερών, των προοδευτικών ανθρώπων, όλων αυτών που έδωσαν το αίμα τους και τη ζωή τους για τα δίκια και τα ιδανικά του λαού μας.

Αυτοί που σήμερα μιλάνε ενάντια της καταστολής και της αστυνομοκρατίας στείλανε τα ΜΑΤ σε μαθητές, φοιτητές, συνταξιούχους. Διοργάνωσαν αγροτοδικεία, ποινικοποίησαν τους αγώνες ενάντια στους πλειστηριασμούς των λαϊκών κατοικιών. Και σήμερα έχουν το θράσος να ζητάνε από το λαό να βάλει πάλι πλάτη για να ξαναέρθουν στην κυβέρνηση για να συνεχίσουν το αντιλαϊκό τους έργο.

Όλοι αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα, τις αξίες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Είναι απέναντι μας και για αυτό την ημέρα της απεργίας πήρανε την απάντηση που έπρεπε.

Όσον αφορά στη στάση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στο κίνημα, και εκεί έχουν ξεκάθαρο και βρώμικο ρόλο. Το διάστημα πριν βγούνε στην κυβέρνηση προσπαθούσαν να κατευθύνουν το κίνημα στο να αγωνίζεται αποκλειστικά στο να αλλάξει η κυβέρνηση και να έρθουν αυτοί σε αυτό τον ρόλο. Καλώντας τους εργαζόμενους να επιλέξουν ποιος είναι καλύτερος διαπραγματευτής των όρων σφαγής τους. Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν και σήμερα. Όταν δε ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, καλούσαν απροκάλυπτα τους εργαζόμενους να γίνουν χειροκροτητές της κυβέρνησης, να τη στηρίξουν στις αντιλαϊκές της διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, το ΔΝΤ, τον ΟΑΣΑ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Δρούσαν ως υπουργοί της κυβέρνησης φορώντας την προβιά του συνδικαλιστή. Ως πλασιέ επιχειρηματικών συμφερόντων στο κίνημα. Παρουσιάζονταν στις συζητήσεις, στις συνελεύσεις με τους συναδέλφους ως οι καλύτεροι κυβερνητικοί εκπρόσωποι…

Οι εκλεγμένοι με την παράταξη της Ενωτικής Αγωνιστικής Εκκίνησης στο ΝΤ της ΑΔΕΔΥ βρίσκονταν από την πρώτη ημέρα της επανασύστασής του σε διατεταγμένη υπηρεσία. Επειδή δεν μπορούσαν και δε θέλανε να οργανώσουν τον αγώνα μέσα από τα σωματεία τους προσπάθησαν να λειτουργήσουν το ΝΤ ως ένα όργανο που από τα πάνω θα καπελώνει τα πρωτοβάθμια σωματεία αγνοώντας επιδεικτικά ότι αυτά έχουν τον πρώτο ρόλο στην οργάνωση της πάλης και του αγώνα, ένα όργανο που θα λειτουργεί σε συγκεκριμένη κατεύθυνση, που θα είναι απλά ένας μανδύας υλοποίησης και εφαρμογής των αποφάσεων και των πλαισίων δράσης που βάζει η ΑΔΕΔΥ κεντρικά. Αποφάσεις που πολλές φορές είναι σε λάθος κατεύθυνση, δε βάζουν τα ζητήματα στην πραγματική τους βάση, έχουν αποστεωμένο – αποπροσανατολιστικό περιεχόμενο. Και στις περιπτώσεις που δεν μπορούσαν να ελέγξουν τις αποφάσεις του ΝΤ δε δίσταζαν απροκάλυπτα να προσπαθούν να τις σαμποτάρουν, να ρίχνουν συνεχώς λάσπη προς τους εκλεγμένους με τη ΔΑΣ, να προβαίνουν σε χυδαίες, άθλιες προσωπικές επιθέσεις. Αυτό έκαναν και τη μέρα της απεργίας. Είναι χαρακτηριστική η στάση του «συναδέλφου» Αντί να διαδηλώσει με το μπλοκ του σωματείου του προτίμησε να μπει κάτω από τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ, προέβη σε τραμπουκισμούς, προσωπικές επιθέσεις και ύβρεις προς τους παρευρισκόμενους επειδή διαμαρτύρονταν για το όσο γίνονταν εκεί. Αυτοί είναι!!! Κολαούζοι του συστήματος, προδότες της τάξης τους και των εργαζομένων που λένε ότι εκπροσωπούν.

Αλλά όπως λέει και ο σοφός λαός μας : Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια. Οι εργαζόμενοι έχουν πλέον πείρα. Θα έρθει σύντομα ο καιρός που θα τους κάνουν οριστικά στην άκρη, θα τους στείλουν μια για πάντα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, γιατί εκεί είναι η φυσική τους θέση.

Καλούμε τους εργαζόμενους να βγάλουν συμπεράσματα. Να συσπειρωθούν στα σωματεία τους. Να δυναμώσουν τον ταξικό πόλο του κινήματος. Για ένα κίνημα μαζικό, δυναμικό με ταξικό προσανατολισμό, που θα στοχεύει στον πραγματικό μας αντίπαλο : τους επιχειρηματικούς ομίλους, τις κυβερνήσεις τους, τους ιμπεριαλιστικούς τους οργανισμούς όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τους βαστάζους τους στα σωματεία. Που θα βάζει στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, που θα βαδίζει στο δρόμο της ανατροπής. Μέχρι την τελική νίκη. Και αυτή θα είναι των λαών, όσο και αν κάποιοι δεν το θέλουν. Ο τροχός της ιστορίας πίσω δε γυρνά”.