Πλαισιωμένος από τον Πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Πρέβεζας Θωμά Δήμα και τον Γραμματέα Δημήτρη Σουμαλεύρη, ο κ. Εξαδάκτυλος ανέφερε εισαγωγικά:

«Η πρόσκληση του Ιατρικού Συλλόγου Πρέβεζας έγινε αποδεκτή με μεγάλη χαρά. Ο πρώτος λόγος είναι ότι ο Ιατρικός Σύλλογος της πόλης σας είναι από τους πλέον δυναμικούς και έχει ιδιαίτερη δράση και συμμετοχή σε όλα τα τεκταινόμενα και το γίγνεσθαι του ΠΙΣ και δια του Προέδρου του Θωμά Δήμα με τον οποίο έχουμε διαρκή συνεργασία αλλά και δια το Γ.Γ Δημήτρη Σουμαλεύρη ο οποίος το προηγούμενο διάστημα προήδρευε της Επιτροπής Δεοντολογίας και Βιοηθικής του ΠΙΣ, της οποίας τη σημασία τη βλέπουμε σήμερα, εάν αναλογιστούμε τα διλήμματα που προκύπτουν σχετικά με τους εμβολιασμούς. Επειδή επισκέφθηκα το Νοσοκομείο, η κατάστασή του είναι νομίζω δυσανάλογη της δυναμικής της πόλης και των ανθρώπων της.

Το λέω αυτό, όχι μόνο επειδή χρειάζονται ανανέωση οι κτιριακές υποδομές, αλλά και γιατί από την ενημέρωση του είχα, η παραγωγικότητα του Νοσοκομείου είναι πολύ μεγάλη. Ο αριθμός των ανθρώπων που εξυπηρετούνται στη Χειρουργική, την Καρδιολογία, την Παθολογία, είναι ανάλογος του όγκου εργασίας που έχουν σε μεγάλα Νοσοκομεία. Αυτό το οποίο επισημάναμε το πρωί είναι ότι θα πρέπει να ενισχυθεί με προσωπικό το Νοσοκομείο και μάλιστα με προσωπικό που θα μπορεί να κάνει την εκπαίδευσή του. Είναι κρίμα γι’ αυτούς που δεν έρχονται εδώ να χάνουν αυτή τη γνώση και εμπειρία. Η υλικοτεχνική υποδομή θα πρέπει να βελτιωθεί, διότι και πάλι είναι δυσανάλογη των αποτελεσμάτων που έχουν οι συνάδελφοι οι οποίοι προφανώς λειτουργούν με αυτοθυσία μαζί με το νοσηλευτικό προσωπικό. Και βεβαίως θα πρέπει οι υποδομές είτε να φτιαχτούν είτε να γίνουν νέες. Είμαι πρόθυμος να ενώσω τη φωνή μου με τη φωνή των συναδέλφων, των Δημοτικών Αρχόντων και των Βουλευτών της περιοχής έτσι ώστε η Πολιτεία να ξαναδεί το θέμα αυτό με ρεαλισμό και ψύχραιμο μάτι. Το γεγονός ότι υπάρχει ένα σύγχρονο Νοσοκομείο στην κοντινή Λευκάδα δεν είναι απαγορευτικό, διότι πολύ απλά, οι πληθυσμοί που εξυπηρετούνται αλλά και η ικανότητα ενός Νοσοκομείου να προσελκύσει το απαραίτητο έμψυχο δυναμικό για να λειτουργήσει είναι σίγουρα διαφορετική. Με αυτές τις σκέψεις είμαι πρόθυμος και θα συμβάλλω όσο μπορώ.

Βεβαίως, ο ΠΙΣ δεν αποφασίζει γι’ αυτές τις δράσεις και ούτε λαμβάνει αποφάσεις, αλλά εκ του νόμου είναι  το Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου που συμβουλεύει την Πολιτεία. Και εδώ η συμβουλή μας αισθάνομαι ότι μπορεί και πρέπει να είναι θετική. Και για λόγους που δεν γίνονται άμεσα αντιληπτοί, αυτό θα διευκολύνει και το Εκπαιδευτικό Έργο του Νοσοκομείου των Ιωαννίνων, άλλωστε είδαμε πρόσφατα με την πανδημία ότι τα μικρά Νοσοκομεία ήρθε η ώρα που στήριξαν τα μεγάλα. Τα μικρότερα σκάφη βοήθησαν να μην βουλιάξουν τα μεγάλα σκάφη. Η λογική συνέπεια των όσων ζήσαμε είναι να ενδυναμωθούν οι υποδομές».

