Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την Δοξολογία η οποία τελέστηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Χαραλάμπους χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Πρεβέζης Χρυσοστόμου και με παρόντες μεταξύ άλλων τον Δήμαρχο Πρέβεζας Χρήστου Μπαϊλη, τον εκπρόσωπο της Αντιπεριφέρειας Πρέβεζας Περιφερειακό Σύμβουλο Βασίλη Κατσαμώρη, τον Περιφερειακό Σύμβουλο Γιώργο Ζιάκα ,τον πρόεδρο της Ενωσης Αποστράτων Κωσταντίνο Τσούτση, τον πρόεδρο της Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας Αθανάσιο Κεραμιδόγλου και εκπροσώπους φορέων και ,συλλόγων .

Παρόντες εκτός των τοπικών φορέων ήταν και δύο μέλη Φιλλεληνικού Συλλόγου από την Βόνιτα τα οποία θέλησαν με την παρουσία τους να τιμήσουν την συγκεκριμένη ημέρα.

Ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο πρόεδρος της Περιηγητικής Λέσχης Ευάγγελος Συγκούνας ο οποίος έδωσε έμφαση στην έννοια του Φιλλεληνισμού και τους ανθρώπους που τον έκαναν πράξη αναφέροντας μεταξύ άλλων τα εξής:

«Ιδιαίτερη αναφορά οφείλουμε να κάνουμε στο Λόρδο Βύρωνα, στη μνήμη του οποίου γιορτάζουμε σήμερα. «Νους φωτεινός», κατά τον Γκαίτε, «θερμός και αγέρωχος αγωνιστής της ελευθερίας των λαών», κατά τον Γκόρκι, «ποιητική ιδιοφυΐα, αλλά και διάνοια πολιτική», κατά τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο Λόρδος Βύρων αναδείχθηκε σε βάρδο της ελευθερίας και σε κορυφαίο εκπρόσωπο του πνεύματος της αντίστασης κατά των ισχυρών της εποχής του. Αγωνίσθηκε και θυσιάστηκε για την εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας και ταυτόχρονα απέδιδε στον εαυτό του τον τίτλο «πολίτης του κόσμου».

Υπήρξε υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τασσόμενος από το βήμα της Βουλής των Λόρδων (27/2/1812) κατά της θανατικής ποινής σε βάρος των εξεγερμένων κλωστοϋφαντουργών του Νότιγχαμ, οι οποίοι κατέστρεφαν τις μηχανές που τους «έπαιρναν» τις δουλειές. Ύψωσε τη φωνή του από τους πρώτους κατά της κλοπής των Γλυπτών του Παρθενώνα από τον 'Ελγιν . Ως αντιρατσιστής, ο Λόρδος Βύρων είχε ταχθεί κατά των διακρίσεων σε βάρος των Καθολικών, που τους απέκλειαν τότε από τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ που δέχονταν μόνο Προτεστάντες. Συνδυάζοντας τον φιλελληνισμό με την υπεράσπιση οικουμενικών αξιών, ο Λόρδος Βύρων μας άφησε μιαν ανεκτίμητη κληρονομιά, που μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί στους σύγχρονους αγώνες για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον εκδημοκρατισμό και τον εξανθρωπισμό των διεθνών σχέσεων, αλλά και για τη διαμόρφωση των αντιλήψεων μας για τη θέση και το ρόλο της χώρας μας στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη και τον κόσμο.

Τελειώνοντας το οδοιπορικό μας μέσα στο χρόνο, ας αναρωτηθούμε: υπάρχει φιλελληνισμός σήμερα; Σύμφωνα με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης Παύλο Τζερμιά: «… Ο μόνος τρόπος να ανανεώσουμε τον φιλελληνισμό, ώστε να περάσουμε από τον παραδοσιακό, τον κλασσικό φιλελληνισμό - που, να το πούμε έτσι χτυπητά έχει πεθάνει – στο νέο-φιλελληνισμό, είναι να ανανεώσουμε, να διευρύνουμε το περιεχόμενο των νεοελληνικών σπουδών στο εξωτερικό».

Το κλίμα όμως είναι ζοφερό. Διάγουμε περίοδο ανθελληνισμού και αφελληνισμού. Τα πανεπιστήμια και τα σχολεία του εξωτερικού που ασχολούνται με την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό συνεχώς φθίνουν. Σήμερα, στον καιρό της κρίσης οικονομικής και πολιτιστικής, φαίνεται να είναι επιτακτικότερη η ανάγκη να σκύψουμε το βλέμμα στις ανθρωπιστικές αξίες που δημιούργησε ο ελληνισμός. Έτσι λοιπόν η διεθνής αλληλεγγύη, θα πρέπει να είναι ο στόχος και ο αγώνας μας.

Ας επικαλεστούμε λοιπόν τη βοήθεια του Θεού, τον οποίο δοξολογήσαμε σήμερα, να μας φωτίσει και να δυναμώσει τον αγώνα όλων, όσων έχουν ανθρωπιστικές ευαισθησίες, προκειμένου να αναχαιτίσουν τη λαίλαπα της υλοζωίας, του αλόγιστου πλουτισμού και της καταστροφής του περιβάλλοντος στο όνομα της μεγιστοποίησης του κέρδους. Και τέλος ας μνημονεύσουμε και ας ευχαριστήσουμε από καρδιάς όλους εκείνους τους φιλέλληνες που αγωνίστηκαν στο πλευρό μας για την ελευθερία και τη δημοκρατία αναλογιζόμενοι και το μέγεθος της δικής μας ευθύνης.»

Αμέσως μετά το τέλος της δοξολογίας τελέστηκε επιμνημόσυνος δέηση και έγινε κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο της πόλης ενώ η χορωδία του Μουσικού Σχολείου έψαλε τον ΕθνικόΥμνο.