Παράλληλα στον πύργο του Ρολογιού του Αγίου Χαραλάμπους προβλήθηκε ο αετός των Κομνηνών της Τραπεζούντας , ιστορικό σύμβολο των Ελλήνων του Πόντου.
Το Δημοτικό Συμβούλιο Πρέβεζας σε ειδική συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε το πρωί της Τετάρτης προχώρησε στην έκδοση του παρακάτω ψηφίσματος, το οποίο συνδιαμορφώθηκε από τις παρατάξεις «ΔΗΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ», «ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ», «ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΡΑ», «ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ» και «ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ» και εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία:
«Ψήφισμα - Αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου από τη Διεθνή Κοινότητα».
Η επέτειος της 19ης Μαΐου είναι ημέρα αναστοχασμού των γεγονότων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, η τραυματική μνήμη που είναι ασίγαστη και υπαρκτή, μας δίνει το δικαίωμα αλλά και μας επιφορτίζει με την υποχρέωση να διεκδικήσουμε ακόμη πιο δυναμικά τη Διεθνή αναγνώριση της.
Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αφορά σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου, που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση από έκθεση σε κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, οι πορείες θανάτου στην έρημο και συχνότατα οι εν ψυχρώ δολοφονίες ή εκτελέσεις. Ο αριθμός των θυμάτων έχει πολύπλευρα αναδειχτεί και αναγνωριστεί σε πάνω από 300.000, ενώ το Κεντρικό Συμβούλιο Ποντίων στη Μαύρη Βίβλο του κάνει αναφορά σε 353.000 θύματα, αριθμός που υιοθετείται και από τη διεθνή βιβλιογραφία, ενώ μεμονωμένες πηγές υπολογίζουν τα θύματα σε περίπου 100-150 χιλιάδες άτομα. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ), και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Και στην περιοχή της Πρέβεζας εγκαταστάθηκε ισχυρή πληθυσμιακά ομάδα εκδιωγμένων Ποντίων, συγκροτώντας κοινότητες (Ν. Σαμψούντα, Ν. Σινώπη, Ν. Κερασούντα) με άμεση αναφορά στον τόπο καταγωγής, οι οποίες και σήμερα αποτελούν ένα δυναμικό και δημιουργικό κομμάτι της περιοχής.
Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών εμπεριέχουν πλήθος μαρτυριών για τη γενοκτονία που διαπράχθηκε κατά των Ποντίων κατοίκων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η γενοκτονία πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες εις βάρος και άλλων πληθυσμών, δηλαδή των Αρμενίων και των Ασσυρίων, με αποτέλεσμα ορισμένοι ερευνητές να θεωρήσουν τις επιμέρους διώξεις ως τμήματα μιας ενιαίας γενοκτονικής πολιτικής εις βάρος των Ελλήνων ή γενικότερα των Χριστιανών της Μικράς Ασίας.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο», ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα.
Τον Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων και εξέδωσε το ψήφισμα, με το οποίο αποφασίσθηκε η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη).
Η γενοκτονία των Ποντίων είναι αναγνωρισμένη ως τέτοια επισήμως από τέσσερα κράτη, την Ελλάδα (1994), τη Σουηδία (2010), την Αρμενία (2015), μαζί με τη γενοκτονία των Ασσυρίων, και την Ολλανδία, μαζί με τη γενοκτονία των Αρμενίων και Ασσυρίων (2015). Εξάλλου, πρόσφατα ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. Τζ. Μπάιντεν αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων, γεγονός που αποτελεί την καλύτερη γέφυρα για την παγκόσμια αναγνώριση της Γενοκτονίας των 353.000 Ελλήνων του Πόντου.
ΕΠΕΙΔΗ η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ότι υπήρξε γενοκτονία και αποδίδει τους θανάτους σε απώλειες πολέμου, σε λοιμό και σε ασθένειες και δεν παραδέχεται ότι υπήρξε γενοκτονία.
ΕΠΕΙΔΗ μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει καθολική και διεθνής επίσημη αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου,
ΖΗΤΟΥΜΕ την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου από τη διεθνή κοινότητα, κράτη και διεθνείς οργανισμούς, ως ελάχιστη επιβεβλημένη δικαίωση και απόδοση τιμής.