Σε ερώτηση που του έγινε για την επάρκεια του ΓΝ Πρέβεζας, ο κ. Εξαδάκτυλος τόνισε: “Στο Νοσοκομείο Πρέβεζας γίνονται 900 χειρουργικές επεμβάσεις ετησίως, αυτός ο αριθμός είναι πάρα πολύ μεγάλος. Τα Νοσοκομεία δεν είναι τα κτίρια ή τα οικόπεδα, είναι οι άνθρωποι. Δεν πηγαίνουν οι ασθενείς για τα κτίρια στο Νοσοκομείο, αλλά για τις παροχές υγείας που έχει”, ενώ πρόσθεσε σε απάντηση άλλης ερώτησης που του έγινε σχετικά με την απροθυμία των γιατρών να έλθουν στο Νοσοκομείο Πρέβεζας παρά την προκήρυξη θέσεων: «Η απροθυμία των γιατρών να έλθουν είναι γενικό φαινόμενο και δεν αφορά μόνο το Νοσοκομείο Πρέβεζας. Αφορά σχεδόν όλη τη χώρα και ο λόγος είναι ότι στην Ελλάδα οι αμοιβές των γιατρών είναι απαράδεκτα χαμηλές. Δηλαδή, οι Έλληνες γιατροί αμείβονται με δυόμιση φορές λιγότερα χρήματα από ότι οι Κύπριοι, το 1/3 των χρημάτων παίρνουν οι Ρουμάνοι, και 3,5 έως το ¼ των χρημάτων παίρνουν οι Μαλτέζοι και σας αναφέρω αυτές τις χώρες για να μην πεί κανείς ότι εμείς δεν είμαστε Γερμανία ή Γαλλία. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να το δει η Ελληνική κοινωνία συνολικά. Το πώς αμείβει τον κάθε έναν του οποίου τις Υπηρεσίες αναζητά. Αλλά, π.χ. αυτή τη στιγμή επειδή δεν υπάρχουν θέσεις ειδικευομένων στον χειρουργικό τομέα του Νοσοκομείου σας, αυτό είναι έλλειψη πρόβλεψης, δεν είναι απροθυμία. Εάν εγώ ήμουν νεαρός συνάδελφος και ήμουν σε μια φάση που έψαχνα να ξεκινήσω κάπου και να εκπαιδευτώ στη Χειρουργική, το να πάω σε ένα Νοσοκομείο όπου θα ήμουν μαζί μόνος ή με έναν ακόμα ειδικευόμενο και θα είχα την ευκαιρία να ‘τριφτώ’ σε 600 χειρουργεία το χρόνο, είναι ένας αριθμός πολύ πολύ πάνω από τους μέσους όρους που έχουμε εκπαιδευτικά στην Ελλάδα».

Για το γεγονός ότι το ΕΣΥ έβαλε πλάτη χωρίς τη δυναμική προσφορά του ιδιωτικού τομέα στην πανδημία, αλλά και για τη διασύνδεση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Υγεία, ανέφερε:

“Η επιλογή εξ΄αρχής ήταν τον covid να τον χειριστεί ο Κρατικός Τομέας. Και αυτή είναι μία επιλογή η οποία δεν έγινε μόνο στη χώρα μας, αλλά στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες εκτός από την Ελλάδα, λόγω της φύσεως της ασθένειας και λόγω ιατρικών δεδομένων. Έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσε να αξιοποιηθεί περισσότερο ο ιδιωτικός τομέας και αυτό θα γινόταν επ' ωφελεία των ασθενών. Αλλά να μην ξεχνούμε ότι ζούμε σε μία χώρα, η οποία παρά του ότι έχει έναν τεράστιο επιστημονικό πλούτο τον οποίο και εξάγει σε μεγάλους αριθμούς, περίπου 20.000, δεν διαθέτουμε οργανωμένη εξωνοσοκομειακή φροντίδα. Κάποια κομμάτια αποτελούν υπολείμματα παλαιών προσπαθειών. Διαθέτουμε ένα οργανωμένο νοσοκομειακό σύστημα, το οποίο υπάρχει ανάγκη να αναθεωρηθεί και να εκσυγχρονιστεί. Και για το λόγο αυτό από τα πρώτα πράγματα που πρότεινε ο ΠΙΣ από τον Οκτώβριο του 2019, πριν την πανδημία, μετά από εισήγηση δική μας και αποδοχή από τη Σύνοδο των Προέδρων, όπου ήταν σημαντική η συμβολή του Συλλόγου της Πρέβεζας, του Θωμά και του Δημήτρη, αλλά και του Συλλόγου της Άρτας, είχαμε επισημάνει ότι ήρθε η ώρα να αναθεωρηθεί το ΕΣΥ και να προσδιοριστεί αλλιώς, ώστε να γίνει πραγματικότητα όσα περιγράφετε. Είμαστε μια χώρα που στο ΕΣΥ, έχουμε δύο χώρες σε συσκευασία μίας. Υπάρχει το Κρατικό που δεν επικοινωνεί παρά με ελάχιστους τρόπους και με την αντίδραση πάρα πολλών, που δε δικαιολογείται με βάση τα δεδομένα και με βάση την πρόοδο των πραγμάτων, με τον ιδιωτικό τομέα”.

Για τους εμβολιασμούς των παιδιών εξήγησε ότι η συζήτηση δεν έχει ανοίξει ακόμα αλλά θα ανοίξει, λέγοντας: «Θεωρώ ότι ο παππούς ή η γιαγιά που δεν έχει εμβολιαστεί, πρέπει να πάει να το κάνει. Ακόμα κι αν γίνομαι πολύ δυσάρεστος, δεν υπάρχει γι’ αυτές τις ηλικίες καμία μα καμία δικαιολογία. Αυτός που θα πει ότι εγώ φοβάμαι την πιθανή επιπλοκή, του 1 προς 100.000, τη  θρόμβωση του AstraZeneca, δεν μπορεί να το επικαλείται. Οι επιπλοκές αυτές στις μεγάλες ηλικίες είναι πολύ πολύ μικρότερες».