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ:
Οι απόγονοι των 353.000 αδικοχαμένων συμπατριωτών μας ζητούν:
Α) από την Ελληνική Κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα του κοινοβουλίου να προχωρήσουν άμεσα στην συγκρότηση Διακομματικής επιτροπής για το θέμα της Διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας, που θα έχει την πολιτική ευθύνη χάραξης ενιαίας Εθνικής πολιτικής για την διεθνοποίηση του ζητήματος.
Β) από την σημερινή Τουρκία, ως απόγονο και διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας:
1. Να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των χριστιανικών λαών Αρμενίων-Ασσυρίων και Ελλήνων του Πόντου.
2. Να σεβαστεί τους θεμελιώδεις κανόνες ελευθερίας του ατόμου και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
3. Να σταματήσει τη γενοκτονία μνήμης που εφαρμόζει ακόμη και σήμερα στα εδάφη της.
Να σημειώσουμε πως η Λαϊκή Συσπείρωση ψήφισε το δικό της ψήφισμα που κατέθεσε το οποίο αναφέρει:
« Την εκατοστή δεύτερη επέτειο της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου τιμάμε σήμερα και δεσμευόμαστε να σταθούμε δίπλα στον οργανωμένο ποντιακό χώρο για τη "Διεθνή Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων".
Μέχρι και σήμερα ορισμένοι δεν χάνουν την ευκαιρία να απογυμνώνουν από την ουσία τους τα γεγονότα της εποχής, να διαστρεβλώνουν την ιστορική αλήθεια. Λαμβάνοντας υπόψη τις δοσμένες οικονομικές και κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν, πρέπει να προσεγγίσουμε τις αιτίες που οδήγησαν στη Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού με τρόπο τέτοιο που ακυρώνει κάθε προσπάθεια συγκάλυψης ή διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας. Ποιες ήταν αυτές οι αιτίες;
1. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και συγκρούσεις στην περιοχή, καθιστώντας τον ποντιακό ελληνισμό ένα από τα πιο τραγικά θύματα σε συνθήκες αποσύνθεσης της κλυδωνιζόμενης τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας
2. Η άνοδος του τουρκικού αστικού εθνικισμού που εξυπηρετούσε την ανερχόμενη τούρκικη αστική τάξη στα σχέδια για τη συγκρότηση του έθνους κράτους της κόντρα στην κυριαρχία της ελληνικής και αρμενικής αστικής τάξης την εποχή εκείνη.
3. Η στροφή των επιδιώξεων της ελληνικής αστικής τάξης στην πλούσια περιοχή της Μικράς Ασίας που οδήγησε όχι μόνο στην εγκατάλειψη των Ελλήνων και άλλων λαών του Πόντου αλλά και στη χρησιμοποίησή τους ως αντιπερισπασμό και μέσο πίεσης στην προσπάθεια επίτευξης των δικών της ανταγωνιστικών συμφερόντων.
Οι επιλογές της ελληνικής άρχουσα τάξης του Πόντου για αναζήτηση λύσης στο ποντιακό ζήτημα από την παρέμβαση των λεγόμενων Μεγάλων Δυνάμεων και όχι από τις δυνάμεις του ποντιακού λαού και των άλλων λαών της περιοχής.
Οι αντίπαλες αστικές τάξεις ελληνική και τουρκική δεν έμειναν αμέτοχες, στοιχήθηκαν πίσω από αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, της Αντάντ και των Κεντρικών Δυνάμεων αντίστοιχα μετατρέποντας τους λαούς σε πιόνια και διαπραγματευτικά χαρτιά σε μια γεωστρατηγική σκακιέρα.
Ο ποντιακός ελληνισμός έζησε στο πετσί του την προσφυγιά και έμαθε τι θα πει να μετακινείσαι σε εμπόλεμες ζώνες, τι θα πει εξαθλίωση, αρρώστιες, ρατσισμός. Μέσα σε όλα αυτά οι ξεριζωμένοι εκείνης της περιόδου είχαν να αντιμετωπίσουν την περιφρόνηση -ακόμα και το μίσος- μιας μερίδας "εθνικοφρόνων γηγενών", που τους στιγμάτιζαν ως "τουρκόσπορους", επιτίθονταν στους συνοικισμούς, απαιτούσαν τον "εξαγνισμό" της χώρας από την παρουσία τους και άλλα. Οι απόγονοι αυτών, οι φασίστες της Χρυσής Αυγής και άλλες φασιστικές οργανώσεις, είναι οι ίδιοι που προσπαθούν σήμερα να καπηλευτούν τα γνήσια αισθήματα του ποντιακού ελληνισμού. Γι' αυτό το σύνολο του ποντιακού πληθυσμού πρέπει να τους απομονώσει.
Σήμερα που εντείνονται οι ανταγωνισμοί μεταξύ των αστικών τάξεων Τουρκίας και Ελλάδας στο πλαίσιο των συνολικότερων ανταγωνισμών ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων στην περιοχή, τροφοδοτείται η τούρκικη επιθετικότητα με τη στήριξη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ καθώς και η προσπάθεια της ελληνικής αστικής τάξης για την περιβόητη γεωστρατηγική αναβάθμισή της στην περιοχή. Ο ελληνικός λαός και οι γειτονικοί λαοί πρέπει να επαγρυπνούν απέναντι στις επικίνδυνες εξελίξεις κόντρα στον εφησυχασμό που καλλιεργεί η ελληνική κυβέρνηση. Αποδείχτηκε πλέον περίτρανα ότι η ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν προσφέρει στους λαούς καμία ασφάλεια, αλλά αντίθετα τους εμπλέκει στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επεμβάσεις.
Σήμερα στην Ελλάδα βρίσκονται εγκλωβισμένοι, κάτω από άθλιες συνθήκες, χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, ξεριζωμένοι από τις πατρίδες τους εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών πολέμων που διεξάγονται με ευθύνη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Τεράστιες ευθύνες έχει και η ελληνική κυβέρνηση που παίρνει ενεργά μέρος στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, μετατρέποντας τη χώρα μας σε μια απέραντη αμερικανο ΝΑΤΟική βάση, δίνοντας "γη και ύδωρ" στους φονιάδες των λαών.
Στηρίζουμε κάθε δίκαιη διεκδίκηση του οργανωμένου ποντιακού κινήματος, όπως και όλες τις διεκδικήσεις του λαού κόντρα στις επιλογές της εκάστοτε κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στεκόμαστε στο πλευρό των χιλιάδων ομογενών που ύστερα από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την καπιταλιστική παλινόρθωση εγκαταστάθηκαν στην πατρίδα μας και συνεχίζουν μετά από τόσα χρόνια να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα αποκατάστασης. Θεωρούμε ότι πρέπει να αναδειχθεί και να στηριχθεί από το ελληνικό κράτος η πολιτιστική και πνευματική δραστηριότητα των Ποντίων όλων των γενεών. Η αξιοποίηση της ιστορικής μνήμης από το λαό οφείλει να οδηγεί στην αποκάλυψη της εθνικιστικής ρητορικής, στην εξουδετέρωση του δηλητηρίου του εθνικιστικού μίσους.
Απευθύνουμε κάλεσμα συμπόρευσης στους εργαζόμενους, στους ανέργους και τη νεολαία του ποντιακού πληθυσμού στην περιοχή μας, όπως απευθύνουμε και στο σύνολο της εργατικής τάξης της χώρας μας».
Τέλος η Ανυπότακτη Κίνηση ψήφισε το δικό της ψήφισμα το οποίο αναφέρει:
Οι διώξεις, οι εκτοπίσεις, η εξόντωση του Ποντιακού λαού δεν μπορεί παρά να αποτελούν μια οφειλόμενη μνήμη η οποία, με αφορμή τα τραγικά γεγονότα του παρελθόντος, είναι απαραίτητη για την κατανόηση του παρόντος.
Έγκλημα κατά της ανθρωπότητας αποτέλεσε η εξόντωση του Ποντιακού λαού από τις εθνικιστικές τουρκικές δυνάμεις στο φόντο της ιμπεριαλιστικής δράσης των μεγάλων δυνάμεων της εποχής (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία) που στο όνομα των ιμπεριαλιστικών τους συμφερόντων και για να προασπίσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα και τους εμπορικούς τους δρόμους δε δίστασαν να επιτρέψουν την καταστροφή του Ποντιακού στοιχείου.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σήμερα, λαοί όπως οι Κούρδοι και οι Παλαιστίνιοι αποτελούν το ζωντανό παράδειγμα ότι τα εγκλήματα κατά των λαών δεν έχουν σταματήσει και δεν πρόκειται να σταματήσουν όσο οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί θυσιάζουν το δικαίωμά των λαών αυτών στην ίδια τη ζωή.
Όπως και τότε με τους εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονημένους Πόντιους και τους χιλιάδες υπόλοιπους που πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς κυνηγημένοι, έτσι και σήμερα, χιλιάδες μετανάστες ξεσπιτώνονται συνθέτοντας το νέο τεράστιο καραβάνι του διωγμού. Οι σύγχρονοι μακελάρηδες ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε. από τη μια ενισχύουν το αιματοκύλισμα και από την άλλη χύνουν κροκοδείλια δάκρυα προβαίνοντας συχνά σε ξεδιάντροπες δηλώσεις «αλληλεγγύης» που στην πράξη μεταφράζονται σε καινούργιους ξέφρενους ρυθμούς εξοπλιστικών προγραμμάτων συνεχίζοντας το ατέρμονο γαϊτανάκι του πολέμου και των διώξεων. Το ίδιο ισχύει για τη ρωσική, την τουρκική, την ισραηλινή κυβέρνηση και τα αραβικά κράτη στο όνομα της εξασφάλισης των καλύτερων «κομματιών» στις ΑΟΖ και τους ενεργειακούς πόρους για τις αστικές τους τάξεις…
Όπως και τότε, έτσι και τώρα οι διαρκώς εντεινόμενοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, που συνοδεύονται από την ανελέητη αντεργατική και αντιδημοκρατική πολιτική όπως αυτή ξεδιπλώνεται στο εσωτερικό των επιμέρους μικρών και μεγάλων ιμπεριαλιστικών κρατών, κάνουν τα τύμπανα του πολέμου να ηχούν δυνατά.
Για άλλη μια φορά βαφτίζονται «εθνική ανάπτυξη» και «εθνικό συμφέρον» οι ενδοιμπεριαλιστικοί τους ανταγωνισμοί. Όπως ακριβώς τότε ο Ποντιακός και ο υπόλοιπος ελληνισμός της Μικρασίας χρησιμοποιήθηκαν για να ωραιοποιήσουν στο όνομα της Μεγάλης Ιδέας την τυχοδιωκτική ιμπεριαλιστική πολιτική των τότε ελληνικών κυβερνήσεων· όπως ακριβώς τότε η δολοφονική εθνικιστική πολιτική της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μετέπειτα της Τουρκίας είχαν την τραγική κατάληξη για τους Έλληνες του Πόντου· όπως ακριβώς οι Έλληνες του Πόντου, όταν έφτασαν ως ξεσπιτωμένοι πρόσφυγες στη χώρα μας, αποκαλούνταν «τουρκόσποροι» και στο πρόσωπό τους η ντόπια αστική τάξη είδε τα νέα φτηνά εργατικά χέρια, με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζονται και σήμερα οι σύγχρονοι πρόσφυγες και μετανάστες (όσοι τουλάχιστον καταφέρουν να επιβιώσουν από τις βόμβες, τον υγρό τάφο της Μεσογείου, τα τείχη, τα οποία τους έχουν ορθώσει και τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα οποία τους έχουν γκετοποιήσει).
Τιμάμε την τραγική ιστορία του Ποντιακού λαού με τον καλύτερο τρόπο τον οποίο γνωρίζουμε· παλεύοντας για την διεθνιστική ειρήνη και φιλιά των λαών κόντρα και ενάντια και σε ανειρήνευτη πάλη με όλες τις κυβερνήσεις και τις αστικές τους τάξεις. Όλοι αυτοί οι διαχρονικοί εγκληματίες καλούν από την Ουκρανία έως τον Περσικό Κόλπο και από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο έως τις θάλασσες της Κίνας τους λαούς, τους εργαζόμενους και τη νεολαία να υποταχθούν στα εγκληματικά τους σχέδια. Σχέδια που σπέρνουν το δηλητήριο του εθνικισμού, που μόνο τον πόνο και τη δυστυχία σύγχρονων «Ποντίων» θα δημιουργούν. Δεν τους αναγνωρίζουμε κανένα δικαίωμα να εκδηλώνουν τη δήθεν συμπαράστασή τους στον Ποντιακό λαό τη στιγμή που ξαναμοιράζουν τον κόσμο με το ίδιο το αίμα των λαών. »
